باز شدن درهای امید به روی پناهجویان و پناهندگان استرالیا پس از یک دهه زندگی در بلاتکلیفی
دولت موریسون طی یک دهه گذشته، ضمن خدشه‌دار کردن ارزش و کرامت انسانی پناهجویان و پناهندگان،آنها را از زندگی همراه با آرامش وآسایش در استرالیا محروم کرده بود.
به گزارش رادیو نشاط، پس از پیروزی حزب کارگر استرالیا در انتخابات فدرال، سازمانها و جوامع حامی حقوق بشر اقدام به مکاتبات و برگزاری نشست های گوناگون در خصوص حمایت از پناهندگان و آسیب دیدگان این کشور نمودند. از همین روی خانم زینب حسینی، رئیس انجمن زنان ایرانی وهمبستگی با پناهجویان در استرالیا به عالیجناب اندرو گیلز(Andrew Giles)،نماینده پارلمان و وزیر محترم مهاجرت،شهروندی و امور مهاجرت استرالیا نامه ای را به شرح زیر ارسال نموده است:
جناب آقای وزیر،
بدین وسیله از جانب خود و انجمن زنان ایرانی و همبستگی با پناهجویان در استرالیا SASA پیروزی مجدد شما و همچنین نتیجه کلی بدست آمده در جریان انتخابات اخیر را صمیمانه تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم.
جامعه استرالیا روی کارآمدن دولت حزب کارگر را به فال نیک گرفته و امیدوار است شاهد ایجاد تغییرات خوش‌بینانه در جهت حمایت از همه استرالیایی‌ها، از جمله افراد آسیب پذیر، باشد. در اینجا انتصاب شما به عنوان وزیر برای وزارتخانه مهم مهاجرت را تبریک عرض می نمایم . ما به عنوان یک جامعه به خود می بالیم که فردی دلسوز چون شما به این سمت منصوب شده و مطمئن هستیم درهای امید و رهایی پس از یک دهه زندگی در بلاتکلیفی با دست شما به روی پناهجویان و پناهندگان باز خواهد شد.امیدواریم با حضور شایسته شما ، آسیب‌ها و ناراحتی‌های ایجاد شده برای این افراد در دولت موریسون، به بهترین نحو جبران شود.
از شما به خاطر تلاش برای بازگرداندن خانواده موراگاپان به بیلوئلا صمیمانه تشکر و قدردانی می شود.این اقدام که نمایانگر شخصیت و بزرگواری شما می باشد،نشان داد که حزب کارگر در عمل به وعده خود در ایجاد پیوند بین خانواده‌ها و جامعه پایبند مانده است. این اقدام جوانه‌های امید را در دل و جان پناهجویان و پناهندگان، در جامعه ایرانی شکوفا کرده است.
دولت موریسون طی یک دهه گذشته، ضمن خدشه‌دار کردن ارزش و کرامت انسانی پناهجویان و پناهندگان،آنها را از زندگی همراه با آرامش وآسایش در این کشور محروم کرده بود.
پناهجویانی که در سن 10 سالگی وارد استرالیا شده بودند،پس از گذراندن دوره نوجوانی در بازداشتگاه‌های مهاجرتی، اکنون بدون خاطره‌ای خوش از آن روزها به سن 20 سالگی رسیده‌اند. آنها خودشان را قربانی تصمیم والدین‌شان برای آمدن به استرالیا بوسیله قایق می‌دانند. والدین این کودکان که صرفا به امید رهایی از آزار و شکنجه رژیم کشورهای خود مجبور به ترک وطن شده بودند،نه تنها از طرف دولت موریسون مورد استقبال قرار نگرفتند بلکه اذیت و آزارهای بیشماری در اینجا به ان‌ها وارد شد. بسیاری از این والدین با برخورداری از روحیه کارآفرینی، موفق به راه اندازی کسب و کار در این کشور شده و فرزندان آنها نیز به زندگی در جامعه استرالیا عادت کرده‌اند. به همین دلیل این افراد بیشتر تمایل دارند به جای ترک این کشور و شروع یک زندگی جدید ، به دلیل موفقیت در برقراری ارتباط با جامعه استرالیا، در اینجا به زندگی ادامه دهند.
براین اساس از شما تقاضا می‌شود، نواقص و کمبودهای 10 سال گذشته را که با صد سال عذاب و افسردگی برابر است، از طریق اعطای مجوزاقامت دائم به پناهجویان و پناهندگان جبران نمایید. تصور ما این است که یک روز زندگی پناهندگان و پناهجویان در انتظار دریافت مجوز اقامت دائم، تلف شدن یک سال دیگر از عمر آنها را به دنبال دارد. آنها با امیدواری برای تغییر وضعیت و سرنوشت‌شان تلاش کرده و درانتظار دستیابی هر چه سریعتر به حقوق از دست رفته خود هستند.
