در هر پنج استرالیایی یک نفر نژاد پرستی را تجربه کرده است
بومیان استرالیایی و جزیره نشینان تنگه تورس بیست و پنج درصد احتمال برخورد با مسائل نژادپرستی را بیشتر از جوامع قومی دیگر تجربه کرده اند.
به گزارش رادیو نشاط ، بنا به مطالعات اخیر اس بی اس ، مشخص شده است که یک نفر از هر پنج استرالیایی نژاد پرستی را تجربه کرده است
این در حالی است که بومیان استرالیایی و جزیره نشینان تنگه تورس بیست و پنج درصد احتمال برخورد با مسائل نژادپرستی را بیشتر از جوامع قومی دیگر تجربه کرده اند.
یو ان هنرمند هیپ هاپ بومی است که سابقا" با برخوردهای نژادپرستی مواجه شده است. تجربه های تلخ او به زمان نوجوانی و جوانی او بر می گردد. او می گوید: "من یک معلم در دوره دبیرستان داشتم که با من مثل یک سگ رفتار می کرد وقتی میخواست صدام کند سوت می زد. هر وقت می خواست تکالیفم را ببیند من را با صدای بلند صدا می زد و با سوت به من می گفت پسر بیا اینجا ، اینجا پسر."
او معتقد است نگرش نژاد پرستانه نسبت به افراد بومی و جزیره تنگه تورس در روح و روان استرالیایی ها از زمان اسکان اروپائیان جا افتاده است. او می گوید: "می دانید، زمانیکه آنها به اینجا آمدند و اسکان گرفتند این کشور بر روی نژادپرستی و نسل کشی پایه گذاری شد. آنها به ما به عنوان آدمهای بی کلاس نگاه می کنند و سالهاست که به همین روال بوده است. رفتار و نگرش آنها نسل به نسل می گردد و متوقف نمی شود."
طی بررسی موسسه Lowitja در ویکتوریا نود و هفت درصد از بومیان و مردمان جزیره نشینان تنگه تورس رفتارهای نژادپرستانه را بطور مداوم تجربه می کنند.
در این میان موسسه Beyondblue در حال تلاش برای راه اندازی کمپینی بنام تکفیک نامحسوس است.
بلیندا دوآرته جزو کمیته مشورتی این پروژه است. او می گوید: "کمپین تفکیک نامحسوس در واقع برای بالابردن سطح آگاهی مردمی است که خودشان شاهد و کسی که این برخوردهای نژادپرستانه را دارد میشناسند. آنها یا بطور ناخودآگاه و یا آگاهانه رفتارهای فوق را نه تنها به مردمان بومی بلکه به مردمان جزایر تورس را به رسمیت می شناسند ولی اینگونه رفتارها برای سلامت جامعه پذیرفته نیست."
بلیندا دوآرته از نوادگان Wotjobaluk بومی در ویکتوریا با ریشه ای لهستانی است.
او برای سازمانی بنام "فرهنگ زندگی" کار می کند که از جوانان بومی و جزیره نشینان تورس در پیشگیری از خودکشی حمایت می کند.
یکی ازعوامل متداول خودکشی در بین جوانان بومی استرالیایی مسئله نژادپرستی است.
بلیندا می گوید گاهی اوقات رفتارهای نژادپرستانه مردم میتواند ناشی از جهل باشد. او می گوید: "ما نمونه هایی از جوانان که با آنها کار کردیم داریم جایی که یک تجربه کوچک مانند به چالش کشیدن بومی بودن آنها مثل سوال چقدر یا چند درصد بومی هستید؟هر چیزی حتی ، از سیستم قضایی تا اشتغال ما و یا مانند مسئله اخیری که درزمین های ورزشی اتفاق افتاد یا جوامعی که در آن تبعیض نژادی و بهتان زدن اتفاق می افتد."
اندرو میهان مدیر شبکه ملی مستقلی به نام ANTaR, است که حیطه کاری آنها حمایت از حق و حقوق بومیان و جزیره نشینان تنگه تورس است.
اندرو عقیده دارد که بومیان استرالیایی یا اولین استرالیایی ها با میزان بالایی از رفتارهای نژادپرستانه مواجه می شود که ناشی از فقدان آگاهی جامعه است. او می گوید: "بسیاری از کسانیکه رفتارهای نژادپرستی را تجربه کرده اند به آسانی از ضعف تاریخ و رفتارهایی که در زمان استعمار این کشور یعنی دویست سال پیش با اولین استرالیایی ها شده است جدا نیستند. چیزی که در اینجا خیلی مهم است این است که مطمئن بشویم که مردم تاریخ واقعی این کشور و سلب مالکیت از اولین استرالیایی ها را می فهمند و قبول دارند. و در اینصورت اولین استرالیایی ها در مقابل تبعیض نژادی که در حال حاضر هستند قرار نمی گیرند."
گزارش 2016 آشتی ملی در استرالیا نشان می دهد که تنها سی درصد از استرالیایی های غیربومی با بومیان استرالیایی معاشرت می کنند. این درحالی است که یک سوم بومیان و جزیره نشینان تنگه تورس در طی شش ماه قبل از بررسی سروی فوق مورد توهین های نژادی کلامی قرار گرفته بودند.
اندرو میهان می گوید بسیاری از استرالیایی های غیربومی قتل عام ، سلب مالکیت و نسل به تاراج رفته بومیان را که در تاریخ درج شده، به سختی قبول می کنند. او می گوید: "درک این مسائل برای مردم دشوار است و فهم آن برای مردم و درک اینکه اجداد خود آنها جزو کسانی بوده که این کارها و برنامه ها و سیاست ها را که منجر به چنین رفتارهای دون بر بومیان و اولین استرالیایی ها و خلع ید آنها در این کشور شده را انجام می دادند . بنابراین فکر می کنم یک مانع برای برخی از مردم وجود دارد بخاطر همین کمکی به پذیرش شرم یا وانمود کردن اینکه اینها در تاریخ رخ داده نمی کند."
نوکی که دراواسط بیست سالگی است می گوید تجربه نژادپرستانه سابقا او را عصبانی می کرد ولی امروز او راهی برای تغییر آن پیدا کرده است . او می گوید: "موسیقی راهی بود که انتخاب کردم. برای من مثل یک فرآیند درمان بود. حالا هر احساسی که دارم به میکروفون منتقل می کنم. به این طریق احساسم را بیان می کنم و از آن رها می شوم."
نووکی و بلیندا دوآرته مردم را تشویق می کنند تا با هر نوع رفتار نژادپرستانه مقابله کنند. بلیندا می گوید: "برای اینکه مردم احساس امنیت کنند، حالا چه از لحاظ فرهنگ یا مذهب ، این حوادث و رفتارها باید به سازمانها و مراکزی که مسئولیت احیای یک محیط امن برای مردم را دارند گزارش شود."
این در حالی است که نوکی نژادپرستی را از طریق موسیقی به چالش می کشد. او می گوید:
"با آن مقابله کنید. پاسخ بدید. بگویید این اشتباه است. تمام دلیلی که من به موسیقی روی آوردم بخاطر این است که می خواهم به مقابله با آن بروم. و این روش من برای مقابله با نژادپرستی است. من منشاء این مسائل را به چالش می کشم."