استرالیایی ها در جنگ - مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا / قسمت نهم (9) -جنـــــــگ كـــــــــره از 1950 تا 1953
استرالیایی ها در جنگ - مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا / قسمت نهم (9) -جنـــــــگ كـــــــــره از 1950 تا 1953
تاریخ همیشه در میان مطالبی قرار دارد که خواندن و دانستن آن می‌تواند جذاب و شنیدنی باشد.
بر همین اساس همکاران مان در بخش تحریریه رادیو نشاط استرالیا ، اقدام به مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا برای آشنای هر چه بیشتر شما علاقمندان به گذشته و حال این کشور پهناور نموده اند.
مترجم.. مهرداد سیفی
مقدمه-درسلسله مقالات زير به مطالعه و بررسي نبردهايي كه استراليا از ابتداي تشكيل در قرن هجدهم ميلادي (كه از سيدني كاو آغاز شد)، تا سالهاي اخير كه بعنوان نيروهاي پاسدار صلح تحت فرماندهي سازمان ملل متحد و همچنين جنگهاي اول و دوم خليج فارس مشاركت داشت پرداخته مي شود.
لازم به ذكر است كه بخش يادبود تاريخ نظامي تهيه مطالب مورد نياز را بر عهده داشت.
قسمت نهم (9) -جنـــــــگ كـــــــــره از 1950 تا 1953
پنج سال پس از جنگ جهاني دوم و با اوج گيري نا آرامي هاي گسترده در شبه جزيره كره ، استراليا نيز مي رفت تا خود را براي شركت در نبردي ديگر آماده كند.به همين منظور سربازان نيروي دريايي سلطنتي[1] ، نيروي هوايي سلطنتي[2] و نيروي زميني[3] اين كشورپس از سازماندهي به كره جنوبي اعزام شدند.
شبه جزيره كره تا پايان جنگ جهاني دوم به مدت 35 سال در تصرف و اشغال ژاپن بود.پس از تسليم و شكست اين كشور در جنگ جهاني دوم، شبه جزيره كره از خط مرزي معروف به مدار 38 درجه به دو قسمت تقسيم شده و نيروهاي ايالات متحده در بخش جنوبي و نيروهاي اتحاد جماهير شوروي در بخش شمالي مستقر شدند. از طرف ديگر شوروي از حكومت كمونيستي به رهبري كيم ايل سونگ[4] و ايالات متحده نيز از دولت دست راستي و موقت سينگ من ريي[5] پشتيباني مي كردند.در طول سال 1950 تنش بين دو كره به شدت افزايش يافت.
جنگ كره در نخستين ساعات روز 25 ژوئن 1950 با عبور ارتش خلق كره[6] از مدار 38 درجه آغاز شد.نيروهاي نظامي كره جنوبي[7] كه توان مقاومت در برابر ارتش آماده كره شمالي را نداشتند، مجبور به عقب نشيني شدند. طولي نكشيد كه تقريبا تمام بخش هاي كره از جمله سئول به اشغال سربازان مهاجم دشمن درآمد. يك هفته پس از شروع جنگ ، سربازان كره جنوبي با كمك تفنگ داران امريكايي براي جلوگيري از پيشروي بيشتر دشمن بسيج شده و سپر دفاعي محكمي در اطراف شهر پوسان[8] تشكيل دادند.
مداخله استراليا
دو روز پس از آعاز نبرد، ترومن[9] رئيس جمهور ايالات متحده دستور اعزام يگان هاي دريايي ، هوايي و زميني را به كره صادر كرد. تا پايان ژوئن اين نيروها به محل ماموريت خود رسيدند. شوراي امنيت نيز در غياب روسيه كه داراي حق وتو بوده اما به دليل عدم به رسميت نشناختن حكومت كمونيستي چين ، سازمان ملل را تحريم كرده و از حضور در جلسات خودداري مي كرد؛ از كشورهاي عضو درخواست اعزام نيروي نظامي براي مقابله با كره شمالي را خواستار شد. 21 كشور به اين درخواست پاسخ مثبت داده وهر كدام در حد توان يگان هاي هوايي يا دريايي يا بهداري خود را به كره فرستادند. استراليا نيز يكي از اين كشورها بود و از نظر تعداد پرسنل نظامي اعزامي، پس از ايالات متحده در مقام دوم قرار داشت.
از طرف ديگر استراليا به عنوان يكي از اعضاي نيروي اشغالگر مشترك المنافع بريتانيا مستقر در ژاپن ، كشتي هاي جنگي اچ ام اي اس شوال هاون[10] و اچ ام اي اس باتان[11] و همچنين اسكادران 77 نيروي هوايي سلطنتي را راهي كره كرد. اما اعزام گردان سوم پياده از هنگ سلطنتي [12] را به دليل عدم آمادگي كافي به تعويق انداخت.
