افزایش قیمت بنزین؛ چالش نخست وزیر استرالیا درآستانه انتخابات
افزایش قیمت بنزین حتی برای کسانی که جهت خرید این فرآورده به پمپ بنزین مراجعه نمی‌کنند نیز نگران‌کننده است.
به گزارش رادیونشاط، تهاجم نیروهای نظامی روسیه به اوکراین، افزایش ناگهانی بهای بنزین را به دنبال داشته است.
در این بین آقای موریسون تلاش می‌کند تا وضعیت موجود را مدیریت کرده و از شعله‌‌ور شدن آتشی که ممکن است در آستانه انتخابات فدرال دامن‌گیر دولت شده و درنتیجه انتخابات تاثیرگذار باشد، جلوگیری به عمل بیاورد.
البته بالارفتن قیمت بنزین طی روزهای اخیر می‌تواند به طور ضمنی در ذهن مردمی که درگیر تورم هستند، این پیام را متبادر سازد که هزینه زندگی در استرالیا روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شود.
به همین دلیل است که آقای موریسون و آقای فریدنبرگ (وزیرخزانه‌داری) در بازه زمانی باقی‌مانده تا انتخابات ماه می، به راهکار کاهش هزینه‌های غیرمستقیم سوخت در کشور متوسل شده‌اند. هر چند منافع سیاسی حاصل از این اقدام و پیامدهای چشم‌پوشی از میلیاردها دلار درآمد، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
استرالیایی‌ها در مقابل خرید هر لیتر بنزین و گازوئیل بیش از 44 سنت به طور غیرمستقیم مالیات پرداخت می‌کنند. براساس گزارش بودجه مربوط به نیم سال، میزان درآمد دولت از این بابت بیش از 19 میلیارد دلار در سال است.
با این حال، پس از پرداخت سایر تخفیف‌های مالیاتی، درآمد دولت از هزینه‌های غیرمستقیم، حدود 11 میلیارد دلار است.
این موضوع حتی از دید نمایندگان عادی ائتلاف نیز دور نمانده و آنها را بر آن داشته تا از دولت خودشان تقاضا کنند، هزینه‌های غیرمستقیم را به طور موقت تا نصف کاهش داده یا قطع کند.
نخست‌وزیران لیبرال ایالت‌ها نیز با ارسال نامه‌ای به جاش فریدنبرگ، وزیر خزانه‌داری، خواستار اقدام در این زمینه شده‌اند.
گفته می‌شود چالش‌هایی که دولت موریسون با آن دست به گریبان است، مشابه وضعیتی است که جان هوارد در دوره نخست وزیری در سال 2001 شاهد آن بود.
آقای هوارد و پیتر کاستلو، وزیر خزانه‌داری وقت، نیز در دوره‌ای که مردم مجبور بودند با مالیات بر کالا و خدمات و همچنین قیمت سوخت بالای 1 دلار کنار بیایند، هزینه‌های غیر مستقیم سوخت را قطع کردند.
اما 13 سال بعد از آن و در سال 2013 دریافت هزینه غیرمستقیم سوخت بار دیگر به بودجه اضافه شد؛ اقدامی که در نهایت برای آقای تونی ابوت، نخست وزیر وقت و جو هاوکی، وزیر خزانه‌داری، به یک معضل تبدیل شد.
حال چنانچه آقای موریسون نیز به انجام اقدام مشابهی متوسل شود، فضایی به وجود خواهد آمد که برنده انتخابات آینده باید با آن کنار بیاید.
بنابراین هرچند با کاهش هزینه‌های غیرمستقیم، رانندگان پول کمتری برای سوخت پرداخت می‌کنند، اما در ساختار بودجه یک شکاف بزرگ به جای گذاشته می‌شود.
حتی اگر کاهش هزینه‌های غیرمستقیم سوخت برای دولت لیبرال در کوتاه‌مدت پیامدهای مثبت در پی داشته باشد، اما برای حزب کارگر در صورت پیروزی در انتخابات انبوهی از مشکلات را به یادگار خواهد گذاشت.
بروز تبعات ناشی از کاهش هزینه‌های غیرمستقیم سوخت، حتی اگر موقتی هم باشد، چند ماه طول خواهد کشید تا اجرایی شود. بنابراین نمی‌تواند در جریان انتخابات برای دولت منفعت سیاسی به دنبال داشته باشد.
هرچند نخست‌وزیر و وزیر خزانه‌داری از تصمیماتی که در مورد بودجه اتخاذ خواهند کرد سخنی به میان نیاورده‌اند اما بارها به این نکته اشاره کرده‌اند که از افزایش هزینه‌های زندگی مردم آگاهی دارند.
با این حال منابع آگاه در دولت به رای‌دهندگان نوید می‌دهند که آقای نخست‌وزیر و وزیر خزانه‌داری علاوه بر اطلاع از مشکلات مردم، برای تسهیل زندگی آنها نیز اقداماتی را در پیش گرفته‌اند.
کاهش هزینه‌های غیرمستقیم در موقعیتی که پس از پشت سر گذاشتن پاندمی علیرغم بدهی‌ها و کسرهای بی‌سابقه برای ترمیم بودجه تلاش می‌شود، ممکن است خطر بروز مشکلاتی را هم برای دولت آقای موریسون در پی داشته باشد.
آقای هوارد با روی آوردن به کاهش هزینه‌های غیرمستقیم سوخت موفق شد حوزه انتخاباتی آستون را حفظ کرده و در انتخابات پیروز میدان باشد.
اما چنانچه آقای موریسون هم برای حفظ حوزه انتخاباتی آستون روند کاهش هزینه‌های غیر مستقیم سوخت را در پیش بگیرد، موفقیت یا ناکامی او در جریان انتخابات به نظر رای دهندگان بستگی خواهد داشت.