"بستنی" این خوراکی دلچسب ، چگونه وارد استرالیا شد؟

چه کسی اولین بار بستنی را به استرالیا آورد؟

احتمالا یک آمریکایی به نام Frederick Peters نخستین کسی بود که بستنی را به فرم امروزی در استرالیا عرضه کرد. او به استرالیا آمد تا در مورد سرمایه گذاری در این کشور تحقیق کند اما دلش برای بستنی ای که مادرش در زمان کودکی او در میشیگان برایش درست می کرد، تنگ شد. آنچه که در استرالیای آن روز به عنوان بستنی وجود داشت، ماده زرد عجیبی بود که شبیه ترکیبی از خردل بود. فردریک بعد از دیداری از کشور زادگاهش، از دستورالعمل ساخت بستنی مادرش استفاده کرد و در Manly سیدنی زیر یک سایه بان تولید بستنی را شروع کرد و بستنی ها را با اسب و گاری به مشتری هایش می رساند.

وقتی که تقاضا برای بستنی بالا رفت، او کارخانه هایی در دیگر ایالت ها تاسیس کرد. با آمدن یخ خشک به بازار در دهه 1930، شرکت پیترز می توانست بستنی را در مسافت های دور حمل کند و به جاهای خارج از مرکز برساند. «غذای سالم برای مردم» از دهه 1920 تا اواسط دهه 1970 شعار او بود که البته با افزایش دانش ما درباره کالری مواد غذایی، ممکن است این شعار امروزه خنده دار به نظر برسد. شرکت او امروزه تحت مالکیت غول بزرگ و چند ملیتی صنایع غذایی، شرکت نستله است.

پیشگام بستنی های مخلوط در استرالیا

Alix Mandelson پیشگام تولید بستنی های مخلوط و ترکیبی در استرالیاست. او در اوایل دهه 1960 به همراه تیمی از دیپلمات های آمریکایی به استرالیا آمد. او وقتی که بستنی های استرالیایی را دید، از اینکه تنوع کمی داشتند و تنها در چند طعم خاص مثل وانیلی، توت فرنگی و شکلاتی عرضه می شدند، سرخورده و متعجب شد. به اعتقاد او بستنی های استرالیایی کاملا معمولی و تجاری بودند و ده درصدشان کره بود. او نیز با الهام گرفتن از خاطرات کودکی اش شروع به ساختن بستنی های خانگی مانند آنچه در کودکی اش در کالیفرنیا می خورد، کرد و با معجون های مختلفی از منگو، رام، کشمش و هلو بستنی درست کرد.

او یک بستنی ساز دستی از آمریکا سفارش داد و به فاصله کوتاهی سفارش هایی از دوستانش برای مهمانی ها دریافت کرد. در سال 1965، یکی از کسانی که عاشق بستنی های Alix بود، مقاله ای در این باره در یک روزنامه چاپ کرد که باعث شهرت ناگهانی او شد. بنابراین شرکت تولیدی بستنی او با نام Serendipity ice-cream در آشپزخانه Alix در سیدنی تاسیس شد. سارا، دختر Alix، در حال حاضر این شرکت را اداره می کند که سالانه دویست و پنجاه هزار لیتر بستنی باکیفیت تولید می کند. بیش از هشتصد مشتری بزرگ از جمله رستوران ها، فروشگاه های مواد غذایی، آشپزخانه ها و خطوط هوایی بستنی های خود را از این شرکت خریداری می کنند.

این شرکت در حال حاضر بستنی هایی با بیش از یکصد طعم مختلف تولید می کند که علاوه بر طعم های قدیمی و سنتی، طعم های جدید مثل چای سبز و wattleseed هم به آنها اضافه شده است.

ترکیبی از تاثیر ایتالیایی – آمریکایی

به اعتقاد Alix، بستنی استرالیایی تحت تاثیر هر دو سنت بستنی سازی آمریکایی و ایتالیایی تکامل پیدا کرد. بستنی های ایتالیایی طعم زیادی دارند و بستنی های آمریکایی مواد بیشتری دارند و سنگین تر و خامه ای ترند.

Luigi Barosso شرکت Gigi’s Ice Cream را در سانشاین کوست افتتاح کرد. او متولد ایتالیا بود و از نسل چهارم بستنی سازهایی بود که تهیه بستنی ایتالیایی که با نام جِلاتو شناخته می شود را از نوجوانی آموخته بود. او معتقد است که خامه جایی در بستنی ایتالیایی ندارد. او نخستین کسی است که بستنی های ارگانیک تایید شده را در دو طعم تولید کرد. بیشتر این بستنی ها بدون گلوتن و لاکتوز هستند و در سراسر کشور فروخته می شوند.

لوییجی و همسرش کارلا در سال 1997 برای سفر به استرالیا آمدند و در حین گردش در این کشور، عاشق محیط چندفرهنگی این کشور شدند؛ اما هر جا که بستنی خریدند، تجربه ای ناامید کننده داشتند. آنها دریافتند که بستنی در استرالیا غذایی فاقد ارزش غذایی به حساب می آید.

آن دو در سال 1999 دوباره به استرالیا برگشتند. لوییجی برنامه ای برای کار در صنعت بستنی سازی در استرالیا نداشت، اما با دانستن وضعیت بستنی های اوزی، فهمید که تولید بستنی مرغوب در استرالیا یک فرصت خوب خواهد بود. آنها در بستنی خود از خامه استفاده نمی کنند و به جای آن از شیر پرچرب استفاده می کنند. لوییجی معتقد است که استفاده از خامه در بستنی نوعی گول زدن مشتریان است.