امید زنان افغان برای پناهندگی در استرالیا و رهایی از آزار و تبعیض حکومت طالبان
زنان آسیب‌پذیر افغانستان، در سایه حاکمیت طالبان، برای نجات از آزار و تبعیض‌های سیستماتیک، از جمله شکنجه، ازدواج‌های اجباری و محرومیت‌های گسترده اجتماعی، به دنبال یافتن یک پناهگاه امن در کشورهایی چون استرالیا هستند.
به گزارش رادیونشاط، این زنان با فریادهایی ناامیدانه، خواستار شنیده شدن صدای خود و رهایی از شرایط مرگبار تحت کنترل رژیم بنیادگرای طالبان می‌باشند.
استرالیا در مقام پاسخ به این بحران، متعهد شده است که اقدامات حکومت طالبان را در عالی‌ترین مراجع بین‌المللی، به‌ویژه در چارچوب پیمان رفع انواع تبعیض علیه زنان، به چالش بکشد. با این حال، روند پیگیری این پرونده که بیشتر جنبه نمادین دارد، با کندی پیش می‌رود و در این میان، زنان افغان همچنان تحت سرکوب بی‌رحمانه قرار دارند؛ از دسترسی به آموزش و مشارکت در عرصه‌های ورزشی محروم شده‌اند و حتی دسترسی به خدمات درمانی نیز برای آنان دشوار گشته است.
براساس آمارهای رسمی وزارت کشور استرالیا، تاکنون نزدیک به ۲۵ هزار ویزای بشردوستانه به شهروندان افغان اعطا شده است و برای سال مالی ۲۰۲۵-۲۰۲۶ نیز سهمیه ۴۸۰۰ ویزای دیگر در نظر گرفته شده است. با این حال، تعداد متقاضیان واقعی به مراتب بیشتر است؛ به‌طوری که از حدود ۱۴۰ هزار درخواست تنها ۲۰ هزار ظرفیت ثبت‌شده است.
برای صدور ویزای استرالیا، در ابتدا کارکنان تأیید شده‌ای که پیش‌تر با نیروهای استرالیا در افغانستان همکاری داشتند و اعضای خانواده آن‌ها در اولویت بوده و سپس نوبت به دارندگان ویزای‌های پناهندگی یا بشردوستانه می‌رسد.
در این میان، نام سه زن افغان که در معرض خطر جدی قرار دارند، در فهرست سازمان مدافع حقوق زنان افغان ثبت شده و این فهرست طی ماه‌های اخیر برای وزرای مختلف استرالیا ارسال گردیده است. این افراد تنها خواستار توجه و همدردی وزیر کشور استرالیا هستند، زیرا فرآیند ثبت درخواست آن‌ها در کمیساریای عالی سازمان ملل متحد با موانع زیادی روبه‌رو شده است. درخواست‌های مکرر برای تسریع در روند بررسی پرونده‌ه این افراد تاکنون رد شده است، زیرا وزارت کشور اعلام کرده تمامی متقاضیان ویزای بشردوستانه در شرایط مشابهی قرار دارند و اولویت‌بندی‌ها مطابق با ساختار تعیین شده انجام می‌گیرد.
یکی از زنان افغان در گفتگو با رسانه‌ها، از جامعه جهانی که به زعم او سرنوشت مردم افغانستان را به دست فراموشی سپرده است، ابراز دلخوری و ناامیدی عمیق کرد. وی افزود، وضعیت روانی‌اش به حدی وخیم شده که دو بار اقدام به خودکشی کرده است. او در پایان تأکید کرد: "من واقعاً می‌خواهم نجات پیدا کنم، باید کسی صدایم را بشنود... من یک زن افغان هستم، اما پیش از هر چیز، یک انسان هستم."