ملت‌هایی که با هم ماندند: رمز موفقیت در یک قرن گذشته/ بررسی تطبیقی جوامعی که با همبستگی، مسیر توسعه را پیمودند، و آن‌هایی که از هم گسستند
وقتی مردم کنار هم ایستادند، ملت ساختند؛ و وقتی از هم بریدند، کشورها فرو ریختند، حتی در مهاجرت.
این گزارش، ردپای همبستگی را نه‌تنها در سرزمین مادری، بلکه در دیاسپورا دنبال می‌کند؛ جایی که برخی ملت‌ها همچنان با هم می‌درخشند و برخی، زخم تفرقه را با خود حمل می‌کنند.
مسعود ظهوری (Masoud Zoohori)
از آلمانِ پس از جنگ تا کره جنوبیِ صنعتی‌شده، از یهودیان پراکنده تا جوامع چینیِ ریشه‌دار در مهاجرت، تاریخ یک قرن اخیر به ما نشان می‌دهد که موفقیت پایدار فقط با پول و سیاست محقق نمی‌شود؛ بلکه با اعتماد، همکاری، و حمایت درون‌جامعه‌ای رقم می‌خورد. این مقاله نگاهی تحلیلی دارد به اینکه چگونه برخی ملت‌ها با «همبستگی» به اوج رسیدند و برخی دیگر، در نبود آن، دچار زوال شدند، چه در داخل مرزهای ملی و چه در دل مهاجرت.
بخش اول: کشورهایی که با همدلی، قدرت ساختند
یهودیان: الگوی جهانی همبستگی فراملی
جامعه یهودیان، به‌ویژه پس از هولوکاست، با همیاری بین‌المللی، شبکه‌سازی اقتصادی، آموزشی و رسانه‌ای، توانستند نه‌تنها بقای فرهنگی خود را حفظ کنند، بلکه اسرائیل را در خاورمیانه تثبیت کرده و در غرب نیز به دستاوردهای بزرگ اقتصادی و علمی برسند.
چینی‌ها در مهاجرت: اقتصاد شبکه‌ای
از بانکوک تا تورنتو، چینی‌ها با استفاده از شبکه‌های خانوادگی، انجمن‌های محلی، بازارهای اختصاصی و نظام حمایتی درونی، قدرت اقتصادی چشم‌گیری پیدا کرده‌اند. محله‌های چاینا‌تاون فقط نماد فرهنگی نیستند؛ پایگاه‌های سازمان‌دهی اقتصادی‌اند.
آلمانی‌ها: بازسازی ملی با کار گروهی
پس از ویرانی جنگ جهانی دوم، آلمان با تکیه بر نظم اجتماعی، آموزش مهارت‌محور، مشارکت نهادهای خصوصی و مسئولیت‌پذیری ملی، خود را به قدرت اول صنعتی اروپا رساند.
کره جنوبی: از فقر تا تکنولوژی با عزم جمعی
در دهه ۵۰ میلادی، یکی از فقیرترین کشورهای جهان بود. اما با محور قرار دادن تحصیل، نوآوری، و سرمایه‌گذاری دولتی-خصوصی در شرکت‌های کلان (chaebol)، اکنون جزو رهبران اقتصادی جهان است.
هندی‌های مهاجر: قدرت نرم جهانی
با حضور مؤثر در صنایع فناوری، سلامت، آموزش و سیاست، جامعه مهاجر هندی با حفظ پیوندهای فرهنگی و حمایت متقابل، یکی از تأثیرگذارترین جوامع دیاسپورا را شکل داده است.
کشورهای اسکاندیناوی: همبستگی ساختاری
نروژ، سوئد، دانمارک و فنلاند با توزیع عادلانه منابع، سیستم‌های رفاهی قدرتمند، و مشارکت مدنی نهادینه‌شده، الگوی توسعه انسانی پایدار را به نمایش گذاشته‌اند.
بخش دوم: جوامعی که در نبود همبستگی فروپاشیدند
افغانستان: فرسایش از درون
تضادهای قومیتی، نبود دولت قابل اعتماد، و بی‌اعتمادی ریشه‌دار، مانع ساختن یک هویت ملی یکپارچه شده و کشور را وارد چرخه بی‌پایان جنگ و فقر کرده است.
