آیا ذخیره پسماندهای هسته‌ای در استرالیا فرصت‌های را برای این کشور بوجود می آورد؟
یک کمیته سلطنتی استرالیا با انتشار یافته‌های آزمایشی که از ایده ذخیره سوخت هسته‌ای مصرفی دیگر کشورها در جنوب استرالیا حمایت می‌کند، استدلال کرد که از طریق ذخیره سوخت مصرفی هسته‌ای در مناطق با ثبات از نظر زمین شناسی و با تکنیک برگرفته از کشورهای اسکاندیناوی خطرات ناشی از آن می‌تواند کاهش یابد.
به گزارش رادیو نشاط به نقل از پاور تکنولوژی با وجود موانعی که انرژی هسته‌ای در سال‌های اخیر با آن روبه‌رو شده است و با توجه به این که کشورهایی مانند آلمان، ایتالیا و اسپانیا به تدریج شروع به کنار گذاشتن آن کرده‌اند، انرژی هسته‌ای به رقابت برای کسب جایگاهی در ترکیب انرژی پاک‌تر در آینده ادامه می‌دهد.
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیش‌بینی کرده است که مجموع ظرفیت انرژی هسته‌ای با توجه به این که شرایط قابل اطمینان بودن و عاری از کربن آن در جذب حامیان بیش‌تر ادامه دارد، تا سال ۲۰۳۰ حداقل ۱۷ درصد یا حداکثر ۹۴ درصد رشد خواهد کرد.
در ایالات متحده گروه‌های محیط‌زیستی مانند "کلوب سیرا" از ضد هسته‌ای بودن به برپایی کمپین علیه تعطیلی زودهنگام راکتورها تغییر جهت داده‌اند و استدلال می‌کنند که این راکتورها به عنوان پلی مهم بین تعطیلی نیروگاه‌های سوخت گازی و زغال سنگ و در نهایت انتخاب نهایی انرژی‌های تجدیدپذیر عمل می‌کنند.
با وجود این اشتیاق مداوم برای انرژی هسته‌ای تنها یک پرسش بزرگ حول کارایی آن باقی می‌ماند؛ با پسماند آن چه می‌کنید؟ با این که ذخیره‌گاه زیرزمینی پسماند هسته‌ای از اواخر دهه ۱۹۶۰ وجود داشته است، اما سوخت مصرفی سطح بالای هسته‌ای به انبارهای بسیار عمیق که قادر باشند این پسماند را به طور ایمن برای احتمالا بیش از ۱۰۰ هزار سال حفظ کنند، نیاز دارد.
جای تعجبی ندارد که بسیاری از مردم یکی از این تاسیسات را در کنار خانه‌های خود نمی‌خواهند. روند انتخاب محوطه‌ای برای یک انبار زیرزمینی عمیق در جزیره اولکیلوتو که در نوامبر ۲۰۱۵ موافقت دولت فنلاند را دریافت کرد، ۳۰ سال به طول انجامید.
استرالیای جنوبی راهی برای حل مشکل ذخیره هسته‌ای؟
دولت استرالیای جنوبی، ایالتی که برخی از مناسب‌ترین بخش‌های یک قاره نامناسب را در بر می‌گیرد، این چالش مکانی را به عنوان دریچه‌ای رو به فرصت تلقی می‌کند. سال گذشته اداره‌کنندگان این ایالت از کمیته سلطنتی خواستند تا امکان ساخت تاسیسات ذخیره پسماند هسته‌ای در این ایالت را بررسی کند.
اگرچه استرالیا از انرژی هسته‌ای استفاده نمی‌کند و آن را بسیار خطرناک قلمداد می‌کند، اما ثبات سیاسی و شرایط پایداری در برابر زلزله این کشور این گونه معنی می‌دهد که استرالیا به لحاظ تئوری می‌تواند مکان مناسبی برای پسماندهای دیگر کشورها باشد.
این کمیته نتایج اولیه خود را در ماه فوریه منتشر کرد و نشانه‌های اولیه برای دولت خوب بودند. این گزارش نتیجه‌گیری کرد که انهدام و ذخیره پسماند هسته‌ای به لحاظ فنی قابل اجراست و به طور بالقوه دارای سود بسیاری است.
این گزارش پیش‌بینی می‌کند که یک تاسیسات دفن زباله هسته‌ای در طول یک دوره ۱۲۰ ساله ۵۱ میلیارد دلار درآمد خواهد داشت. دفن پسماندهای هسته‌ای هم‌چنین به ایجاد ۱۵۰۰ شغل تمام وقت در طول دوره ۲۵ ساله ساخت و ساز و ۶۰۰ موقعیت شغلی برای زمانی که این تاسیسات به فعالیت در می‌آیند، کمک می‌کند.
