استرالیایی ها در جنگ - مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا / قسمت ششم(6) -استراليا و جنگ جهاني اول( 1914 تا 1918 )
استرالیایی ها در جنگ - مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا / قسمت ششم(6) -استراليا و جنگ جهاني اول( 1914 تا 1918 )
تاریخ همیشه در میان مطالبی قرار دارد که خواندن و دانستن آن می‌تواند جذاب و شنیدنی باشد.
بر همین اساس همکاران مان در بخش تحریریه رادیو نشاط استرالیا ، اقدام به مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا برای آشنای هر چه بیشتر شما علاقمندان به گذشته و حال این کشور پهناور نموده اند.
مترجم.. مهرداد سیفی
مقدمه-درسلسله مقالات زير به مطالعه و بررسي نبردهايي كه استراليا از ابتداي تشكيل در قرن هجدهم ميلادي (كه از سيدني كاو آغاز شد)، تا سالهاي اخير كه بعنوان نيروهاي پاسدار صلح تحت فرماندهي سازمان ملل متحد و همچنين جنگهاي اول و دوم خليج فارس مشاركت داشت پرداخته مي شود.
لازم به ذكر است كه بخش يادبود تاريخ نظامي تهيه مطالب مورد نياز را بر عهده داشت.
استراليا و جنگ جهاني اول( 1914 تا 1918 )
با اوج گیری خصومت بین آلمان و انگلستان نبرد بين اين دو كشوردر چهارم آگوست 1914عملا آغاز شد. در این جنگ استراليا به عنوان بخشي از امپراطوري بريتانيا از این کشور جانبداری کرد. بنحوی که جوزف كوك[1]- نخست وزير- و اندرو فيشر[2] رهبر حزب مخالف كه درگير فعاليتهاي انتخاباتي بود،پشتيباني عموم مردم وتعهد و التزام خود براي اعزام كمك هاي نظامي به بريتانيا را اعلام كردند.دولت استراليا در 11 سپتامبر1914 نيروهاي واكنش سريع زميني و دريايي[3] خود را در رابول[4] پياده كرد. در 17سپتامبر1914متصرفات آلمان درشهر توما[5]ي گينه نو به تصرف اين نيروها در آمد. در 9 نوامبر1914 كشتي HMAS سيدني[6] متعلق به نيروي دريايي سلطنتي استراليا در اقدامي متهورانه كشتي SMS امدن[7] آلمان در هدف قرار داده و به قعر دريا فرستاد.
در 25 آوريل1914 نيروهاي استرالیایی[8] وارد گاليپولي[9] شده و به نظاميان نيوزيلندي، فرانسوي، و بريتانيايي ملحق و جبهه اي متحد بر عليه آلمان ها تشكيل دادند. عمليات مشترك اين نيروها تا 15 دسامبر1915 ادامه داشت. يكسال بعد - سال 1916 - سربازان استراليايي در ماموريتي جديد به مناطق نبرد در اروپاي غربي و خاورميانه اعزام شدند.استراليايي ها در طول سال هاي 1916و1917 در چندين عمليات مقابل نيروهاي آلمان صف آرايي كرده و جنگيدند، اما به غير ازچند مورد شكستهاي سنگيني را تجربه كردند.يكي از اين نبرد هاي موفق جنگ هامل[10] بود كه در 4 جولاي1918 به وقوع پيوست. استراليايي ها در جريان اين زدوخورد خونين تمامي توان و مهارت رزمي خود را به نحو احسن به نمايش گذاشتند. پيروزي در اين نبرد جان تازه اي به سربازان استراليايي بخشيده و مقدمه اي شد براي پيشروهاي بعدي كه از 8 آگوست آغاز و تا زمان صدور فرمان بازگشت به كشور در اوايل اكتبر ادامه يافت. بدين ترتيب سرانجام شيرازه ماشين جنگي آلمان در هم شكست و اين كشوردر 11نوامبرمجبور شد شكست را پذيرفته و تسليم شود.
در سال 1916 نيروي متحد خاورميانه با مشاركت چند كشور ازجمله استراليا تشكيل شده وبه محل هاي ماموريت تعيين شده اعزام شد.در اين بين ،مسئوليت حفاظت از كانال سوئز به استراليايي ها محول گردید . و ساير نظاميان نيز جهت باز پس گيري مجدد صحراي سينا به راه افتادند.اين گروه پس از اشغال صحراي سينا به طرف فلسطين به راه افتاده وپس از تصرف نوارغزه واورشليم به طرف لبنان و سوريه پيشروي كردند.حملات اين نيروها آنقدر شديد و گسترده بود كه تركيه را مجبور كرد در 30 اكتبر 1918 به پيمان صلح تن در دهد.
