سیزده‌بدر، مبارک!
سیزده‌بدر، یکی از کهن‌ترین و پرمعناترین سنت‌های ایرانیان، آیینی است که از دل تاریخ و فرهنگ باستانی این سرزمین سرچشمه گرفته و تا به امروز، با وجود گذر زمان و تحولات اجتماعی، همچنان زنده و پابرجا مانده است.
به گزارش رادیونشاط، این روز، که سیزدهمین روز از ماه فروردین و نقطه پایانی جشن‌های نوروزی محسوب می‌شود، به «روز طبیعت» شهرت دارد و فرصتی است برای پیوند دوباره انسان با طبیعت، شادی جمعی و دوری از روزمرگی‌های زندگی.
ریشه‌های سیزده‌به‌در به دوران باستان و باورهای زرتشتی بازمی‌گردد. در فرهنگ کهن ایران، عدد سیزده به عنوان نمادی از آشوب و ناسازگاری شناخته می‌شد؛ عددی که در تقابل با نظم و هارمونی دوازده‌گانه، که نمایانگر ماه‌های سال یا برج‌های فلکی بود، قرار داشت. از این رو، مردم اعتقاد داشتند که با خروج از خانه و پناه بردن به طبیعت در این روز، می‌توانند نحسی و بدیمنی را از خود و خانواده‌شان دور کنند و سال جدید را با انرژی مثبت و حال خوش آغاز کنند. این باور، هرچند در گذر زمان رنگ و بوی خرافی خود را تا حدی از دست داده، اما بهانه‌ای زیبا برای خلق یک سنت ماندگار شده است.
یکی از جذاب‌ترین رسوم سیزده‌به‌در، گره زدن سبزه است که هنوز هم در میان مردم، به‌ویژه دختران جوان، رواج دارد. در این رسم، افراد دو ساقه سبزه را به هم گره می‌زنند و در دل آرزویی برای گشایش بخت، سلامتی یا تحقق رویاهایشان می‌کنند. این عمل ساده، که با خنده و شادی همراه است، نمادی از امید و نگاه مثبت به آینده است. همچنین، دور انداختن سبزه‌های نوروزی در آب روان یا طبیعت، به نشانه سپردن سختی‌ها و غم‌های سال گذشته به دست طبیعت، از دیگر آیین‌هایی است که در این روز انجام می‌شود.
سیزده‌به‌در تنها یک مراسم نیست، بلکه جلوه‌ای از هویت فرهنگی و اجتماعی ایرانیان است. در این روز، خانواده‌ها و دوستان با پهن کردن سفره‌ای ساده اما پرمهر در کنار رودخانه‌ها، کوه‌ها یا دشت‌های سرسبز، به خوردن غذا، بازی‌های سنتی مثل وسطی و هفت‌سنگ، و گفت‌وگو مشغول می‌شوند. صدای خنده کودکان، آوازهای محلی، و عطر کباب و آش که در هوا می‌پیچد، فضایی سرشار از زندگی و نشاط خلق می‌کند. این گردهمایی‌ها نه تنها پیوندهای خانوادگی را تقویت می‌کند، بلکه یادآور اهمیت همزیستی با طبیعت و احترام به آن است؛ ارزشی که از دیرباز در فرهنگ پارسی ریشه داشته و ایرانیان را به پاسداری از زمین و زیبایی‌هایش تشویق کرده است.
در روزگار مدرن، سیزده‌به‌در همچنان جایگاه ویژه‌ای در قلب مردم ایران دارد. با وجود تغییرات سبک زندگی و دغدغه‌های امروزی، این سنت به عنوان یک میراث فرهنگی، مردم را به سوی طبیعت می‌کشاند و لحظه‌ای آرامش و تأمل در میان شلوغی شهرها فراهم می‌کند. هرچند برخی از جنبه‌های سنتی آن، مانند اعتقاد به نحسی عدد سیزده، کم‌رنگ‌تر شده، اما جوهره اصلی این روز یعنی شادمانی، همبستگی و احترام به طبیعت همچنان پابرجاست. سیزده‌به‌در، آیینه‌ای است از روحیه زندگی‌دوست و طبیعت‌پرست ایرانیان؛ مردمانی که حتی در مواجهه با سختی‌ها، به دنبال بهانه‌ای برای جشن گرفتن و امیدواری هستند. این سنت زیبا، نه تنها بخشی از هویت ملی ایران است، بلکه پیامی جهانی دارد: اینکه انسان و طبیعت می‌توانند در هماهنگی و احترام متقابل، لحظاتی جاودانه خلق کنند.