عدم دسترسی سوخت به استرالیا ، زمانی که در منطقه آشوبی بوجود آید
عدم وجود منابع کافی سوخت مایع می تواند در هنگام کمبود سوخت، تهدیدی جدی برای استرالیا ایجاد کند.
رادیونشاط - به گزارش sbsفارسی و به نقل از Create، برخی از هلیکوپترهای نیروی دریایی سلطنتی استرالیا به سوختی نیاز دارند که با نام F-44 شناخته می شود. تا چند سال پیش، این سوخت در بریزبن تولید می شد اما حالا نیروی دریایی این سوخت را از کره جنوبی خریداری می کند. این سوخت از راه دریای جنوبی چین به استرالیا منتقل می شود. این بدین معنی است که اگر آشوبی در منطقه ایجاد شود، احتمال دارد که این سوخت به موقع به استرالیا نرسد و البته چنین زمانی، دقیقا وقتی است که این سوخت بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است.
کمبود احتمالی
این داستان در واقع مشتی از خروار است که در حالت گسترده تر نشان دهنده وضعیت مواد اولیه در استرالیاست. تنها نیروهای نظامی ما تحت تاثیر چنین شرایطی قرار نمی گیرند. گزارش دپارتمان محیط زیست و انرژی درباره سوخت های مایع می گوید که برخلاف درخواست آژانس بین المللی انرژی (IEA) که از اعضا می خواهد که ذخایر انرژی خود را معادل نود روز واردات سوخت نگه دارند، این میزان برای استرالیا تنها ۵۳ روز است.
این شرایط بدتر هم می شود. از نظر مصرف، استرالیا تنها برای هجده روز بنزین، برای بیست و دو روز گازوییل و تنها برای بیست و سه روز سوخت جت دارد. بنابراین، در صورت رخداد یک حادثه خارجی که می تواند نظامی، تجاری و یا آب و هوایی باشد، کشور در مدت زمان سه هفته زمینگیر خواهد شد.
تهدید شبکه حمل و نقل، ارتش و تجارت ها
بر اساس گزارش دپارتمان محیط زیست و انرژی، وقتی که کشورهایی با اقتصادهای مشابه را در نظر می گیریم، بیشتر آنها امنیت سوخت را جزیی از توان راهبردی خود به حساب می آورند و با در نظر داشتن این نکته می کوشند قدم هایی برای مدیریت امنیت سوخت بردارند. استرالیا در مقایسه، تصمیم گرفته است که حداقل مقررات و یا دخالت های دولتی را در این زمینه در نظر بگیرد تا سوخت مردم به ارزانترین قیمت ممکن در دسترس باشد.
صنعت نفت استرالیا به گزینه واردات سوخت پالایش شده در دیگر کشورها روی خوش نشان داده است. این گزینه ارزانتر و تمیزتر است و در مقایسه با مدیریت یک پالایشگاه به زیرساخت های بسیار کمتری نیاز دارد. اما اگر این تامین سوخت متوقف شود، ما هیچ زیرساختی برای جایگزینی سوخت مورد نیاز خود نداریم.
آقای نیل گریت (Neil Greet)، سخنگوی Australian Energy Security در یک سخنرانی در Engineers Australia گفت: «به خاطر نبود تهدیدهای سیاسی یا تجاری در گذشته، تمام تمرکز در استرالیا این بود که سوخت ارزان تامین شود. ما انتظار داریم که کسی در پشت صحنه باشد که مطمئن باشد همیشه این سوخت تامین خواهد شد، اما چنین چیزی وجود ندارد».
دکتر پل بارنز (Paul Barnes)، رییس برنامه تهدیدها و انعطاف پذیری (Risk and Resilience) در موسسه سیاست های راهبری استرالیا (Australian Strategic Policy Institute) گفت که بازار جهانی سوخت با محور سودآوری و رساندن به موقع محصول به صورت بهینه اداره می شود، نه بر اساس امنیت ملی کشورها. او اضافه کرد: «ما اکنون در موقعیتی هستیم که همه چیز عالی است، اگر بازار بدون مشکل باشد، ما می توانیم به آن اتکا کنیم و سوخت پالایش شده را با کشتی هایی که از سنگاپور، کره جنوبی و چین می آیند، دریافت کنیم. اما این تنها در شرایط ایده آل و بی نقص رخ می دهد و با واقعیت های جئوپولیتیک که بسیاری از اقتصادها با آن روبرو هستند، همخوانی ندارد».
روبرو شدن با مشکل
اما برای حل این مشکل چه باید کرد؟ نخستین راه حل می تواند کاهش نیاز استرالیا به سوخت های فسیلی و استفاده از خودروهای هیدروژنی و برقی باشد.
انبار کردن بیشتر سوخت هم مهم است. در اتحادیه اروپا، اعضا ملزم هستند که معادل مصرف دست کم ۶۱ روز و یا واردات ۹۰ روز، هر کدام که بیشتر باشد را ذخیره کنند.
استانداردهای آلودگی سوخت ها نیز باید اجرایی شوند. ما یکی از معدود کشورهای دنیا هستیم که استاندارد آلودگی سوخت نداریم. اگر استاندارد مصرف سوخت داشتیم، مصرف سوخت استرالیا به ۸/۸ میلیون بشکه نفت در سال کاهش می یافت.
استرالیا همچنین می تواند برخی از پالایشگاه های فعلی را بهینه سازی کند تا بتوانند سوخت بیشتری را تولید کنند.
متنوع سازی بیشتر محصولات سوختی هم در این زمینه خیلی مهم است.
استرالیا در حال حاضر حجم زیادی از سوخت را از چین می خرد. این بدین معنی است که اگر مشکلی با دولت چین پیدا شود، آنها قادرند یک شبه ۲۵ درصد سوخت لازم برای هوانوردی در استرالیا را قطع کنند.
با توجه به اینکه انرژی، عامل زنده نگه داشتن کشور است، شاید افزایش اندک بهای آن و اطمینان از تامین همیشگی آن در کشور گزینه مورد حمایت بسیاری از مردم هم باشد.
برداشت از
تامین سوخت در استرالیا در مواقع اضطراری