مداخله استراليا در جريان جنگ جهاني اول هزينه هاي انساني و مالي زيادي را براي اين كشور در پي داشت. در آن زمان استراليا كشور كم جمعيتي بود و تنها پنج ميليون نفر در آنجا زندگي مي كردند. با اينحال 416809 استراليايي در جنگ جهانی اول شركت کردند، كه 60 هزار نفر از انها در جریان نبرد جان خود را از دست داده و 156000 نفر نيز مجروح ، شيمايي يا اسير شدند.
An Australian digger uses a periscope in a trench captured during the attack on Lone Pine, Gallipoli, 8 August 1915.
به دنبال اعلام جنگ انگلستان به آلمان در آگوست 1914، پاي استراليا نيز به عنوان بخش بزرگي از امپراطوري بريتانيا به حجنگ كشيده شد . هزاران استراليايي داوطلبانه به نيروهاي نظامي سلطنتي اين كشور پيوستند. در آگوست 1914 نخستين گروه از سربازان اين كشور براي تقويت جبهه مقاومت در برابر امپراطوري عثماني كه تهديدي جدي براي منافع انگلستان در كانال سوئز و خاورميانه به شمار مي رفت، به مصر اعزام و پس از استقرار در پايگاهي نزديك قاهره و گذراندن دوره آموزش نظامي 5/4ماهه به همراه سربازان نيوزيلندي، فرانسوي و بريتانيايي رهسپارشبه جزيره گاليپولي شدند. در 25 اوريل 1915 نيروي نظامي مشترك استراليا و نيوزيلند ( معروف به آنزاك[11] ) در منطقه اي از گاليپولي پياده شدند كه بعدها به آنزاك كاو[12] مشهورگرديد. ايجاد معبر براي عبور سربازان با هدف پيشروي و در هم شكستن خطوط دفاعي ترك ها به استراليايي ها سپرده شد. در مقابل ترك ها نيز تلاش مي كردند به هر نحو ممكن نيروهاي متفقين را از شبه جزيره بيرون كنند. اما هيچكدام كاري از پيش نمي بردند . جنگ به شكل تدافعي تا پايان سال1915 ادامه يافت. يكي از اتفاقات قابل توجه در جريان اين نبرد، خروج بخش بزرگي از نيروهاي متفقين از منطقه درگيري با به جاي گذاشتن كمتربن تلفات بود. سربازاني كه از گاليپولي بازگشته بودند، دوباره سازماندهي گشته وپس از تقسيم بندي در قالب 5 هنگ پياده نظام اوايل مارس 1916 بتدرج روانه فرانسه شدند. اما هنگ هاي سواره نظام مسلح[13] كه در نبرد با عثماني ها در گاليپلي نقش نيروهاي پشتيباني را بر عهده داشتند همچنان در خاور ميانه باقي ماندند. جنگ در جبهه هاي غربي تا پيش از رسيدن نيروهاي متفقين وضعيت بغرنج و دشواري داشته و عملا به بن بست رسيده بود.زيرا از يك طرف استفاده از خندق و تونل ترفندي كاربردي بود كه طرفين متخاصم براي دفاع از خود و حمله به دشمن در پيش گرفته بودند. برخي از اين خندق ها از بلژيك تا شمال شرقي فرانسه و از كانال مانش[14] تا مرز سوئيس ادامه داشتند. از طرف ديگر جايگزين شدن سلاح های خوکار مانند مسلسل و تيرباربه جاي سلاح هاي قديمي امكان تبادل آتش از راه دور را براي طرفين فراهم كرده و عاملی شدند تا نبرد در اين جبهه تا ماه هاي پاياني جنگ به همين منوال ادامه داشته باشد.
Troops of 53rd Battalion wait to don equipment for the attack at Fromelles, 19 July 1916. Only three of these men survived.
در جريان سال هاي 1916 و1917 سربازان استراليايي به همراه نيروهاي متفقين حملات پي در پي و شديدي را عليه مواضع و سنگرهاي دشمن در پيش گرفتند. هر مرحله از عمليات با گلوله باران جبهه مقابل و در هم كوبيدن خندق ها و سيم هاي هاي خادار آغاز مي شد؛ سپس نوبت به نيروهاي پياده مي رسيد تا در سايه پشتيباني توپخانه تا عمق جبهه هاي آلمان ها پيشروي كرده وضمن استقرار و تجديد قوا و مستحكم كردن مواضع جدید، آماده مقابله با ضد حمله هاي دشمن شوند. تلفات و خسارات ناشي از اين نبردهاي زنجيره اي براي هر دو طرف سنگين و گسترده بود.