در 28 ژوئن روبرت منزي[13] ، نخست وزير، دستور حركت هنگ سلطنتي و در پي آن اسكادران 77 را به كره صادر كرد. اين سربازان پس از استقرار در محل هاي ماموريت خود تا 26 جولاي در انتظار نبرد باقي ماندند.
نخستين نبرد
در اول جولاي ، دو رزم ناو استراليايي سواحل ژاپن را ترك و پس از پيوستن به كشتي هاي نفربر ايالات متحده راهي بندر پوسان شدند. در دوم جولاي لو اسپنز[14] فرمانده نيروي هوايي ، نخستين پرواز نيروهاي مشترك المنافع بريتانيا و واحدهاي وابسته به سازمان ملل بر فراز كره با هدف نظارت و پشتيباني از عمليات نيروهاي پياده نظام را به اجرا گذاشت. از طرف ديگر اسكادران 77 نيز همراه با واحدهاي هوايي ساير كشورهاي متحد تحت فرمان سازمان ملل با انجام چندين سورتي پرواز و بمباران مواضع نيروهاي كره شمالي مانع از پيشروي بيشتر آنها شدند.
اعـــــــــــزام هنــــــــگ ســـــــــــــوم[15]
در اواسط جولاي ژنرال داگلاس مك آرتور[16] به سمت فرمانده ارشد نيروهاي سازمان ملل انتخاب گرديد. وي در نخستين اقدام خود تلاش كرد تا پاي هنگ سوم را نيز به كره بكشاند. دولت استراليا به اين درخواست واكنش مثبت داد، اما به علت كافي نبودن تعداد پرسنل ، اعزام هنگ را به آينده موكول كرد. از طرف ديگردولت استراليا براي جذب نيروي نظامي جديد ، با يك ابتكار جالب اقدام به استخدام افراد براي يك دوره سه ساله (به شرط يك سال خدمت در كره) براي خدمت در ارتش كرد ، كه با استقبال زيادي روبروشد. اوايل سپتامبر سرهنگ دوم چالرز گرين[17] به عنوان فرمانده هنگ برگزيده شده و براي كليه سربازان يك دوره آموزش نظامي فشرده - پيش از اعزام به كره - ترتيب داد.
در 15 سپتامبر 1950 بنا به فرمان ژنرال داگلاس مك آرتور نيروهاي آبي – خاكي ايالات متحده از لشگر يكم تفنگداران در بندر اينچه وان[18] پياده شده وآن شهر را تصرف كردند. روز بعد ،اين نيروها به همراه سربازان كره جنوبي و بريتانيا پيشروي خود را از بندر پوسان آغاز و بعد از يك هفته به سئول رسيده وپس از بازپس گيري اين شهر به تعقيب نظاميان كره شمالي در آن سوي مدار 38 درجه پرداختند.
در 27 جولاي هنگ سوم از بندر كور[19] ژاپن خارج و روز بعد به بندر پوسان رسيد.اين هنگ به عنوان بخشي از تيپ بيست و هفتم بريتانيا[20] در گردان يكم هنگ آرگيل و سوث لند هاي لندرز[21] و همچنين گردان يكم هنگ ميدل سكس[22] ادغام شد. به دليل حضور اين نيروها ، نام تيپ بيست و هفتم بريتانيا به تيپ بيست و هفتم مشترك المنافع تغيير داده شد.
نخستين نبرد هنگ سوم
با رسيدن نيروهاي سازمان ملل به مدار 38 درجه ، چيني ها نسبت به هرگونه عواقب تجاوز و ورود آنها به خاك كره شمالي هشدار دادند. اما ژنرال مك آرتور بدون توجه به اين تهديدات ، با كسب مجوز از سازمان ملل از مرز عبور كرده و تا پيونگ يانگ پيشروي كرده و شهر را به اشغال درآورد . از طرف ديگر، هنگ سوم نيز جهت درهم شكستن مقاومت سربازان كره شمالي و كمك به نيروهاي هنگ صد و هفتاد و هشتم ايالات متحده كه با هدف نجات اسراي جنگي در پشت خطوط دشمن پياده شده بودند، به طرف پيونگ يانگ به راه افتادند. آنها در 22 اكتبر 1950 به شهر يانگجو[23] رسيدند. در اينجا نيروهاي كره شمالي فرصت را مغتنم شمرده و با توپخانه خود كه در يك باغ سيب مستقر كرده بودند، شهر را زير آتش گرفتند. به همين دليل نيروهاي هنگ سوم از شهر خارج شدند تا براي نخستين بار به طور مستقيم با دشمن روبرو شوند. درگيري آغاز شد و استراليايي ها با تكيه بر توان رزمي بالاي خود موفق شدند در عملياتي سريع ،شديد و خشن تنها با به جاي گذاشتن 7 زخمي نيروهاي كره شمالي را مجبور به عقب نشيني نمايند.