کوین اسکارس، نویسنده این گزارش می نویسد: یافته‌ها مهم این کمیته این است که از بین بردن سوخت مصرفی و پسماندهای سطح متوسط می‌تواند در یک تاسیسات دائمی در استرالیای جنوبی به طور ایمن انجام شود.
راه‌حل‌های کشورهای اسکاندیناوی راه را هموار می‌کند.
نگرانی عمده امنیتی حول ذخیره هسته‌ای که در این گزارش گنجانده نشده انتشار تشعشعات به محیط زیست طبیعی است. با این که مقدار عمده عناصر رادیواکتیو در ظرف مدت ۵۰۰ سال از بین می‌رود اما سطح تشعشع سوخت هسته‌ای مصرفی به سرعت کاهش می‌یابد. با این حال برخی از عناصر کم‌تر رادیواکتیو اما ماندگار برای از بین رفتن به ۱۰۰ هزار سال زمان نیاز دارند.
کوین اسکارس معتقد است که برنامه دفن پسماند که در فنلاند و سوئد توسعه یافت باید به استرالیایی جنوبی دلگرمی مورد نیاز برای پیشروی در این عرصه را بدهد.
در اولکیلوتو فنلاند سوخت مصرفی در شکل سرامیک جامد درون قوطی‌های قالب فلزی که آن نیز در درون محفظه‌های مسی قرار می گیرد، نگهداری می‌شود. این ظرف‌ها در درون صخره پیرامونی جاسازی می‌شوند که از خاک بنتونیت فشرده تشکیل می‌شود که مانع از ورود رطوبت به انبار می‌شود و در برابر خوردگی و زنگ زدگی آن را مقاوم‌تر می‌کند.
این توده پیرامونی زمین‌شناسی که به نام سپربالتیک شناخته می‌شود شامل صخره‌های کهن در اروپا می‌شود. لایه‌های درون این سپر فرم خود را پس از ۱۷۰ میلیارد سال حفظ کرده‌اند و برای دوام آن ظرف‌های مسی بسیار خوب هستند.
گرچه بسیار متفاوت است اما این کمیته معتقد است که محیط زمین‌شناسی و شرایط جوی در استرالیای جنوبی برای ذخیره سوخت مصرفی به شیوه مشابه کاملا مناسب است.
صخره‌های کریستالی سخت و خاک بنتونیت از نوع مشابه به وفور در این منطقه یافت می‌شود که سطح حفاظتی مشابهی را برای ظرف‌های آهنی و محفظه‌های مسی فراهم می‌آورد.
این منطقه مستعد زمین لرزه نیست که گزینه مهمی به شمار می‌رود. این کمیته با اطمینان اعلام کرد که دانش عمیق از محیط و موادی که ذخیره می‌شوند برای پیش‌بینی موفقیت در آینده کافی هستند.
این گزارش می‌افزاید: تغییر شرایط زمین‌شناسی در خلال چند صد میلیون سال گذشته به خوبی درک شده و از همین رو با توجه به مطالعه جز به جز با اطمینان می‌توان رفتار صدها هزار سال آینده آن را پیش‌بینی کرد.
تضمین‌های رسمی، همیشه برای متقاعد کردن ساکنین کافی نیستند
با این که برخی از مردم محلی نسبت به پتانسیل اقتصادی تاسیسات ذخیره هیجان‌زده هستند اما دیگران معتقدند که این کمیته از همان ابتدا به سمت دولت گرایش داشت و این که ذخیره پسماندها در مناطق دور این کشور به معنی این خواهد بود که ساکنان فقیر و اغلب بومی منطقه همه خطرات را متحمل می‌شوند و افراد غنی از ماحصل آن برداشت می‌کنند.
این کمیته درخواست شکل گیری صندوق رفاه ایالتی را مطرح کرده است که همه سودهای حاصل از این تاسیسات ذخیره در آن جمع‌آوری و نیمی از سود حاصله دوباره سرمایه‌گذاری خواهد شد.
این اقدام موجب شکل گیری بودجه ۴۴۵ میلیارد دلاری در طول یک دوره ۷۰ ساله می‌شود.
نویسنده این گزارش در این باره گفت: برخی از مردم استرالیای جنوبی در حال حاضر به شدت به این اقدام یا مخالف هستند یا موافق که باید به این تلقی‌ها احترام گذاشت. با این حال بسیاری دیگر به اطلاعات بیش‌تری برای تصمیم‌گیری نیاز دارند. این کار نیازمند شکل‌گیری مناظرات و مباحث بر اساس اطلاعات به دست آمده با توجه به خطرات و فرصت‌هاست.