تنها نیمی از کودکان استرالیایی آماده ورود به مدرسه‌اند/ افت نگران‌کننده در رشد کودکان طبق نتایج سرشماری ملی ۲۰۲۴
بر اساس جدیدترین داده‌های سرشماری رشد کودکان (AEDC)، تنها ۵۲.۹ درصد از کودکان استرالیایی در سال اول مدرسه در همه شاخص‌های رشد در وضعیت مناسب قرار دارند. این کاهش نسبت به سال ۲۰۲۱، زنگ خطر تازه‌ای برای نظام آموزش و سلامت کودک در کشور به صدا درآورده و خواستار اقدام فوری برای سرمایه‌گذاری مؤثر در آموزش پیش‌دبستانی شده است.
به گزارش رادیو نشاط، نتایج تازه‌ترین سرشماری رشد کودکان استرالیا (AEDC) بار دیگر زنگ هشدار را برای سیاست‌گذاران، معلمان و والدین به صدا درآورد. این بررسی ملی که هر سه سال یک‌بار انجام می‌شود و نزدیک به ۳۰۰ هزار کودک را در سال اول مدرسه ارزیابی می‌کند، نشان می‌دهد که تنها ۵۲.۹ درصد از کودکان در تمامی پنج شاخص کلیدی رشد – شامل سلامت جسمی، بلوغ اجتماعی، توانایی‌های ارتباطی، مهارت‌های زبانی و شناختی، و بلوغ عاطفی – در وضعیت مطلوب قرار دارند. این آمار، نسبت به نخستین سرشماری در سال ۲۰۰۹ بهبود یافته اما در مقایسه با دور پیشین آن در سال ۲۰۲۱، افت داشته است؛ نشانه‌ای نگران‌کننده از عقب‌گرد در رشد کودکان استرالیایی.
نهادهای مدنی، کارشناسان حوزه آموزش پیش‌دبستانی، و سازمان‌های مراقبت از کودک با استناد به این آمار، خواستار اقدام فوری دولت فدرال برای افزایش سرمایه‌گذاری در حوزه آموزش ابتدایی شده‌اند. سمانتا پیج، مدیر اجرایی Early Childhood Australia، با اشاره به پیامدهای بلندمدت همه‌گیری کرونا بر رشد کودکان، تأکید کرد که این وضعیت محصول ترکیب بحران بهداشت عمومی با کاستی‌های ساختاری در سیاست‌های حمایتی از کودکان است. او گفت: «کودکان بیش از هر زمان به بازی، یادگیری تعاملی و ارتباط با دیگران نیاز دارند. بازی صرفاً تفریح نیست؛ بنیان رشد اجتماعی و بلوغ عاطفی کودکان است.»
با این حال، بحران رشد کودکان صرفاً به همه‌گیری کرونا محدود نمی‌شود. در شهرهای منطقه‌ای مانند بالارات، مدیران حوزه آموزش پیش‌دبستانی اعلام کرده‌اند که مراکز مراقبت کودک در طول همه‌گیری نیز به فعالیت ادامه داده‌اند، اما کمبود نیروی متخصص، صف‌های طولانی برای دسترسی به خدمات سلامت و نبود حمایت پایدار دولتی از کیفیت آموزش، از جمله موانع رشد کودکان بوده است. یکی از مسائل جدی، شکاف عمیق میان شهرها و مناطق دورافتاده در دسترسی به خدمات باکیفیت است. در حالی‌که کودکان مناطق شهری از دسترسی نسبی به زیرساخت‌های آموزش و بهداشت برخوردارند، در مناطق روستایی یا کم‌برخوردار، میزان عقب‌ماندگی رشدی به‌مراتب بیشتر است. براساس آمار رسمی، ۱۰ درصد اختلاف در آمادگی رشدی کودکان بین شهرها و مناطق دورافتاده ثبت شده است.
در مناطقی مانند ویمرا، نهادهایی چون By Five تلاش می‌کنند با استفاده از مدل‌های محلی، دسترسی خانواده‌ها به متخصصان حوزه رشد کودک را تقویت کنند. اما واقعیت آن است که حدود یک‌چهارم کودکان استرالیایی در مناطق موسوم به «بیابان مهدکودک» زندگی می‌کنند؛ یعنی مناطقی که سه یا چند کودک برای هر ظرفیت خالی در مراکز نگهداری رقابت می‌کنند. در چنین شرایطی، حتی ارزیابی‌های اولیه برای تشخیص تأخیر رشد با تأخیرهای طولانی مواجه است. برخی از پرستاران بهداشت کودکان اعلام کرده‌اند که حداقل شش تا هشت ماه زمان لازم است تا کودک بتواند از مرحله ارزیابی خانگی عبور کند و پس از آن نیز ماه‌ها در صف دریافت خدمات پشتیبان یا ارجاع به برنامه‌هایی چون NDIS باقی می‌ماند.
با وجود این وضعیت هشداردهنده، برخی سیاست‌ها در مسیر درستی قرار دارند. دولت فدرال اعلام کرده که از ماه آینده، صندوق یک‌میلیارد دلاری «توسعه آموزش پیش‌دبستانی» آغاز به کار خواهد کرد. همچنین از ژانویه آینده، تمام خانواده‌ها صرف‌نظر از میزان اشتغال یا تحصیل والدین، به سه روز مراقبت کودک یارانه‌ای در هفته دسترسی خواهند داشت. دولت همچنین وعده داده است در مناطق محروم، مراکز جدید مراقبت از کودک احداث شود تا شکاف جغرافیایی کاهش یابد.
جیسون کلر، وزیر آموزش فدرال، تأکید کرده که کودکان متولد ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ که اکنون وارد مدرسه شده‌اند، در سال‌های نخست زندگی خود به‌شدت تحت‌تأثیر قرنطینه‌ها، محدودیت‌های اجتماعی و اختلال در روند یادگیری قرار گرفته‌اند. به گفته او، داده‌های AEDC نشان می‌دهد کودکانی که به پیش‌دبستانی رفته‌اند، ۱.۵ برابر بیشتر احتمال دارد که در همه شاخص‌های رشد عملکرد مناسبی داشته باشند.
در کنار دولت، مدیران حوزه آموزش کودک نیز خواهان تغییر در نگاه عمومی به این حوزه شده‌اند. جو گورتس، مدیر انجمن مهدکودک‌های ایالت ویکتوریا، تأکید کرده که مراقبت کودک نباید صرفاً به‌عنوان «نگهداری» تلقی شود، بلکه باید آن را بخش جدایی‌ناپذیر از سیستم آموزش ملی در نظر گرفت. او گفته است: «آموزش اولیه فقط به حضور مادر در بازار کار کمک نمی‌کند؛ بلکه زیرساختی است برای رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی نسل آینده.»
در نهایت، گزارش AEDC نه‌تنها یک ارزیابی از وضعیت فعلی کودکان، بلکه هشداری درباره آینده است. در کشوری مانند استرالیا، با منابع اقتصادی گسترده و سیستم رفاهی پیشرفته، قابل‌قبول نیست که کمتر از نیمی از کودکان در سال نخست مدرسه در وضعیت رشدی مطلوب قرار داشته باشند. این آمار نه‌تنها گویای وضعیت امروز، بلکه آینه‌ای از آینده کشور است. اگر سرمایه‌گذاری مؤثر و پایدار در این حوزه صورت نگیرد، شکاف‌های اجتماعی، اقتصادی و آموزشی در نسل آینده عمیق‌تر خواهد شد.