دو هفته پس از اين نبرد موفق ، نيروهاي هنگ سوم بار ديگر در گانگجو[24] و گوجين[25] (جنگ پل شكسته) با دشمن درگيرشدند.در اوايل نوامبر پايگاه هنگ سوم زير آتش شديد توپخانه نيروهاي كره شمالي قرا گرفت. در اين حمله سرهنگ دوم چالرز گرين بر اثر اصابت تركش زخمي و پس از دو روز جان خود را از دست داد.
ورود چين به نبرد
شهر پاك چوان[26] دورترين منطقه از خاك كره شمالي بود كه نيروهاي استراليايي در آن با دشمن در گير شدند. همچنين چيني ها نيز از همين منطقه ،در حمايت از كره شمالي ، خود را به جبهه هاي نبرد رساندند. چيني ها در يك عمليات كاملا سري كه حتي منابع اطلاعاتي سازمان ملل نيز از آن بي اطلاع بودند؛ از روخانه يالو[27] عبور و با نفوذ در عمق مواضع نيروهاي متحد ،حمله شديدي را در اواخر اكتبر آغاز و پس از وارد كردن تلفات و خسارات فراوان به مواضع خود بازگشتند. به دنبال اين حمله تا چندهفته سكوت خوف انگيزي در جبهه هاي نبرد حاكم بود.
در اوايل نوامبر نظاميان متحد سازمان ملل به فرماندهي ژنرال مك آرتور، پس از تجديد روحيه و بسيج نيروها به سمت رودخانه يالو به راه افتادند. در آن سوي جبهه چيني ها نيز درتدارك انجام دومين مرحله از تهاجم خود بودند؛ تا اينكه سرانجام در 25 نوامبر يورش گسترده خود را آغاز و تا ژانويه موفق شدند نيروهاي سازمان ملل را تا پشت مدار 38 درجه شمالي عقب برانند.پيشروي چيني ها همچنان ادامه داشت ، تا اينكه بار ديگر در ژانويه 1951 سئول سقوط كرده و به اشغال كمونيست ها درآمد.
از سوي ديگر هر گونه نشست در مقر سازمان ملل در نيويورك براي كشاندن چين و كره شمالي به پاي ميز مذاكره و قبول آتش بس و صلح هميشه با شكست روبرو مي شد.
در ماه فوريه چيني ها تلاش كردند تا دامنه متصرفات خود را افزايش دهند ، اما در مواجهه با سد محكم نيروهاي سازمان ملل شكست خورده وتا مدار 38 درجه شمالي و مرز كره شمالي عقب نشيني كرده و در نتيجه سئول دوباره به دست نيروهاي سازمان ملل افتاد. در اين مرحله از نبرد، گروهي از فرماندهان بر تعقيب دشمن تا شكست كامل آنها معتقد بودند ؛ در حاليكه عده اي ديگر بر برقراي آتش بس اصرار داشتند. ژنرال مك ارتور جزو فرماندهان گروه اول بود، به همين دليل در 11آوريل 1951 بنا به دستور ترومن رئيس جمهور ايالات متحده از سمت خود بر كنار شد. زيرا امريكا نيز طرفدار اتمام جنگ بود.
بكارگيري هواپيماي جنگي جديد
اوايل ماه آوريل هواپيماهاي موستانگ[28] پس اجراي آخرين پرواز به ژاپن انتقال يافته و جنگنده هاي جديد و مدرن گلاستر متور اف هشت[29] جاي آنها را گرفتند. پيشتر نيز 4 خلبان نيروي هوايي سلطنتي جهت آموزش خلبانان براي پرواز با اين هواپيماها به ژاپن فرستاده شده بودند. به طور كلي در جريان ماموريت هاي هوايي 37 خلبان نيروي هوايي سلطنتي ، اسكادران 77 را همراهي مي كردند كه 6 نفر از آنها كشته و بقيه نيز به اسارت دشمن در آمدند. در ماه جولاي هواپيماهاي اسكادران 77 بار ديگر پس از كسب آمادگي به پرواز درآمده و در بمباران و نبردهاي هوايي با جنگنده هاي ام آي جي اس[30] دشمن عمدتا پيروز ميدان بودند.
