درمان سرطان با ایمپلنت رادیواکتیو
مهندسان دانشگاه دوک، یک سیستم تحویل داروی جدید برای درمان سرطان ایجاد کرده‌اند و پتانسیل آن را در برابر یکی از دردسرسازترین حالت‌های این بیماری نشان داده‌اند.
به گزارش رادیونشاط، آن‌ها در تحقیق خود که روی موش‌های مبتلا به سرطان لوزالمعده انجام شده، نشان دادند که یک ایمپلنت رادیواکتیو می‌تواند تومورها را در اکثر جوندگان به‌طور کامل از بین ببرد.
تشخیص و درمان سرطان لوزالمعده بسیار دشوار است، زیرا سلول‌های توموری آن بسیار فرار و مملو از جهش‌هایی هستند که آن‌ها را در برابر بسیاری از داروها مقاوم می‌کند. اگرچه این بیماری فقط 3.2 درصد از کل سرطان‌ها را تشکیل می‌دهد، اما سومین علت اصلی مرگ‌و‌میر ناشی از سرطان است
یکی از راه‌های مقابله با این سرطان، استفاده از شیمی‌درمانی برای نگه داشتن سلول‌های تومور در حالتی است که آن‌ها را در برابر تشعشع آسیب‌پذیر می‌کند.
اما انجام این کار می‌تواند عوارض جانبی شدیدی را برای بیمار به همراه داشته باشد. روش دیگری که دانشمندان اکنون در حال بررسی آن هستند، استفاده از ایمپلنت‌هایی است که می‌توانند مستقیما در داخل تومور قرار داده شوند تا با مواد رادیواکتیو از داخل به آن حمله کنند. آن‌ها تاکنون با استفاده از پوسته‌های تیتانیوم برای محصور کردن نمونه‌های رادیواکتیو، اقداماتی انجام داده‌اند، اما این روش نیز می‌تواند باعث آسیب به بافت اطراف تومور شود.
«جف شال»، محقق اصلی این مطالعه و تیمش جایگزینی از ایمپلنت را بررسی کردند که از مواد سازگارتری در آن استفاده شده و خطراتی برای بدن انسان ایجاد نمی‌کند. آن‌ها از زنجیره‌های مصنوعی اسیدهای آمینه موسوم به پلی‌پپتیدهای الاستینی (ELPs) استفاده کرده‌اند که در دمای اتاق در حالت مایع باقی می‌ماند اما در محیط گرمتر بدن یک ماده ژل مانند پایدار تشکیل می‌دهد.
این ماده همراه با یک عنصر رادیواکتیو به نام «ید-131» که به‌طور گسترده در درمان پزشکی استفاده می‌شود، به تومورهای موش‌های مبتلا به سرطان لوزالمعده تزریق شد. دانشمندان همچنین این روش درمان را در ترکیب با یک داروی شیمی درمانی رایج به نام پاکلیتاکسل آزمایش کردند.
به عنوان نتیجه‌گیری، در تمام مدل‌های آزمایش‌شده، دانشمندان نرخ پاسخ 100 درصدی به درمان را گزارش کرده‌اند. دانشمندان این درمان جدید را برای مقابله با سرطان لوزالمعده به کار بردند، زیرا می‌خواستند پتانسیل آن را در برابر یکی از پیچیده‌ترین اشکال این بیماری کشف کنند.
محققان در نهایت اشاره می‌کنند که هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا این روش درمان توسط انسان‌ها مورد استفاده قرار گیرد. آن‌ها در مرحله بعدی سعی دارند تا آن را روی حیوانات بزرگتر آزمایش کنند.