آیا می دانید بزرگترین موش جهان کجا زندگی می‌کند؟
رادیو نشاط - اگر بنا باشد فهرستی از ترسناکترین جانوران جهان تهیه کنیم، موشها مسلماً در رده‌های بالای این فهرست خواهند بود.
به موشها اغلب به عنوان جانورانی که سفیر بیماری‌ها هستند و تحت پوشش تاریکی در جای جای شهرها زندگی می‌کنند، نگاه می‌شود.
شناخته‌شده‌ترین گونه‌های موش موش قهوه‌ای و موش سیاه هستند که در همۀ قاره‌ها به غیر از قطب جنوب زندگی می‌کنند.
هر از گاهی عکسهای ترسناکی از موشهای بسیار بزرگ در رسانه‌ها پخش می‌شود، اما در حقیقت اگر به دنبال بزرگترین موشهای جهان هستید، باید بیرون از شهرها دنبالشان بگردید.
با سوماترا شروع می‌کنیم.
موش بامبوی سوماترایی از نوک بینی تا نوک دم، حدود 50 سانتیمتر درازا دارد.
در حالیکه این موش به موش قهوه‌ای شباهت دارد، طول دمش تنها 12 سانتیمتر از کل طولش را تشکیل داده است. در نتیجه، وزن این موش گوشتی‌تری می‌تواند به چهار کیلو برسد که تقریباً با وزن گربه‌های خانگی برابری می‌کند.
یکی از طویل‌ترین موشها اما، موش گامبیایی است که از بینی تا نوک دم آن حدود 90 سانتیمتر است و وزن آن به 1.4 کیلوگرم می‌رسد. اندازۀ آن یکی از مشخصاتی است که آن را به یک حیوان خانگی محبوب بدل کرده است.
گهگاه، فرار این گونه موش از کلکسیونهای شخصی به افسانه‌ها در مورد رشد ترسناک موشهای فاضلاب دامن می‌زند.
با این وجود، موشهای گامبیایی دوستداران زیادی در آفریقا دارد. آپوپو، سازمانی مردم نهاد است که سعی دارد بیشترین استفاده را از هوش و حس بویایی این موش، ببرد. این موشها که موشهای قهرمان مشهورند، در صورت آموزش قادر به شناسایی مین‌های زمینی و حتی سل هستند.
عبدالله امچوموو، مدیر تعلیم موشهای مین یاب در تانزانیا، می‌گوید: "اگرچه اکثر موشها از نظر حساسیت و هوش توانایی انجام این کار را دارند، اما ما این موش را به خاطر طول عمر طولانی و تطابقش با شرایط آفریقا انتخاب کردیم. آنها حس بویایی بسیار حساسی دارند و می‌توان آنها را تعلیم داد تا بوهای خاصی را تشخیص دهند."
برای یافتن گونه‌ای که بتواند، اندازۀ موش گامبیایی را پشت سر بگذارد، باید سراغ آسیا برویم: به خصوص به جزیره‌هایی که توازن اکولوژیک منحصر به فردشان باعث شکل گیری اندازه‌های خارق العاده می‌شود.
در فلیپین، سه گروه جونده که به موشهای ابری غول آسا شهرت دارند، زندگی می‌کنند. این موشها به خاطر زندگی کردن روی درخت به ابری مشهور هستند. از این میان موش لوزون شمالی بزرگترین است که طول آن به 75 سانتیمتر و وزنش به 2.6 کیلوگرم می‌رسد.
موشهای پشمالوی غول‌آسای گینۀ نو نیز تقریباً به همین بزرگی هستند. یک گونه از این موش که در یک آتشفشان خاموش کف شده، 82 سانتیمتر طول داشته و 1.5 کیلو وزن دارد.
از زمان کشف این موش غول آسا، کرستوفر هلگن از موسسۀ اسمیتسونین، مشغول بازنگری در وضعیت موشهای پشمالوی غول آسا بوده است. او می‌گوید: "بزرگترین گونه احتمالاً "مالومیس گونونگ، است که در ارتفاعات بسیار بالا در کوهستانهای غربی گینۀ نو زندگی می‌کند و وزن آن به 2 کیلو یا بیشتر می‌رسد."
با این وجود، تازه‌ترین کشف در مورد موشهای غول آسای جزیره‌ای، از همه خارق العاده‌تر است.
در سال 2015، جولین لویس و همکارانش در دانشگاه ملی استرالیا، بزرگترین موش کل تاریخ را کشف کردند. فسیلهای غولهایی که در تیمور شرقی اندونزی یافت شدند، نشان می‌دهد که این موشها به اندازۀ سگها بوده‌اند.
پژوهشگران 7 گونه از موش غول‌آسای منقرض شده را یافته‌اند که کوچکترین آنها حدود 1.5 کیلو و بزرگترین آنها 5 کیلو وزن داشته‌اند.
استخوان این موشها توسط باستان شناسانی که در مورد فعالیتهای انسانی در جزایر تحقیق می‌کردند، کشف شد. ساکنان اولیۀ این جزیره، ظاهراً به خوردن موش علاقه داشته‌اند، چرا که رد شکستگی و جویده شدن در استخوانها دیده شده است. اما به گفتۀ لویس، حتی با وجود شکار شدن، موشها توانستند 40000 سال در کنار انسانها دوام بیاورند.
او انقراض نهایی موشهای غول آسا را با پیدایش ابزارهای فلزی مرتبط می‌داند. انسانها با استفاده از این ابزارها به قطع درختان می‌پرداختند که باعث ا
ز بین رفتن زیستگاه موشهای غول آسا شد.
اگر این موضوع حقیقت داشته، آن را باید یک هشدار تلقی کرد. بسیاری از موشهای غول آسای باقیمانده در معرض تهدید تخریب محیط زیستشان قرار دارند.
در واقع این موشهای غول آسا نیستند که شهرنشینان را تهدید می‌کنند، بلکه گسترش شهرهاست که این موشها را تهدید می‌کند.
فرادید...منبع