لبنان: سیاست فرقه‌ای، جامعه ازهم‌گسیخته
نظام سهمیه‌بندی مذهبی و عدم اعتماد بین گروه‌ها، مانع از شکل‌گیری «ملت واحد» شده است. نتیجه آن، بحران اقتصادی، فساد، مهاجرت نخبگان و فروپاشی خدمات عمومی است.
ونزوئلا: طلای سیاه، وحدت خاکستری
درگیری‌های ایدئولوژیک میان طبقات اجتماعی، نبود گفت‌وگوی ملی و تکیه بر اقتصاد نفتی بدون همبستگی اجتماعی، این کشور را به یکی از بحران‌زده‌ترین اقتصادهای جهان بدل کرده است.
سودان و سومالی: قبیله‌محوری در برابر دولت‌سازی
دولت‌های ناکارآمد، جنگ داخلی، و ترجیح وفاداری قبیله‌ای به همبستگی ملی، مسیر توسعه را سد کرده‌اند.
ایران: فرصت‌های سوخته، بی‌اعتمادی مزمن
با وجود ظرفیت‌های غنی انسانی و فرهنگی، سرکوب نهادهای مستقل، شکاف‌های طبقاتی و جنسیتی، و حذف گفت‌وگوی اجتماعی، سرمایه اجتماعی در ایران رو به افول گذاشته است. این بی‌اعتمادی، توسعه پایدار را به رؤیایی دور تبدیل کرده است.
بخش سوم: مهاجران؛ بازتولید تفرقه یا ساختن همبستگی نوین؟
الگوی رفتاری مهاجران معمولاً بازتاب کشور مبدا است. مهاجرانی که از کشورهای بحران‌زده می‌آیند، اغلب رقابت، بی‌اعتمادی و جداسازی‌های مذهبی یا قومی را در جامعه جدید نیز ادامه می‌دهند.
این پدیده به شکل گروه‌گرایی بسته، درگیری‌های داخلی، عدم مشارکت مدنی و نهادهای کوتاه‌عمر در دیاسپورا قابل مشاهده است.
مقایسه با جوامع موفق مهاجر:
در مقابل، یهودیان، چینی‌ها، هندی‌ها و ویتنامی‌ها نشان داده‌اند که شبکه‌های حمایتی قوی، نهادسازی فرهنگی، همکاری اقتصادی و ذهنیت جمع‌گرایانه می‌تواند مهاجرت را به یک فرصت عظیم تبدیل کند.
فرصت برای ایرانی‌ها و افغان‌ها در مهاجرت
دیاسپورای فارسی‌زبان، به‌ویژه در کشورهایی چون استرالیا و کانادا، فرصتی تاریخی برای بازتعریف سرمایه اجتماعی دارد. اگر از الگوهای فرسوده وطن عبور کنیم، می‌توانیم:
نهادهای فرهنگی و تخصصی مستقل ایجاد کنیم
رقابت‌های فردی را به همکاری جمعی تبدیل کنیم
از ملت‌هایی که موفق بوده‌اند، الگوبرداری کنیم
نسل بعد را با ارزش «موفقیت جمعی» تربیت کنیم
همبستگی و حمایت متقابل، صرفاً فضیلت اخلاقی نیست، پایه‌ای حیاتی برای توسعه اقتصادی، ثبات سیاسی و سلامت اجتماعی است.
ملت‌هایی که از درون منسجم شدند، توانستند در جهان بدرخشند. آن‌هایی که در درون خود گسسته بودند، بیرون از مرزها هم موفق نشدند.
در دنیای مهاجرت، ما انتخاب داریم: یا گذشته را با خود حمل کنیم، یا آینده را بسازیم.
-----
Nations That Stuck Together: The Secret of Success Over the Past Century
A Comparative Analysis of Societies That Rose Through Solidarity—and Those That Fell Apart
When people stood together, they built nations. When they turned away from each other, countries crumbled—even in migration. This report traces the thread of solidarity not only in homelands, but also in diasporas—where some communities continue to thrive together while others carry the scars of division.
