نظر سنجی پستی در استرالیا...."ازدواج همجنسگرایان ، آری یا نه"
ظرف چند هفته آینده برگه های رای برای شرکت در یک "رای گیری پستی" در خصوص موضوع ازدواج همجنسگرایان در استرالیا احتمالا به نشانی رای دهندگان واجد شرایط در سرتاسر کشور فرستاده خواهد شد.
به گزارش رادیو نشاط ، دولت فدرال استرالیا می گوید این رای گیری، "داوطلبانه" و "غیر الزام آور" کمک خواهد کرد تا به دیدگاه عموم مردم استرالیا پیرامون این موضوع دست یافت و در نهایت تصمیم گرفت که آیا پارلمان کشور باید برای تغییر قانون مربوط به ازدواج، رای گیری کند یا خیر.
به نوشته تارنمای اس بی اس ، بسیاری از بخش های جامعه نیز بر این باور است که آنها با موانعی برای شرکت در این رای گیر روبرو هستند.
در صورتی که دادگاه عالی کشور جلوی انجام این امر را نگیرد، استرالیایی ها در آینده ای کوتاه از طریق پست در یک رای گیری در خصوص موضوع ازدواج همجنسگرایان شرکت خواهند کرد.
دولت ائتلافی به دفعات مکرر اعلام کرده است که مایل است یک مردم خواست (plebiscite) در خصوص دریافت نظر مردم استرالیا پیرامون این موضوع انجام دهد.
مردم خواست بر خلاف همه پرسی (referendum) که در آن نیاز به اکثریت آرا برای تصویب یک لایحه وجود دارد، به هیچ وجه الزامی را برای دولت در خصوص تصویب نتیجه حاصل از این مردم خواست ایجاد نمی کند.
اما از آنجا که تلاش دوباره دولت برای برگزاری یک مردم خواست نیز با مخالفت پارلمان کشور همراه بوده، اکنون انتظار آن می رود تا به عموم استرالیایی ها امکان شرکت در یک رای گیری پستی پیشنهاد شود.
مالکوم ترنبل نخست وزیر استرالیا می گوید در صورتی که اکثریت رای دهندگان به این پرسش رای "آری" بدهند، او یک رای گیری آزاد در پارلمان کشور برگزار خواهد کرد. رای گیری که در نهایت از سیاستمداران استرالیایی خواسته خواهد شد تا بگویند که آیا با تغییر قوانین مربوطه در کشور موافق هستند یا خیر.
همه پرسی ها و مردم خواست ها معمولا به منظور تغییر قانون اساسی کشور برگزار می شوند و دادگاه عالی استرالیا پیشتر اعلام کرده بود که نیازی به تغییر قانون اساسی کشور به منظور تغییر "قانون ازدواج" نیست.
گفتنی است دولت آقای هاوارد، قانون ازدواج استرالیا را در سال دو هزار و چهار و صرفا به منظور مستثنی کردن ازدواج همجنسگرایان تغییر داد.
این در حالی است که دکتر لیز آلن (Liz Allen) متخصص آمارگیری مردم از دانشگاه ملی استرالیا اعتقاد چندانی به روش رای گیری پستی ندارد.
او می گوید این روش نه تنها نادرست بلکه کاملا انحصاری است و به معنای آن است که گروه های جمعی و بخش های گوناگون جامعه قادر نخواهند بود تا سهمی در آن داشته باشند.
او می گوید: "اگر واقعا می خواستند تا نظر همگان را کسب کنند، باید از روش متفاوتی استفاده می کردند. در واقع زمانی که شما به دنبال روشی هستید که احتمال موفقیت آن بسیار کم است، از این روش استفاده می کنید. ما از جغرافیای منحصر به فردی در استرالیا بهره مند هستیم. ما نقاط بسیار دور دستی داریم. نقاطی که اصولا جمعیت بومیان در آن زندگی می کند. ما همچنین شدیدا کشور چند فرهنگی هستیم و گوناگونی زبانی فراوانی داریم. اینها تنها چند نمونه از مشخصه های استرالیا است که باید گفت انجام چنین نظرسنجی از جمعیت را برای جمع آوری نمونه ای از اطلاعات دشوار می کند".
