شرابی به نام شیراز؛ طعم تاریخ در تاکستان‌های استرالیا
وقتی نام یک شراب استرالیایی، حافظه تاریخی یک شهر ایرانی را زنده می‌کند؛ Shiraz، طعمی‌ست آشنا از دیاری دور.
یاسمین گرمرودی، خبرنگار رادیو نشاط - سیدنی
در دل تاکستان‌های گسترده و سرسبز استرالیا، یکی از محبوب‌ترین شراب‌های این کشور تولید می‌شود؛ شرابی با طعمی تند، عطری نافذ، و نامی آشنا برای ما فارسی‌زبانان: Shiraz. اما این نام پرطنین چه پیوندی با شهری باستانی در ایران دارد؟
شیراز، شهری در جنوب ایران، قرن‌ها پیش نه‌فقط به‌واسطه شعر و ادب، بلکه به‌عنوان یکی از مراکز مهم تولید شراب در جهان شناخته می‌شد. روایت‌ها و مستندات تاریخی نشان می‌دهد که شراب شیراز در قرون میانه، به‌ویژه در دوران صفویه، از کیفیت و شهرتی بی‌نظیر برخوردار بود. مسافران و بازرگانان اروپایی که از راه ابریشم و بنادر جنوبی ایران به این شهر می‌آمدند، طعم این شراب را با خود به غرب بردند. برای بسیاری از آنان، نام Shiraz نه‌فقط یادآور شهری شرقی، بلکه نمادی از لذت، لطافت و فرهنگ بود.
در همین دوران، هم‌زمان با رشد صنعت شراب‌سازی در فرانسه، نوعی انگور قرمز تیره به نام Syrah در منطقه رون فرانسه کشت می‌شد. سال‌ها بعد، مهاجران اروپایی این انگور را به استرالیا آوردند و در خاک حاصل‌خیز ایالت‌های جنوبی کشور، به‌ویژه در Barossa Valley، کشت کردند. اما اتفاق جالب آن بود که استرالیایی‌ها این انگور و شراب حاصل از آن را Shiraz نامیدند – شاید به‌دلیل شباهت طعم آن به آنچه در افسانه‌های شرقی شنیده بودند، یا صرفاً به پاس خاطره‌ای فرهنگی که نسل‌ها از طریق داستان‌ها و نام‌ها منتقل شده بود.
امروزه، Shiraz به یکی از نمادهای جهانی شراب استرالیایی تبدیل شده است. برچسب‌های بطری‌های شراب در سراسر جهان، نام Shiraz را با افتخار نمایش می‌دهند؛ بی‌آن‌که بسیاری از مصرف‌کنندگان بدانند این واژه، ریشه در جغرافیای ادب و فرهنگ ایران دارد.
این نام، اکنون نه‌فقط یک برند تجاری، بلکه پلی‌ست فرهنگی میان شرق و غرب؛ میراثی از پیوندی تاریخی که از دل کوچه‌پس‌کوچه‌های شیراز قدیم، به تاکستان‌های امروز استرالیا رسیده است. همان شهری که شعر حافظ، شراب، و شکوفه‌های بهارنارنج، روح آن را شکل می‌دادند.
Shiraz امروز فقط یک نوشیدنی نیست؛ طعمی‌ست از گذشته، حافظه‌ای از هویت، و نمادی از گفت‌وگوی خاموش تمدن‌ها.