By Masoud Zoohori
From post-war Germany to industrial South Korea, from dispersed Jewish communities to tightly woven Chinese migrant networks—history over the past century shows us that lasting success is not built on wealth or politics alone, but on trust, cooperation, and internal support. This article analyzes how some nations have risen through solidarity—and how others, in its absence, have declined, both within national borders and in migration.
Part One: Nations That Built Strength Through Solidarity
1. Jewish Communities: A Global Model of Transnational Unity
Following the Holocaust, Jewish communities worldwide organized powerful networks across trade, education, diplomacy, and culture. This unity not only preserved cultural identity but also helped establish Israel and achieve great success in Western nations.
2. Chinese Migrants: Economic Networks in Action
From Bangkok to Toronto, Chinese communities leveraged family and regional networks, local associations, and dedicated markets to dominate sectors of local economies. Chinatowns are not just cultural symbols—they are economic hubs.
3. Germans: Rebuilding with Collective Effort
After WWII, Germany relied on social order, technical education, and cooperation between private sectors and the state to rebuild into Europe’s industrial powerhouse. Solidarity was institutionalized through what became known as the "social market economy."
4. South Korea: From Poverty to Tech Powerhouse
One of the poorest countries in the 1950s, South Korea invested in education, innovation, and state-backed conglomerates (chaebols). Cultural discipline and a focus on social mobility turned it into a global leader in technology and industry.
5. Indian Diaspora: Global Soft Power
Indian migrants have succeeded in fields such as IT, medicine, education, and politics across the US, UK, and Canada. Through cultural cohesion and mutual support, they became one of the most influential diasporas in the world.
6. Scandinavian Countries: Institutional Solidarity
Norway, Sweden, Denmark, and Finland built models of human development based on inclusive welfare systems, participatory governance, and strong public trust. Here, solidarity is embedded not only culturally, but structurally.
Part Two: Societies That Collapsed Without It
1. Afghanistan: Erosion from Within
Ethnic divisions, lack of a trustworthy central government, and endemic distrust have kept Afghanistan locked in cycles of war and poverty.
2. Lebanon: Sectarian Politics, Fragmented Society
Religious quota systems and deep-rooted distrust have prevented the formation of a unified national identity. The result: economic collapse, elite migration, corruption, and systemic dysfunction.
3. Venezuela: Oil Rich, Socially Divided
Ideological polarization, failure to build national consensus, and reliance on oil without social cohesion led to economic ruin and mass emigration.
4. Sudan & Somalia: Tribalism vs. Nationhood
In these states, tribal loyalty has overshadowed national unity. Fragile governments, civil wars, and a lack of inclusive institutions have paralyzed development.
5. Iran: Missed Opportunities, Deep Distrust
Despite rich cultural and human capital, Iran suffers from repression of civil dialogue, rising inequality, and institutional exclusion. Social capital is in decline, hindering sustainable progress.
Part Three: Migrants—Reproducing Division or Building New Solidarity?
Migrant communities often reflect the social patterns of their countries of origin. Those from fractured nations frequently carry over patterns of distrust, internal rivalry, and sectarianism to host societies.
Observed Outcomes:
-
Closed community circles based on religion, ethnicity, or region
-
Reproduction of homeland political conflicts abroad
-
Short-lived cultural organizations due to internal rifts
✅ Contrast With Successful Migrant Communities
Jewish, Chinese, Indian, and Vietnamese diasporas show how mutual support, cultural organization, economic collaboration, and shared purpose can transform migration into a success story.
✳️ The Opportunity for Iranian and Afghan Diasporas
Especially in multicultural democracies like Australia and Canada, Persian-speaking migrants have a historic opportunity to rebuild social capital by:
-
Creating independent cultural and professional institutions
-
Replacing unhealthy competition with collaboration
-
Learning from successful migrant models
-
Teaching the next generation the value of collective success
Final Thought
Solidarity isn’t just a virtue—it’s a foundation for economic growth, political stability, and social well-being. Nations that built internal cohesion thrived. Those that didn’t fell apart—even abroad.
In migration, we have a choice: carry the past, or build the future.