داستان جالب درباره رابطه سازمان ناسا و کشور استرالیا
استرالیا از بدو تاسیس ناسا و آغاز برنامه های اکتشافی آن، همواره رابطه ای تنگاتنگ با این سازمان داشته است. نخستین تصاویر فرود انسان بر ماه توسط آنتنی در Parkes در یکی از مناطق دور افتاده استرالیا، در منطقه The dish دریافت شد. مساله ای که نام استرالیا را با اکتشاف ماه پیوند زد و دستمایه ساخت فیلمی با همین نام هم شد.
رادیو نشاط استرالیا - سازمان فضایی آمریکا، ناسا و CSIRO، بیش از پنجاه سال است که با یکدیگر روی پروژه اکتشاف فضا در Deep Space Network کار می کنند که با نام Canberra Deep Space Communication Complex شناخته می شود. CSIRO از طرف ناسا این مجموعه را اداره می کند.
تارنمای اس بی اس همچنین در گزارش خود نوشته است که استرالیا همواره جزیی از همه ماموریتهای ناسا بوده است.
در دهه 1960 سه ایستگاه مختلف ردیابی فضایی در ACT ساخته شد. اما چرا ACT برای هر سه ایستگاه در نظر گرفته شد؟
دلیل این کار این بود که ACT با داشتن امکانات شهری مناسب، ترافیک و آلودگی رادیویی نسبتا کمی دارد و از این نظر مکانی ایده آل برای ساخت و نصب چنین تجهیزاتی است.
از نظر فنی، صدا و تصویر تاریخی نیل آرمسترانگ از ماه، توسط زنجیره ای از همین ایستگاه های رادیویی استرالیایی دریافت و به جهان مخابره شد.
ایستگاه های استرالیایی در ماموریت کاوشگر Mariner 4 ناسا که در سال 1964 از کنار مریخ گذشت هم نقش مهمی ایفا کردند. از آنجایی که سیگنالها بسیار ضعیف بودند، ایستگاه های مستقر در کانبرا از مقامات دولتی درخواست کردند که پرواز کلیه هواپیماهایی که قرار بود از فراز ایستگاه Tidbinbilla بگذرند به مسیرهای دیگری هدایت شوند.
ایستگاه رادیویی Tidbinbilla یکی از سه ایستگاه جهانی است که کار هدایت ماهواره ها را در بر عهده دارند. دو ایستگاه دیگر در کالیفرنیای آمریکا و مادرید اسپانیا قرار دارند. بسیاری از تصاویر سطح مریخ، نخستین تصاویر سطح مشتری، زحل، اورانوس و نپتون همگی توسط این ایستگاه مهم دریافت شده اند. پیامهای ارسالی به مریخ نوردهای ناسا و دریافت برخی اطلاعات تلسکوپ هابل هم از طریق این ایستگاه به انجام می رسد که بیش از پیش اهمیت آن را نشان می دهد.
در سال 2012، ایستگاه کانبرا پیشتاز عملیات فرود کاوشگر Curiosity بر مریخ بود. عملیات پیچیده فرود هرگز تمرین نشده بود و تنها شبیه سازی شده بود. این عملیات به «هفت دقیقه وحشت» معروف شد. میلیون ها نفر در سراسر جهان این عملیات را تماشا می کردند و همه این فرآیند نفسگیر از ایستگاه کانبرا دریافت و مخابره می شد و بعد از آن، تصویری تاریخی از مریخ از کاوشگر دریافت شد.
یکی از مهمترین همکاری های اخیر استرالیا با ناسا مربوط به کاوشگر New Horizon است که سال گذشته از فاصله بسیار نزدیکی از پلوتو گذشت و تصاویر و اطلاعات بی نظیری از این سیاره کوتوله یخی به زمین ارسال کرد. موسسه CSIRO در این پروژه اکتشافی نیز نقشی کلیدی ایفا کرد. گروهی از دانشمندان در مجتمع Deep Space Communication کانبرا نخستین اطلاعات ارسالی از New Horizon را دریافت و به ناسا مخابره می کردند.
فاصله New Horizon از زمین که هم اکنون به بیش از پنج میلیاد کیلومتر می رسد، چنان زیاد است که دریافت اطلاعات پلوتو بیش از یک سال به طول انجامید و از آنجایی که این فضاپیما همچنان به سفر اکتشافی خود به سوی خارج از منظومه خورشیدی ادامه می دهد، دریافت اطلاعات ارزشمند آن همچنان بر عهده ایستگاه کانبرا به عنوان یکی از ارکان ارتباطی این ماموریت است. با توجه به عمر باتری این کاوشگر، این ماموریت به احتمال زیاد تا سال 2030 میلادی ادامه خواهد داشت.
جریمه ناسا توسط استرالیا
یکی از داستانهای جالب درباره رابطه ناسا و استرالیا به ماجرایی بر می گردد که حدود چهل سال پیش رخ داد.
آزمایشگاه فضایی ناسا، Skylab که نخستین آزمایشگاه انسانی در مدار زمین است، اطلاعات ارزشمندی را درباره جهان گردآوری کرده است. این پروژه دو میلیارد و دویست میلیون دلار برای ناسا هزینه در برداشت که باید چهارصد دلار هم به آن اضافه کرد.
این چهارصد دلار، جریمه ای بود که شهرداری Esperance در وسترن استرالیا به خاطر آلوده کردن محیط زیست منطقه برای ناسا تعیین کرد چون بخشی از اجزای Skylab در ساحل وسترن استرالیا فرود آمد و تکه های آن در معادن منطقه و صحرای نالبور پراکنده شد.
این آزمایشگاه فضایی در سال 1973 توسط ناسا در مدار زمین قرار گرفت و تا سال 1974 فضانوردان در آن مشغول فعالیت و آزمایش بودند و نهایتا آن را ترک کردند.
پس از بیش از سی و چهار هزار بار گردش به دور زمین، این آزمایشگاه فضایی دوباره وارد جو زمین شد و فرآیند متلاشی شدن آن به خاطر برخورد با اتمسفر زمین آغاز شد، اما ناسا نمی توانست محل فرود زباله ها و اندازه آنها را تخمین بزند و کنترل کند.
در روز یازدهم جولای سال 1979، مهندسان ناسا در یک اقدام برنامه ریزی شده این آزمایشگاه فضایی را منفجر کردند و امیدوار بودند تا قطعات آن در اقیانوس هند سقوط کند. همینطور هم شد و بسیاری از این قطعات در اقیانوس فرود آمدند، اما برخی از آنها هم در مناطق مسکونی وسترن استرالیا به زمین خوردند. در این حادثه به کسی آسیب نرسید. مردم این منطقه شاهد نوری درخشان بودند که شبیه هواپیمایی بود که می سوخت و قطعات فلزی از آن جدا می شد و به اطراف پرت می شد. انگار که دنیا به آخر رسیده بود.
مسئولان ناسا فورا به Esperance پرواز کردند تا زباله ها را بررسی و جمع آوری کنند، با این حال مسئولان شهر، ناسا را به خاطر آلوده کردن محل چهارصد دلار جریمه کردند!
این جریمه تا سی سال بعد پرداخت نشد تا اینکه در اپریل 1999، یک DJ رادیویی در کالیفرنیا در برنامه اش مبلغی را از شنوندگان جمع آوری کرد و از طرف ناسا این جریمه را پرداخت کرد!