در جولاي 1916 سربازان استراليايي وارد جبهه جنگ در فروملز[15] شده و در نخستين روزهاي درگيري با دشمن 5533 نفر از آن ها مجروح شدند.همچنين تا پايان همان سال در مجموع حدود 40000 استراليايي كه در جبهه غربي مي جنگيدند، كشته يا مجروح شده بودند. به علاوه در سال 1917 نيز 76836 استراليايي در جريان درگيرهاي مختلف در جبهه هاي بلو كورت[16]،مسين[17] و پاسچن ديل[18]كشته شدند.
Australian wounded infantrymen at the first battle of Passchendaele, near Zonnebeke railway station.
در مارس 1918آلمان ها تصميم گرفتند ، تا پيش از رسيدن كمك هاي نظامي و تسليحاتي ايالات متحده به نيروهاي متفقين ضربه ای كاري را بر متفقین وارد آورده و آن ها را در جبهه هاي درگيري زمين گير كنند. بدين ترتيب حمله فراگير، شديد و گسترده آلمان ها آغاز شد. نيروهاي آلمان در روزهاي نخستين نبرد مقتدرانه پيش مي رفتند. آنها موفق شدند سومه[19] - منطقه عملياتي سال 1916 - را پشت سر گذاشته و متفقين را مجبور به عقب نشيني كنند. آلمان هرچه در توان داشت را به كار گرفت تاسرنوشت جنگ را به نفع خود تغيير دهد، اما اين پيروزي ها و خوشحالي ها دوام چنداني نداشت. در فاصله ماه هاي آوريل و نوامبر همان سال اوضاع به گونه اي ديگر تغيير كرد. بتدرج ضعف جاي اقتدار و قدرت آلمان را گرفت. متفقين نيز موقعيت را مغتنم شمرده و با استفاده از فرصت پيش آمده و با برنامه ريزي دقيق و به كار گيري نيروهاي پياده،پشتيباني توپخانه، تانك ها و هواپيماهاي جنگي سلسله عمليات گسترده اي را عليه آلمان ها ترتيب دادند تا بتوانند اين كشور را به زانو درآورد. استراليايي ها هم در اين نبرد حضور داشتند.سربازان اين كشور در 4 جولاي 1918 وارد همل[20] شده و 8 آگوست به طرف مونت سنت کوئین [21] پیشروی و هیندنبرگ[22] را اشغال کردند.در اوایل اکتبر نبرد مونت برهین[23] پایان یافته و به نیروهای استرالیا اجازه داده شد تا برای استراحت و تجدید قوا به پشت جبهه منتقل شوند.درست در حالی که این سربازان خود را برای نبرد بعدی آماده می کردند، خبر رسید که آلمان تسلیم شده و پیمان صلح آرمیستیس[24] و خاتمه جنگ را امضا کرد.
HMAS Sydney at full speed, ten minutes after the ceasefire was ordered in her battle with the German cruiser Emden.
شرایط جنگ برای استرالیایی هایی که در خاورمیانه مانده بودند ، بسیار بدتر از جبهه غرب بود. سربازان اسب سوار و شترسوار استرالیایی مجبور بودند هوای داغ و سوزان روز، سرمای شدید شب، زمین های خشن و کمبود آب را تحمل کنند. تعداد تلفات این سربازان پس از 3 سال حضور در این منطقه 1394 نفر بود. یگان رنجرهای صحرا در 1916 با مشارکت نیروهای استرالیایی و با هدف کنترل و حفاظت از کانال سوئز و بازپس گیری صحرای سینا تشکیل گردید. یکسال بعد سربازان استرالیایی با همراهی انگلیسی ها وارد فلسطین شده و پس از اشغال نوار غزه و اورشلیم ،پیشروی خود را برای بازپس گیری لبنان و سوریه آغاز کنند. هدف بعدی این نیروها آزاد کردن دمشق بود،اما ترکیه در 30 اکتبر1918 پیشنهاد صلح را پذبرفت، و جنگ تمام شد.