كاپيانگ[31]
در 22 آوريل چيني ها عمليات بهاره خود را آغاز و موفق شدند لشگر ششم كره جنوبي را تا دره كاپيانگ مجبور به عقب نشيني نمايند. در پاسخ به اين حمله، تيپ بيست و هفتم مشترك المنافع به طرف شهر كاپيانگ به راه افتادند. از طرف ديگر گردان يكم از لشگر پياده نظام پرنس پاترشيا[32] كانادا و هنگ سوم استراليا استحكامات محكمي به طول 7 كيلومتر در هر دو سوي دره ايجاد كردند. روز بعد چيني ها با تمام قوا در مقابل سربازان استراليايي ، كانادايي و امريكايي مجهز به تانك هاي شرمن[33] صف آرايي كردند.بدين ترتيب تبادل آتش و زدوخورد دوباره از سر گرفته شد. پس از دو شبانه روز درگيري شديد ، چيني ها موفق شدند در 24 آوريل نيروهاي استراليايي را زمين گير كنند. نيروهاي استراليايي كه به تنهايي توان مقاومت در مقابل چيني ها را نداشتند ، با به جاي گذاشتن 32 كشته ،53 زخمي و 3 اسير به طرف پايين دره كاپيانگ عقب نشيني كرده وبه ساير نيروهاي متحد ملحق شدند. چيني ها نيز با وجود برتري نتوانستند از مواضع خود جلوتر رفته و خود را به سئول برسانند.
پس از پايان اين نبرد، تيپ سي و هفتم از كره فراخوانده شده و هنگ سوم نيز به تيپ بيست و هشتم مشترك المنافع بريتانيا پيوست.
مذاكرات صلح
در 10 جولاي مذاكرات صلح كه در شهر كائ سانگ[34] بين طرفين متخاصم در جريان بود ، به دليل انفجار بمب در ساختمان محل برگزاري تا ماه آگوست به تعويق افتاد.اما مقرر گرديد كه دور جديد نشست ها در روستاي پان مون جوم[35] از سر گرفته شود.
ماريانگ سان[36]
در سوم اكتبر هنگ سوم طي يك عمليات كماندويي به مواضع چيني ها در تپه هاي 317 و 355 حمله كرده و پس از 5 روز نبرد، چيني ها را مجبور به فرار كرد. استراليايي ها پس از تصرف تپه - 355 معروف به ماريانگ سان – آنچنان مقاومتي از خود نشان دادند كه حتي پاتك هاي سنگين چيني ها هم نتوانست كاري از پيش ببرد.در اين نبرد 20 استراليايي كشته و 89 نفر نيز زخمي شدند.
آغاز حمله كشتي اچ -ام -اي- اس- سيدني[37]
ناو هواييمابر اچ -ام -اي- اس- سيدني همراه با اسكادران هاي 805 و 808 با هواپيماهاي جنگي هالكر سي فري[38] و اسكادران 807 با هواپيماهاي جنگي فيري فايري[39] در چهارم اكتبر وارد آب هاي كره شد. اين هواپيماها با انجام 2000سورتي پرواز توانستند با موفقيت ماموريت هاي محوله از گشت زني و شناسايي هوايي گرفته تا بمباران مواضع و تجهيزات لجستيك دشمن را انجام دهند. در جريان اين ماموريت ها 3 خلبان كشته و 13 هواپيما نيز هدف قرار گرفته و سقوط كردند. سرانجام كشتي اچ -ام -اي- اس- سيدني پس از اتمام ماموريت در ژانويه 1952 به استراليا باز گردانده شد.
فرسايشي شدن جنگ
پس از اينكه چيني ها تپه ماريان سان را از چنگ سربازان اسكاتلندي[40] خارج كرده و تصرف نمودند ؛ جنگ به شكل يكنواخت و فرسايشي درآمد. به نحوي كه طرفين متخاصم در دو سوي جبهه نبرد بيشتر در تلاش براي تجديد قوا و تقويت استحكامات خود ازجمله حفر تونل و ايجاد سنگر بودند ، تا حمله. اما هرازچند گاهي صداي تبادل آتش توپخانه شنيده مي شد.
در اوايل سال 1952 هنگ يكم[41] ارتش استراليا وارد كره شده و به هنگ سوم كه بخشي از تيپ بيست و هشتم بود ، ملحق شد. ماموريت اين هنگ گشت زني در طول مرز با كره شمالي و در صورت نياز مقابله با تك هاي دشمن بود. مهارت و كاركشتگي رزمي اين نيروها يادآور شجاعت سربازان استراليا در جريان جنگ هاي جهاني اول و دوم بود. در آوريل سال 1953 هنگ دوم[42] جاي هنگ يكم را گرفته و در بازه زماني نه چندان طولاني خود را براي اجراي ماموريت آماده كرد.
