نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - پنجمین نخست وزیر استرالیا - اندرو فیشر ( Andrew Fisher )
پنجمین نخست وزیر استرالیا - اندرو فیشر ( Andrew Fisher ) - متولد 1862، وفات 1928، سه دوره تصدی نخستوزیری
تاریخ همیشه در میان مطالبی قرار دارد که خواندن و دانستن آن میتواند جذاب و شنیدنی باشد. بر همین اساس همکاران مان در بخش تحریریه رادیو نشاط ، اقدام به معرفی و آشنایی همراه با بیوگرافی نخست وزیران استرالیا از ابتدا تا کنون نموده اند.
استرالیا از سال 1901 تاکنون 29 نخست وزیر را به خود دیده است. که "ادموند بارتون" نخستین و "مالکوم ترنبول" آخرین آنها تاکنون (2018) بوده است.
نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - پنجمین نخست وزیر استرالیا - اندرو فیشر
Andrew Fisher
متولد 1862، وفات 1928
سه دوره تصدی نخستوزیری:
13 نوامبر 1908 تا 2 ژوئیه 1909
29 آوریل 1910 تا 24 ژوئیه 1913
17 سپتامبر 1914 تا 27 اکتبر 1915
رادیو نشاط استرالیا - تهیهی خبر و ترجمه: آروین خادمصمیمی
اندرو فیشر موفقترین نخستوزیران ابتدایی استرالیا از جناح کارگر و برندهی بسیاری از انتخابات بود. در دولت وی آغازبهکار بانک کامانولث رقم خورد و حقوق بازنشستگی نامعتبر معرفی شد. یک ماه قبل از سومین دورهی نخستوزیری فیشر جنگ جهانی اول آغاز شد و این دولت بود که اولین ارتش سلطنتی استرالیا را تشکیل داد و سربازان استرالیایی را به نبرد گالیاپولی فرستاد.
اندرو فیشر در بیستونهم اوت 1862 در کراسهاوس، آیرشایر اسکاتلند متولد شد. او یکی از هفت فرزند رابرت فیشر و جین گاروین بود. پدرش معدنچی زغلسنگ بود و در سال 1863 با نُه نفر دیگر یک شرکت تعاونی تاسیس کردند.
با اتمام دوران ابتدایی و در دهسالگی کار در معدن کراسهاوس را شروع کرد و همزمان به مدرسهی شبانه میرفت و با خواندن کتابهای موجود در تعاونی پدرش معلومات خود را افزایش میداد. در هفدهسالگی او بهعنوان منشی شعبهی محلی اتحادیهی معدنچیهای آیرشایر انتخاب شد.
در سال 1885 او با برادر کوچکترش به کوئینزلند مهاجرت کرد و در آنجا به کار در معادن مختلف طلا و زغالسنگ مشغول شد و توانست گواهینامهی رانندگی با موتورهای صنعتی را بگیرد. وی درنهایت در جیمپی ماندگار شد و در سال 1891 رئیس اتحادیهی معدنچیان آمالگمات و بنیاد سیاسی کارگران یا همان شعبهی محلی حزب کارگر شد.
فیشر در آوریل سال 1893 پس از انتخاب بهعنوان نمایندهی حزب کارگر برای کرسی جیمپی به مجمع قانونگزاری کوئینزلند وارد شد. وی در مارس 1896 این کرسی را از دست داد ولی دوباره در مارس 1899 آن را بهدست آورد. او از اول تا هفتم دسامبر 1899 در دولت کوتاهمدت اندرو داوسون از جناح کارگر، وزیر راهآهن و خدمات عمومی بود.
فیشر در بیستونهم مارس 1901 و در اولین انتخابات عمومی دولت فدرال بهعنوان نمایندهی کرسی وایدبِی کوئینزلند انتخاب شد و این کرسی را به مدت پنج سال و تا وقتی که از عضویت در پارلمان استعفا داد حفظ کرد.
فیشر بهطور موفقیتآمیزی در آوریل 1904، اصلاحیهای بر قانون داوری و مصالحهی آلفرد دیکین اعمال کرد تا این قانون شامل کارمندان دولت شود. وی از آوریل تا اوت 1904 در کابینهی اقلیتی حزب کارگر به رهبری کریس واتسون (اولین دولت فدرال به رهبری حزب کارگر)، وزیر تجارت و گمرک شد. او در انتخابات کنگرهی حزب کارگر در اوت 1905 بهعنوان معاون رهبر پارلمانی حزب کارگر انتخاب شد و این مقام را تا اکتبر 1907 حفظ کرد و سپس بهعنوان رهبر حزب کارگر جانشین کریس واتسون شد.
با استعفای دولت حمایتگرای آلفرد دیکین در سیزدهم نوامبر 1908، اندرو فیشر نخستوززیر و مسئول تشکیل کابینه شد. وی همزمان با نخستوزیری وظایف خزانهداری را نیز بهعهده داشت و در هر سه کابینهاش همزمان هر دو سمت را در اختیار داشت.
