دو پناهجوی افغان در استرالیا با گذشته‌ای مشترک و سرنوشتی متفاوت
ضیااله ضیاء، معروف به ضیاء و باقرعلیداد دو پناهجوی هموطن افغانستانی هستند که به دلیل در معرض خطر بودن جانشان از طرف رژیم طالبان مجبور شدند از این کشور گریخته و خود را در آرزوی دستیابی به زندگی بهتر به استرالیا برسانند.
به گزارش رادیونشاط، ضیاء در ماه اکتبر و به دنبال سقوط کابل به دست طالبان با هدف دست یافتن به رویاهای از دست‌رفته خود وارد استرالیا شد، در حالی که باقر 10 سال قبل از او افغانستان را ترک کرده و خود را با قایق به استرالیا رسانده بود.
ضیاءاله ضیاء، مدیر مدرسه و فعال حقوق بشر در افغانستان، پیوسته از طرف نیروهای طالبان در معرض تهدید قرار داشت.
او که ویزای استرالیا را در دست داشت، هنگام سقوط افغانستان، در استان پنج‌شیر واقع در شمال شرقی کابل سکونت داشت. به دلیل قطع بودن خطوط ارتباطی و بسته بودن جاده‌ها، او مجبور شد به همراه خانواده‌اش پس از تحمل مشقات فراوان و سختی‌های زیاد خود را به کابل و از آنجا به پاکستان رسانده و سپس راهی استرالیا شود.
اکنون ضیاء به همراه همسرش ناهیده و دخترشان، ویدا، در حومه سیدنی زندگی می‌کند.
خانه‌ای که این خانواده در آن ساکن هستند، از طرف یک بانوی نیکوکار و حامی پناهجویان به نام ملانی موریسون به آنها داده شده است.
خانم موریسون که از تصمیم خود راضی و خرسند بود، سال گذشته به دیار باقی شتافت.
ضیاء ضمن اظهار رضایت از خانه‌ای که در آن زندگی می‌کند و قدردانی از کسانی که به او کمک کرده‌اند، گفت از بودن در شرایط جدید احساس خوشبختی می‌کند.
ضیاء و خانواده‌اش از جمله 4927 پناهجوی افغانستانی هستند که پس از روی کار آمدن طالبان با ویزای بشردوستانه وارد استرالیا شدند.
دولت استرالیا در نظر دارد طی 4 سال آینده به 15000 افغانستانی از این طریق اجازه ورود به این کشور را بدهد.
برای کسانی که مجوز ورود به استرالیا را دریافت می‌کنند، ساختن یک زندگی جدید در این کشور، یادگیری زبان جدید، یافتن خانه و شغل بسیار دشوار است.
به دست آوردن این امکانات برای باقر که در 17 سالگی مجبور شده بود خانواده و دوستانش را ترک کرده و سوار بر یک قایق چوبی کوچک خود را به سواحل استرالیا برساند، رویایی بیش نیست.
باقر که از اقلیت هزاره افغانستان است، در دسامبر 2012 وارد جزیره کریسمس شده و پس از چند ماه اقامت در بازداشتگاه، به ملبورن منتقل شد. وی 10 سال است که در استرالیا ساکن است.
او روزهای خود را به نقاشی کردن و کار در بخش کووید بیمارستان ملبورن سپری می‌کند.
باقر تاکنون نتوانسته مجوز اقامت دائم یا شهروندی استرالیا را دریافت کند و براساس سیاست دولت استرالیا شاید هرگز نتواند به این امتیاز دسترسی داشته باشد.
او در حال حاضر از بسیاری تسهیلات مانند دسترسی به تحصیل رایگان و بودن در کنار خانواده‌اش محروم است.
او گفت: مردم در افغانستان با گلوله کشته می‌شوند و در استرالیا از انتظار و بلاتکلیفی.
در حال حاضر 4426 مهاجر افغانستانی دیگر از که دست طالبان گریخته‌اند در وضعیت مشابهی به سر می‌برند.
اوایل ماه جاری باقر به همراه گروهی دیگر از پناهجویان افغانستانی در کانبرا گرد هم آمده و از دولت استرالیا خواهان حمایت و دریافت حق اقامت دائم در این کشور شدند.
در این بین گروه The Australian Christian Lobby تلاش می‌کند با پشتیبانی از این افراد، به نحوی در جهت حل مشکل آنها گام بردارد.
رهبران این گروه در آستانه انتخابات فدرال ضمن رایزنی و گفت‌وگو با دولت فدرال و اپوزیسیون در تلاش هستند، موافقت آنها برای اعطای اجازه اقامت دائم به پناهجویان افغانستانی را جلب کنند.
این گروه همچنین به دولت استرالیا پیشنهاد کرد، حدود 5000 پناهجوی افغانستانی که در حال حاضر در این کشور ساکن هستند، در فهرست 15000 نفری که قرار است به آنها ویزای بشردوستانه اعطا شود، قرار داده نشود.
لازم به ذکر است، علاوه براین گروه از پناهجویان افغانستانی که از وطن رانده شده و در استرالیا نیز بلاتکلیف هستند، 32 پناهجوی دیگر نیز در هتل پارک ملبورن در وضعیت بازداشت به سر می‌برند، بعضی از این افراد حدود 10 سال است که این شرایط را تحمل می‌کنند.
بر اساس گزارش ای بی سی ،این در حالی است که وزارت کشور استرالیا همچنان بر مواضع قبلی خود تاکید داشته و اعلام کرد پناهجویانی که با قایق به استرالیا وارد می‌شوند، اجازه اقامت دائم در این کشور را نخواهند داشت.
براساس تصمیم وزارت کشور آن گروه از پناهجویان افغانستانی که از طریق اعطای ویزای بشردوستانه وارد استرالیا می‌شوند، در اولویت اجرای "برنامه بشردوستانه و سخاوت مندانه"، این کشور قرار خواهند گرفت.
هرچند باقر نیز مانند ضیاء آرزو دارد در استرالیا زندگی جدیدی را از سرگرفته، ادامه تحصیل داده و بتواند به مردم خودش و استرالیایی‌ها خدمت کند، اما دستیابی به این آرزوها برای او نسبت به ضیاء تا حدودی دشوار است.