برپایه رایزنی‌ها و مذاکرات صورت گرفته با جامعه پناهندگان و پناهجویان استدعا می شود به موضوعات و تقاضاهای زیر عنایت و توجه ویژه‌ای مبذول گردد:
1- تشکیل هیئت مشورتی(Peak Consultative Body) به نمایندگی از طرف ارگان‌ها،نهادها و آژانس‌های حمایتی جامعه. دادن مجوز به وزارتخانه و/ یا وزرای ذیصلاح برای شناسایی نیازهای جامعه از جمله، تقاضاهای پناهجویان و پناهندگان و همچنین تسهیل مشارکت اجتماعی.
2- تبدیل ویزاهای TPVوSHEV به ویزاهای اقامت دائم. با توجه به مواضع سیاسی حزب کارگر که در جریان نشست کنفرانس ملی به تصویب رسید، از دولت آقای آلبانیز استدعا داریم در طول 100 روز نخست تشکیل دولت جدید جهت تبدیل ویزاهای موقت به دائم اقدامات مقتضی مبذول گردد، تا پناهجویان و پناهندگان از این طریق اطمینان خاطر بیشتری برای آینده کسب کرده و پس از یک دهه زندگی در بلاتکلیفی، به درآمد کافی دسترسی داشته باشند. علاوه بر این آنها قادر خواهند بود با توجه به شرایطی که دارند، برای شهروندی استرالیا درخواست ارسال کنند.
3- تسهیل شرایط بازبینی و ارزیابی مجدد درخواست‌های رد شده متقاضیان ویزاهای حفاظتیTPV وSHEV . کسانی که در دولت موریسون درخواست آنها برای اخذ ویزاهای حفاظتی TPV و SHEV پذیرفته نشده، در واقع قربانیان سیاست‌های ضد پناهندگی محسوب می شوند.
تقاضاهای این افراد با وجود اثبات عضویت در گروه‌های اقلیت مذهبی، اخلاقی و سیاسی،درست مشابه پناهجویانی که پیش از آنها موفق به دریافت یکی از این ویزاها شده بودند، به طور ناجوانمردانه و ناعادلانه مورد موافقت قرار نگرفته و به خطر افتادن سلامت روانی این افراد همزمان با شیوع کووید-19را موجب شد.به علاوه رسیدگی به پرونده‌ها از طرف IAA و دادگاه تجدید نظر نیز نتیجه امیدوارکننده‌ای در پی نداشت.به همین دلیل متقاضیان ویزاهای حفاظتی TPV و SHEV خواستار ارزیابی مجدد درخواست‌هایشان توسط یک نهاد مستقل و بی‌طرف هستند.
4-تسهیل شرایط تبدیل ویزاهای حفاظتیTPV وSHEV رد شده، در صورت لزوم، به انواع دیگر ویزاها، ازجمله ویزای همسری. ما با پناهجویان و پناهندگانی سر وکار داریم که به مدت طولانی با شهروندان و دارندگان ویزای اقامت دائم استرالیا مراودت و ارتباط داشته و از آنها صاحب فرزند شده‌اند. بنابراین باید به آنها اجازه درخواست ویزاهایی داده شود که بتوانند در کنار همسران استرالیایی و فرزندان خود در این کشور زندگی کنند.
5- لغو فعالیت سازمان بازرسی مهاجرت استرالیا (IAA) و اصلاح عملکرد دادگاه تجدید نظراداری استرالیا(AAT). سازمان بازرسی مهاجرت استرالیا در جریان تصویب تصمیمات وزارتی، جانب بی‌طرفی و در بازبینی درخواست متقاضیان، حداقل استانداردهای عدالت آیینی را رعایت نمی کند. به علاوه این سازمان با گذاشتن شرایط و الزامات سختگیرانه و دشوار در پیش پای متقاضیان بازبینی، عملا درخواست آنها را لغو شده در نظر می‌گیرد، مگر این که توضیح فرد متقاضی، این سازمان را برای بررسی مدارک ارسال شده مجاب کند. از آنجائیکه به طور متوسط 94 درصد از درخواست‌ها پذیرفته نمی‌شوند، بنابراین متقاضیان اعتمادی به بازبینی بی‌طرفانه و عادلانه پرونده خودشان ندارند.
6- سهولت تجدید دیدار و در کنار هم بودن خانواده‌ها. بدین ترتیب پناهجویان و پناهندگان قادر خواهند بود سرانجام پس از یک دهه دوری و انتظار، با همسر و فرزندان خودشان دیدار تازه کنند. بی شک این اقدام به ترمیم آسیب‌ها و آلام روحی و عاطفی ناشی از سیاست‌های ظالمانه دولت موریسون که آنها را از دیدار عزیزانشان محروم کرده بود، کمک خواهد کرد.