پايان نبـــــــــــرد
در 19 جولاي 1953سازمان ملل و كمونيست ها بر سر پايان جنگ و متاركه نبرد به توافق رسيده و در بيست و هفتم جولاي پيمان صلح به امضاي رساندند.
دره سامي چون[43]
در سه روز پاياني نبرد ، چيني ها با بسيج نيروهاي نظامي و با بهره گيري از پشتيباني آتش توپخانه به مواضع استراليايي ها و تفنگداران امريكايي يورش بردند. اما مقاومت سرسختانه اين نيروها فرصت هرگونه اقدام خصمانه و پيشروي را از چيني ها گرفته و آنها را مجبور به قبول شكست و عقب نشيني كرد. در اين در گيري تلفات وارد شده بر هنگ دوم استراليا و تفنگداران امريكا به ترتيب 6 كشته با 24 زخمي و 43 كشته با 316 زخمي بود.
آيا جنگ واقعا به اتمام رسيد؟
قرارداد صلح در ساعت 10 صبح روز 27 جولاي 1953 در مقر سازمان ملل به امضاي طرفين متخاصم رسيد.و زمان اجراي آن به ساعت 10 شب همان روز موكول گرديد. در اين فاصله گاه گاه صداي تيراندازي هاي پراكنده به گوش مي رسيد اما با نزديك شدن به ساعت 10 شب آتش جنگ در جبهه هاي درگيري كاملا خاموش گرديد. بدين ترتيب پس از 3 سال و 2 ماه و 2 روز جنگ كره به پايان رسيد. اين اتفاق آن چنان سريع بود كه حتي باور آن براي بعضي از سربازان نيز دشواربود. در اين پيمان مقرر گرديد كه كره شمالي و جنوبي هريك به فاصله دو كيومتر از مدار 38 درجه عقب نشيني نموده و منطقه غير نظامي بين دو كشور به عنوان مرز مشترك تعيين گردد. نظاميان استراليايي به عنوان بخشي از نيروهاي چند مليتي پاسدار صلح سازمان ملل تا سال 1957 در كره مانده و پس از آن به كشور بازگشتند.
در مجموع 17000 سرباز استراليايي در جنگ كره شركت داشتند، كه از ميان آنها 340 نفر كشته؛ 1216 نفر مجروح شده و 29 نفرنيز به اسارت دشمن درآمدند.
آرشیو...
قسمت اول - خدمات نظامي بوميان استراليا در دوران جنگ و صلح
قسمت دوم - دوره استعمار(1788-1901)
قسمت سوم -نبرد در سودان /هنگ نيو سات ولز(NSW) مارس تا ژوئن 1885
قسمت چهارم -نبرد بوئر (جنگ جنوب آفریقا) از 1899 تا 1902
قسمت پنجم -نبرد در چين/ قيام مشت زن ها ( 1900تا 1901 )
قسمت ششم(6) -استراليا و جنگ جهاني اول( 1914 تا 1918 )
قسمت هفتم(7) -استراليا و جنگ جهاني دوم( 1939 تا 1945 )
قسمت هشتم (8) -نیروی اشغالگر مشترک المنافع بریتانیا از 1945 تا 1952
برداشت از
Australians at war / Australian military history overview
[1] RAN
[2] RAAF
[3] ARA
[4] KIM –Il-Sung
[5] Syngman Rhee
[6] Korean People Army(KPA)
[7] Republic of Korea(ROK)
[8] Pusan
[9] Harry S Truman
[10] HMAS Shoalhaven
[11] HMAS Bataan
[12] Royal Australian Regiment(RAR)
[13] Robert Menzies
[14] Lou Spence
[15] 3RAR
[16] General Douglas Mac Arthur
[17] Lieutenant Colonel Charles Green
[18] Inchon
[19] Kure
[20] 27th Brigade
[21] Argyll and Southlander Highlanders
[22] Middlesex Regiment
[23] Yongju
[24] Gongju
[25] Gujin
[26] Pakchon
[27] Yalu
[28] Mustang
[29] Gloster Meteor F8
[30] MIGS
[31] Kapyong
[32] Prince Patricia
[33] Sherman
[34] Kaesong
[35] Panmungom
[36] Maryan San
[37] HMAS Sydney
[38] Hawker Sea Fary
[39] Fairy Firely
[40] King's Own Scottish Borderers
[41] 1 RAR
[42] 2RAR
[43] Samichon Vally