آزادی پناهنده ایرانی از بازداشتگاه پناهجویان بعد از 2700 روز
مصطفی عظیمی‌تبار، پناهنده کرد ایرانی پس از تحمل ۲۷۳۷ روز سختی و مشکلات در بازداشتگاه‌های پناهجویان استرالیا، سرانجام موفق شد طعم آزادی را چشیده و مجوز ورود به جامعه را دریافت کند.
به گزارش رادیونشاط، عظیمی‌تبار در سال 2013 ایران را ترک کرده و در جولای همان سال با قایق وارد جزیره کریسمس شده و تقاضای پناهندگی کرده بود.
وی دوره طولانی بازداشت خود را در جزیره مانوس، پورت مورسبی در پاپوآ گینه نو و سیزده ماه آخر قبل از رهایی را در مانتارا هتل ملبورن سپری کرده بود.
این پناهجو به دلیل شرایطی که داشت در فهرست اسکان مجدد در ایالات متحده قرار گرفت. اما بنا به دلایلی از جمله شیوع پاندمی، موقعیت انتقال وی به این کشور میسر نشد.
پیتر داتون، وزیر کشور استرالیا گفت، برخی از پناهجویان و پناهندگانی که براساس قانون لغو شده مدواک برای درمان و مراقبت‌های پزشکی به داخل خاک استرالیا منتقل شده بودند، پس از تحمل بیش از هفت سال حبس در بازداشتگاه و یک سال اقامت در هتل، آزاد شدند.
وی اذعان کرد، هزینه حضور این افراد در جامعه برای دولت به مراتب از نگه داشتن آن‌ها در بازداشتگاه، کمتر است.
مصطفی عظیمی‌تبار، معروف به ماز عظیمی، آزادی خود را به عنوان زیباترین لحظه زندگیش توصیف کرد و گفت، در کل دوره بازداشت دست به قلم بوده و در تلاش بود تمام افکار و اندیشه های بی پایانی که در خلوت بازداشتگاه در ذهنش جریان داشت را در قالب نثر ، شعر و ترانه بیان کند.
وی آهنگ Love را با گیتاری که جیمی بارنز، آهنگساز، خواننده و موسیقیدان استرالیایی، به وی هدیه کرده بود در بازداشتگاه ساخته و به همه کسانی که از او حمایت کرده، برای رهایی او نامه نوشته یا از بیرون بازداشتگاه برایش دست تکان می‌دادند، تقدیم کرد. این آهنگ، بعدها توسط جیم موگینی ازگروه موسیقی Midnight Oil، تنظیم و اجرا شد.
عظیمی تبار گفت، شاهد بود چگونه دوستش رضا براتی به دست ماموران بازداشتگاه بر اثر ضرب و شتم، جانش را از دست داد.
وی همچنین گفت، دلیل این که توانست ۸ سال بازداشت را تحمل کند این بود که هرگز احساس تنهایی نکرده و پیوسته براین باور بود که در استرالیا افرادی هستند که از وی حمایت می کنند.
عظیمی‌تبار خاطرنشان کرد: "من درد برادرانم در بازداشتگاه را شنیده و به داستان‌های غم انگیز آن‌ها گوش داده‌ام. اگر توانستم آزادی خود را به دست بیاورم، این فرصت باید برای سایر پناهجویان نیز فراهم شود. تا زمانی که همه ما آزاد نشویم، هیچ یک از ما واقعاً آزاد نیستیم."