فناوری پرداخت با تراشه‌های زیر پوستی، کاربردی یا خطرناک؟
شرکت بریتانیایی-لهستانی Walletmor پارسال به اولین شرکتی تبدیل شد که خدمات ایمپلنت تجاری تراشه های پرداخت زیر پوست را ارائه می‌کند. این تراشه‌ها که به اندازه یک دانه برنج هستند برای پرداخت هزینه خرید با دستگاه‌های پرداخت بدون تماس استفاده می‌شوند.
به گزارش رادیونشاط، «ووجتک پاپروتا»، بنیان‌گذار و مدیرعامل این شرکت می‌گوید: «از این ایمپلنت می‌توان برای خرید یک نوشیدنی در ساحل ریودوژانیرو، قهوه‌ای در نیویورک یا پرداخت هزینه آرایشگاه در پاریس استفاده کرد. این تراشه می‌تواند در هر جایی که از پرداخت‌های بدون تماس پشتیبانی می‌کنند، استفاده شود.»
تراشه شرکت Walletmor وزنی کمتر از یک گرم دارد و از یک ریزتراشه و یک آنتن که درون یک بیوپلیمر قرار گرفته، تشکیل شده است. آقای پاپروتا می‌گوید استفاده از این تراشه کاملا ایمن است و تاییدیه‌های لازم را دریافت کرده. تراشه این شرکت پس از کاشت بلافاصله قابل استفاده است و سر جای خود می‌ماند. این تراشه به باتری یا سایر منابع تامین انرژی نیاز ندارد. شرکت «والتمور» تاکنون بیش از 500 عدد از این تراشه‌ها را فروخته است.
این شرکت در تراشه خود از فناوری NFC استفاده می‌کند که در گوشی‌های هوشمند برای انجام پرداخت‌ها به کار گرفته می‌شود. پیش‌تر در سایر ایمپلنت‌های پرداخت از فناوری‌هایی مثل RFID هم استفاده شده بود. یک نظرسنجی در سال 2021 از بیش از 4000 شهروند اروپایی نشان داد که 51 درصد افراد مایل به استفاده از این ایمپلنت هستند. با این حال، خیلی‌ها هنوز درباره ورود جسم خارجی به بدن و مشکلات امنیتی این تراشه نگرانند.
«پاتریک پامن» یکی از افرادی است که این تراشه را در دست خود کار گذاشته و حالا با هر پرداخت می‌تواند تعجب صاحبان فروشگاه‌ها را ببیند. او درباره تجربه خود می‌گوید: «فاصله خواندن اطلاعات به خاطر اندازه کوچک آنتنی که در ایمپلنت قرار دارد، کم است. در نتیجه، تراشه باید در میدان الکترومغناطیسی دستگاه RFID [یا NFC] هدف قرار بگیرد. خواندن اطلاعات از روی تراشه تنها زمانی ممکن می‌شود که فرستنده و خواننده پیوند مغناطیسی برقرار کنند.»
پامن همچنین می‌گوید که نگران ردیابی شدن نیست. او ادامه می‌دهد: «از تراشه‌های RFID برای ردیابی حیوانات خانگی استفاده می‌شود. اما یافتن آن‌ها از طریق ایمپلنت RFID ممکن نیست، چون ابتدا خود حیوان باید پیدا شود و بعد باید کل بدن او را اسکن کنیم تا تراشه را بیابیم و اطلاعات آن را بخوانیم.» با این حال، مشخص نیست که این فناوری در آینده چگونه توسعه می‌یابد و چه تغییراتی خواهد داشت.
«تئودورا لو»، متخصص فین‌تک می‌گوید بسیاری از مردم حاضر به استفاده از این ایمپلنت هستند، اما مزایا و معایب آن باید در کنار یکدیگر سنجیده شود: «وقتی بحث حریم خصوصی و امنیت پیش می‌آید، چگونه مرزبندی می‌کنیم؟ چه کسی از زیرساخت‌های ضروری برای این فناوری و انسان‌هایی که بخش از این سیستم خواهند بود، محافظت می‌کند؟»
«نادا کاکابادسه»، استاد دانشگاه «ردینگ» هم درباره استفاده از تراشه‌ها در بدن هشدار می‌دهد: «این فناوری نیمه تاریکی دارد که می‌تواند مورد سوءاستفاده قرار بگیرد. این بستر برای کسانی که علاقه‌ای به آزادی‌های فردی ندارد، فرصتی برای کنترل، فریب و سرکوب ایجاد می‌کند و چه کسی مالک داده‌ها خواهد بود؟ چه کسی به آن‌ها دسترسی خواهد داشت؟ و آیا تراشه‌گذاری در افراد به شیوه‌ای شبیه حیوانات اخلاقی است؟»
با این وجود، عده‌ای باور دارند که این نگرانی‌ها بی‌اساس هستند و کاشت تراشه می‌تواند به‌خصوص به افراد معلول کمک شایانی به همراه داشته باشد.