در کنار نیروی زمینی ، نیروی هوایی و نیروی دریایی سلطنتی استرالیا نیز در جنگ جهانی اول حضور داشتند. پرسنل نیروی هوایی مستقر در خاورمیانه و فرانسه که تعداد آن ها حدود 3000 نفر بود، وظیفه پوشش هوایی و اجرای عملیات پشتیبانی در جریان نبرد را بر عهده داشتند.نبرد گریت وار[25](جنگ بزرگ) مهم ترین عملیاتی بود که نیروی هوایی استرالیا در آن مشارکت داشت. از طرف دیگر تفنگداران و ملوانان نیروی دریایی نیز تلاش می کردند تا با حمله و نفوذ آلمان ها از طریق دریا مقابله کنند. مهم ترین دستاورد این نیروها درگیری با کشتی SMS امدن در نزدیکی جزایر کوکوس کلینگ[26] و انهدام آن بود که افزایش روحیه جنگ آوری در میان سربازان استرالیایی را در پی داشت.
زنان استرالیایی نیز هم دوش با مردان در جنگ جهانی اول حضور داشتند. بیشر آنها داوطلب انجام کارهای خدماتی از جمله آشپزی، پرستاری،رانندگی، مترجمی،تدارکات و کار در مزرعه بودند ؛اما دولت استرالیا فقط به پرستاران اجازه حضور در میادین نبرد را می داد. پرستاران اعزامی به مصر، یونان و هند در شرایط بسیار دشوار و در فاصله ای نزدیک به خط مقدم خدمت می کردند و پیوسته در معرض خطرات گوناگون از جمله بمباران و بیماری قرار داشتند.
سرانجام با اینکه جبهه های نبرد با خاک استرالیا زیاد فاصله داشتند، اما پیامدها و آثار آن در داخل کشور نیز احساس می شد. بسیاری از خانواده ها در غم از دادن عزیزانشان سوگوار بودند. در خانواده هایی که پدرانشان در جنگ کشته شده بودند، مسئولیت تامین مالی و تربیتی فرزندان بر دوش مادران افتاده بود. حس تنفر از آلمانی ها روز به روز بیشتر می شد. تعداد زیادی از آلمانی های مقیم استرالیا بازداشت وبه اردوگاه های ویژه فرستاده شدند. هر چقدر بحران و مشگلات در داخل کشور شدیدتر می شد، به همان میزان بر دامنه سانسور، نظارت و کنترل نیز افزوده می شد. عده ای بر این باور بودند که هدف از این اقدامات خاموش کردن آتش اعتراضاتی بود که عملا هیچ تاثیری در سرنوشت و نتیجه جنگ نداشت. از طرف دیگر شکاف طبقاطی بین افراد ثروتمند و فقیر سیر صعودی به خود گرفته و در فاصله سالهای 1916 تا 1917 به نقطه اوج خود رسید. با اعلام آتش بس و پایان جنگ، سربازان مرد و زن استرالیایی بتدریج به کشور و خانه های خود بازگشتند. در میان این سربازان افرادی بودند که دچار آسیب های جسمی، روحی وعاطفی شده و مجبور بودند در جامعه بین کسانی که علاقه چندانی به یادآوری و شنیدن خاطرات جنگ نداشتند ، زندگی کنند.
3rd Australian Light Horse Regiment machine-gunners in action at Khurbetha-Ibn-Harith, near Palestine, 31 December 1917.
آرشیو...
قسمت اول - خدمات نظامي بوميان استراليا در دوران جنگ و صلح
قسمت دوم - دوره استعمار(1788-1901)
قسمت سوم -نبرد در سودان /هنگ نيو سات ولز(NSW) مارس تا ژوئن 1885
قسمت چهارم -نبرد بوئر (جنگ جنوب آفریقا) از 1899 تا 1902
قسمت پنجم -نبرد در چين/ قيام مشت زن ها ( 1900تا 1901 )
برداشت از
Australians at war / Australian military history overview
[1] Joseph Cook
[2] Andrew Fisher
[3] Australian Naval and Military Expeditionary Forces(ANMEF)
[4] Rabaul
[5] Toma
[6] HMAS Sydney
[7] SMS Emden
[8] AIF
[9] Galipoli
[10] Hamel
[11] Anzac
[12] Anzac Cove
[13] Light Horse Regiment
[14] English Channel
[15] Fromelles in France near Lill
[16] Bullecourt
[17] Messines
[18] Passchendale
[19] Somme
[20] Hamel
[21] Mont Saint Quentin
[22] Hindenburge
[23] Montbrehein
[24] Armistis
[25] Great War
[26] Cocos Keling