در دوم ژوئیه 1909 برای اولین بار دولت فیشر از دیکین و جوزف کوک شکست خورد و نخستوزیری را از دست داد. در سیزدهم آوریل 1910 و درپی موفقیت حزب کارگر در چهارمین دورهی انتخابات عمومی پارلمان و بهدست آوردن چهلوسه کرسی از هفتادوپنج کرسی موجود، فیشر برای دومین بار نخستوزیر شد. حزب کارگر همزمان توانست برتری بیچونوچرا را در انتخابات سنا (بیستوسه از سیوشش کرسی) نیز بهدست آورد. اینبار حزب کارگر توانست دولت را برای یک دورهی کامل حفظ کند و به یک برنامهی قانونگزاری فعال مشغول شود.
ازجمله نوآوریهای اساسی حزب کارگر میتوان به تاسیس بانک کامانولث، ارائهی مجوزهای مرخصی زایمان، حقوق ازکارافتادگی کارگران کشورهای مشترکالمنافع، اجرای توصیههای کمیتهی سلطنتی درخصوص صنعت شکر (پایهگذاری توسعهی آتی این صنعت)، تعدیل قانون حقوق نامعتبر و بازنشستگی سالمندان، گسترش دادگاه عالی (از پنج به هفت قاضی)، انتقال قلمرو شمالی به مجموعهی کشورهای مشترکالمنافع و اتخاذ تصمیم برای تبدیل کانبرا به پایتخت اشاره کرد.
در سال 1911 حضور فیشر در کنفرانس سلطنتی لندن بهعنوان تنها نخستوزیر حاضر از حزب کارگر مورد توجه قرار گرفت. او نیز همانند دیکین همتای پیشین خود، تقاضای بحث و مشورت درخصوص سیاستهای خارجی بریتانیا در دنبال کرد و در سفری که به اسکاتلند، زادگاهش، داشت همانند قهرمان از او استقبال شد.
در انتخابات عمومی بعدی که در بیستوچهارم ژوئیه 1913 برگزار شد، حزب لیبرال با رهبری جوزف کوک با یک کرسی بیشتر، برنده و جوزف کوک بهعنوان نخستوزیر جانشین فیشر شد و از آن پس فیشر رهبری اپوزیسیون را عهدهدار شد.
فیشر برای سومین بار در هفدهم سپتامبر 1914 و با حمایت دوبارهی حزب کارگر و درپی پیروزی در ششمین انتخابات عمومی فدرال نخستوزیر شد. در کارزار انتخاباتیاش و هنگامیکه هر آن احتمال جنگ بین متحدان بریتانیا و نیروهای متفقین بیشتر میشد، فیشر قول داد درصورت وقوع جنگ استرالیا تا آخرین توان مالی و نظامیاش "تا آخرین نفر، تا آخرین شیلینگ" از انگلیس حمایت خواهد کرد و وقتی نخستوزیر شد شش هفته از شروع جنگ میگذشت.
فیشر تا بیستوهفتم اکتبر 1915 نخستوزیر بود و در این تاریخ بهدلیل کسالت جسمانی از این مقام استعفا داد و معاونش ویلیام موریس هیوز نخستوزیر شد.
فیشر در ژانویه 1919 و پس از جورج رید، سفیر عالیرتبهی انگلیس شد و به مدت پنج سال تا زمان بازنشستگیاش در ژانویه 1921 در این مقام باقی ماند. وی همزمان با سمت سفیر عالیرتبه، عضو کمیسون داردانل[1]هم بود و درحین مجادلههای مربوط به خدمت سربازی در 1916 با درخواست هیوز مبنی بر امضای دستورالعمل عمومی خدمت اجباری سربازی مخالفت کرد.
حامیان فیشر پس از بازگشت او در سال 1921 به استرالیا تلاش کردند تا او را به پارلمان و رهبری حزب کارگر بازگردانند اما او دیگر تمایلی به این کار نداشت و سال بعد به لندن بازگشت و تلاش کرد تا بتواند کرسیای در حزب کارگر اسکاتلند بهدست آورد اما موفق نشد.
فیشر پس از بازنشستگی تا زمان وفاتش در بیستودوم اکتبر 1928 در لندن زندگی کرد.
[1] Dardanelles: داردانل، نبردی ناموفق در جریان جنگ جهانی اول (1915) بود که توسط انگلیس و فرانسه برای کمک به روسیه به راه افتاد ولی با مقاومت ارتش ترکیه شکست خورد. (مترجم)
نخست وزیران استرالیا از ابتدا تا کنون
نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - چهارمین نخست وزیر استرالیا - جورج رِید ( George Reid )
برداشت از
https://www.nma.gov.au/explore/features/prime-ministers/andrew-fisher