7- بررسی منصفانه و عادلانه درخواست‌ها برای بازبینی ویزاهای لغو شده و تمدید اعتبار ویزای اقامت دائم. برخی از اعضای جامعه ایرانی که برای اخذ ویزای شهروندی استرالیا درخواست ارسال کرده‌اند، به دلایل بی‌شمار با ابطال ویزای اقامت دائم این کشور مواجه شده‌اند. لذا بدین‌وسیله خواهشمند است برای بررسی منصفانه و عادلانه این‌گونه درخواست‌ها و تمدید اعتبار ویزاهای اقامت دائم لغو شده، اقدامات مقتضی صورت بگیرد.این درحالی است که دارندگان ویزای اقامت دائم نگران هستند، در صورت درخواست ویزای شهروندی استرالیا، ویزای اقامت دائم آنها لغو شود. لطفا به این افراد اجازه داده شود تا با طیب خاطر و اطمینان کامل از روند بررسی منصفانه و عادلانه پرونده‌ها، جهت اخذ ویزای شهروندی اقدام کنند.
8- تعطیلی بازداشتگاه‌های ساحلی و فرا ساحلی پناهجویان و پناهندگان. خواهشمند است ترتیبی اتخاذ شود تا پناهجویان و پناهندگان بازداشتی در نائورو به داخل خاک استرالیا یا یکی از کشورهای غربی که مایل به پذیرش آنها هستند، منتقل و اسکان داده شوند.به علاوه خواهشمنداست انتقال پناهجویان و پناهندگانی را که در حال حاضر دارای ویزای موقت بوده یا پس از انتقال از جزیره مانوس و نائورو در بازداشتگاه اجتماعی بسر می‌برند، به یکی از کشورهای ایالات متحده، نیوزیلند یا کانادا که برای پذیرش آنها تمایل دارند، تسهیل شده یا اجازه اقامت دائم در استرالیا به این افراد داده شود. با توجه به این که این گروه از پناهندگان و پناهجویان پس از تحمل 8 سال بازداشت،از نعمت آزادی برخوردار می شوند، شایسته است با ملاطفت و مهربانی با آنها رفتار شود.
9- افزایش پذیرش شمار پناهندگان از کشورهای دیگر. همه ما اذعان داریم که ورود با قایق به استرالیا سفری خطرناک و دشوار است. دولت موریسون پناهجویان و پناهندگان را تشویق کرده بود که از سازمان ملل درخواست مساعدت کرده و تا رسیدن نوبت در انتظار بمانند. بسیاری از آنها از طریق نهادهای قانونی برای انتقال به استرالیا اقدام کرده و صبورانه منتظر رسیدگی به پرونده خود هستند. این افراد مدتهاست که در اندونزی و ترکیه در بلاتکلیفی بسر می‌برند، در حالی که خویشاوندان آنها در استرالیا دارای ویزای اقامت دائم یا شهروندی هستند. فرزندان خردسال آنها ازدسترسی به امکانات تحصیل محروم بوده و حق کار کردن به آنها داده نمی‌شود. بنابراین استدعا می‌شود در جهت افزایش پذیرش پناهندگان به ویژه از کشورهای ترکیه و اندونزی تمهیدات لازم اندیشیده شود. بیش از 10 سال است که پناهجویان در این کشورها سرگردان بوده و نیازمند مداخله و رسیدگی به وضعیت‌شان می‌باشند.
از سوی دیگر چنانچه استرالیا به عنوان یکی از امضاء کنندگان کنوانسیون پناهندگان، میزان پذیرش پناهجویان را افزایش دهد، بسیاری از آنها از طرق قانونی برای ورود به استرالیا اقدام کرده و با سوار شدن بر قایق‌های فاقد ایمنی کافی، جان خود و فرزندانشان را با خطر مواجه نخواهند کرد.
10- دراولویت قراردادن رسیدگی به درخواست‌های ارسالی از طرف پناهجویان و پناهندگان در داخل و خارج از مرزهای استرالیا. فرض نزدیک به یقین این است که وزارت مهاجرت،رسیدگی به پرونده‌های پناهجویان و پناهندگان ساکن در داخل وخارج از مرزهای کشور را از اولویت خارج کرده است. زیرا بسیاری از صاحبان این پرونده‌ها مدتهاست که درانتظار دعوت برای انجام مصاحبه یا مشخص شدن نتیجه آن هستند.علاوه براین، متقاضیان خارجی که خانواده‌های آنها در داخل خاک استرالیا زندگی می کنند، تمایل دارند با توجه به انتظار طولانی برای دریافت نتیجه درخواست‌های ارسالی، رسیدگی به پرونده‌های آنها تسریع شود.
به احترام کسانی که در طول مدت 10 سال انتظار در دولت موریسون جانشان را از دست داده یا به دلیل سهل‌انگاری و محروم ماندن از مراقبت‌های پزشکی در بازداشتگاه‌ها قربانی شدند، خواهشمند است در جهت جبران صدمات و آسیب‌های روحی پناهجویان و پناهندگان گام‌های مثبت برداشته شود. خواهشمنداست بارقه امید را در قلب و روح جوانانی که در طول 10 سال گذشته به دلیل بدرفتاری، کشورشان را ترک کرده و علیرغم به جان خریدن رنج سفر با قایق از طرف دولت موریسون نیز مورد بی مهری قرار گرفتند را شعله‌ور سازید.
لطفاً راضی نشوید پناهجویان و پناهندگان بیش از این در انتظار بمانند.