مهشید باب‌زرتابی پناهنده‌ی ایرانی در استرالیا که آشپزی می‌کند تا زخم‌های دیگران را التیام بخشد
مهشید باب‌زرتابی با اداره‌ی یک رستوران راهی برای کمک به دیگران با استفاده از جادوی آشپزی ایجاد کرده است.
مترجم: آروین خادم‌صمیمی
به گزارش رادیو نشاط ، خیلی جربزه می‌خواهد که در میان این همه مشاغل موفق بتوانی از نردبان ترقی بالا بروی و اطرافت پر باشد از کسانی که عاشقت باشند. وقتی زندگی‌تان در خطر است و مجبور به انجام کاری هستید با چالشی بسیار متفاوت رو‌به‌رواید. تصور کنید مهشید باب‌زرتابی نیمه‌‌شب خود را در حال فرار در میان جنگلی انبوه دید تا برای فرار از زادگاهش، ایران، به قایق برسد و از آزار و شکنجه‌ی سیاسی نجات یابد و او حالا می‌گوید: «با خودم گفتم نمی‌تونه واقعی باشه، انگار داشتم فیلم می‌دیدم.»
این دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی مترجمی تجاری از آمریکا، سال 2013 به استرالیا آمد و خود را در مرکز بازداشت پناه‌جویان میان افرادی یافت که از جهنم خود فرار کرده بودند تا آن‌جا باشند.
مهشید می‌گوید: «هر چند من می‌تونستم انگلیسی رو خیلی خوب صحبت کنم اما دو ماه اول بعد از وارد شدنم به استرالیا حتی می‌ترسیدم اتوبوس سوار شم... تغییر خیلی بزرگی تو زندگیم اتفاق افتاده بود و با خودم تصور می‌کردم این تغییر برای بقیه‌ی کسایی که با من توی بازداشت‌گاه بودن، با این وضع وحشتناک به استرالیا اومدن و حتی نمی‌تونستن انگلیسی صحبت کنن چه‌قدر سخت بوده.»
خروج باب‌زرتابی از ایران که حین ترجمه‌ی یک کتاب درمورد ایده‌های سیاست جهانی اتفاق افتاد، انتخابی و بدون دل‌تنگی و دل‌شکستگی نبوده است.
او تمام خانواده‌اش را رها کرد و هیچ‌وقت نمی‌تواند بازگردد. او می‌گوید: «من هیچ خونه‌ای ندارم، نه اون‌جا و نه این‌جا هنوز.»
حس بی‌سرزمین بودن او را به سمت‌وسویی هدایت کرد تا تهیه‌ی غذا برای دیگران را التیامی برای خود بیابد.
او چهار سال پیش با راه‌اندازی یک رستوران در سالن پشتی کلیسایی در یکی از مناطق مسکونی ملبورن شروع کرد و هدفش بیش‌تر جمع‌آوری پول برای کمک به سایر پناهندگان بود تا گذارن زندگی خودش. از آغاز این کار، این فعالیت رشد کرد (برنامهریزی برای تغییر مکان این رستوران درحال انجام است) و او تا حالا توانسته از بیش از هفت‌صد نفر حمایت کند، پناهنده‌های کشورهای مختلف را برای فعالیت رستوران به‌کار گیرد و از سود آن پس از کسر هزینه‌های عملیاتی از پناه‌جویان در بازداشت‌گاه نائورو و ملبورن حمایت کند.
باب‌زرتابی که حالا مربی آشپزی هم هست می‌گوید: «غذا از نظر من چیزیه که مردم رو دور هم جمع می‌کنه. لذت دیدن آدم‌ها وقتی به رستوران میان رو دوست دارم، حتی گاهی اونا فقط برای غذا میان و هدف‌شون حمایت از پناهنده‌ها نیست ولی به‌هرحال میان و این معجزه‌ی غذاست. من دقت کردم که آدما موقع با هم غذا خوردن احساساتشون تغییر می‌کنه و دوستی‌هاشون شکل می‌گیره. برای خیلی از آدما غذا خوردن یه‌جور لذته، فرصتیه برای رشد و التیام پیدا کردن.»
این رستوران لیستی متنوع از غذاها را از فرهنگ‌های مختلف ارائه می‌دهد و آن‌ها را از کارکنانش از جمله مهشید باب‌زرتابی ایرانی الهام گرفته است. او می‌گوید: «نمی‌خوام فقط یه نوع غذا درست کنم. ماها از یه جا نیومدیم و دوست داریم نشون بدیم که غذاهایی از همه جای دنیا توی لیست ما وجود داره، مثل تنوع انسان‌ها.»
این نابغه‌ی آشپزی با فرمول فلافل ایرانی‌اش از رستوران کیپُس سیدنی رفت و در مسابقه‌ی آشپزی "شِفس لاین" شبکه‌ی تلویزیونی اِس‌بی‌اِس شرکت کرد.
این غذا برای من یک کشف بود و به‌طور مشخص با نوع سبز رنگ اسرائیلی و مصری، همون نوعی که در استرالیا بیش‌تر خورده می‌شود تفاوت دارد. فلافل ایرانی نسبتا جدید است و حدودا از سال 1950 شناخته شده است. این فلافل با پیاز و سیر مزه‌دار شده، کم رنگ و نسبت به نوع کلاسیک آن کم‌تر سبز است و طعمی ناب دارد که تنها با عبارت "روح خالص غذا" قابل توصیف است.
مهشید می‌گوید: «عاشق آشپزی و خنده هستم. هر دو بهم کمک می‌کنن تا فراموش کنم. من با همه چیز آشپزی می‌کنم، کار ما خیلی به ماود اولیه‌ی اعطائی وابسته است و این مواد اولیه مدام عوض می‌شن ولی من حتی می‌تونم با یه تیکه سنگ آشپزی کنم.»
باب‌زرتابی به‌دنبال این نبوده تا جایی را که بتوان خانه نامید پیدا کند و حس آرامش را در کمک کردن به دیگران یافته است. او می‌گوید: «من دیگه خونه نمی‌خوام، فقط می‌خوام... زندگی رو برای دیگرون به ارمغان بیارم، چیزی که خودم هرگز نداشتم و اصلا هم برام مهم نیست که اون آدما از کجا اومدن.»
مهشید با قلبی بزرگ و مهارت در آشپزی نمونه‌ای زنده است که نشان می‌دهد چه‌طور غذا می‌تواند فراتر از نیازهای اولیه‌ی زمینی، مرهمی برای آرامش و التیام باشد.
sbsمنبع خبر
https://www.sbs.com.au/food/article/2018/08/28/meet-iranian-refugee-who-cooks-give-others-chance-heal