دکتر آلن می گوید ماهیت "پستی" این رای گیری بر روی افرادی که در خارج از استرالیا هستند و یا آن دسته از افرادی که آدرس پستی ثابتی ندارند و یا مشخصات خود را در لیست رای دهندگان ثبت نکرده اند، تاثیر می گذارد.
در همین حال وارن اسنودون (Warren Snowdon) نماینده منطقه لینگیاری (Lingiari ) در نورترن تریتوری در پارلمان استرالیا از حزب کارگر نیز می گوید استرالیایی هایی که در مناطق دور افتاده کشور زندگی می کنند با موانع متعددی در خصوص شرکت کردن در این رای گیری روبرو هستند.
او می گوید: "اکثر مردمان بومی که در جوامع دور افتاده زندگی می کنند اصلا صندوق پستی ندارند. در نتیجه مسئله در اینجا این است که آنها در واقع چطور ممکن است اصلا نامه دریافت کنند؟ یا اصلا چطور آن را پست کنند؟ پست های ارسالی هر چند وقت یکبار به این مناطق فرستاده می شود و ظرفیت آنها در خصوص دسترسی به این نامه ها چگونه است؟ تعداد زیادی از افراد هستند که نام آنها در لیست رای دهندگان ثبت نشده و علاوه بر آن، مشکل زبانی هم مشکل دیگری است که وجود دارد چرا که زبان انگلیسی برای تعداد زیادی از افرادی که در بخش های دور افتاده زندگی می کنند به عنوان زبان دوم و یا زبان سوم شناخته می شود و مهارت های خواندن و نوشتن آنها در سطح بسیار پایینی قرار دارد به گونه ای که آنها در عمل حتی قادر به خواندن و یا نوشتن نیستند. این مردمان از این فرصت برخوردار نیستند تا بتوانند به نحوی مناسب از این موضوع آگاه شوند و من فکر نمی کنم که بسیاری از آنها حتی این فرصت را پیدا کنند تا رای دهند".
در همین حال، جوامع مهاجر و افرادی که از پیشینه های غیر انگلیسی زبان به استرالیا آمده اند نیز ممکن است با محرومیت هایی در این خصوص مواجه باشند.
ارین چو (Erin Chew) بنیانگذار نهادی موسوم به Asian Australian Alliance می گوید بسیاری از افرادی که در این گروه قرار دارند حتی موضوع ازدواج همجنسگرایان را درک نمی کنند چه برسد که بخواهند درباره چگونگی رای دادن نیز اقدام کنند.
او می گوید: "به طور ویژه در جامعه آسیایی تعداد زیادی از افراد هستند که هنوز از دیدگاه های سنتی و محافظه کارانه ای درباره موضوع ازدواج برخوردار هستند. بخش عمده ای از این نوع دیدگاه از این باور سرچشمه می گیرد که آنها اطلاعات زیادی درباره موضوع ازدواج همجنسگرایان ندارند. تعداد زیادی از این افراد احتمالا حتی نمی دانند که یک مردم خواست چیست و یا آنکه حتی نمی دانند که هدف از آنکه این موضوع قرار است به صورت پستی به رای گیری گذاشته شود، چیست. همانطور که گفتم این امر به دلیل تعجیل در این خصوص رخ می دهد. این ایده ای است که آنها آن را دنبال کرده اند بدون آنکه حتی فکر کنند که درصد بالایی از استرالیایی ها اطلاعات کافی برای یک تصمیم گیری منطقی و یا حداقل بهترین تصمیم ممکن خود در اختیار ندارند".
گفتنی است، بر خلاف همه پرسی (referendum)، رای دادن در رای گیری پستی، امری داوطلبانه است. و همین امر در واقع سبب ایجاد نگرانی های بیشتر نیز شده است چرا که به باور بسیاری، بخش های قابل توجهی از جامعه ممکن است موضوع ازدواج همجنسگرایان را به عنوان موضوعی ببیند که در واقع ارتباطی با آنها ندارد.
یوجینا گروماتیکاکیس (Eugenia Grammatikakis) ریاست فدراسیون شوراهای جوامع قومی استرالیا می گوید این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است که استرالیایی ها را تشویق به اظهار نظر در این خصوص کرد.
او می گوید: "صرفنظر از آنکه افراد چه باوری در خصوص این موضوع خاص دارند، آنچه که مهم است آن است که اطلاعات کافی به آنها داده شود. آنها در خصوص این موضوع و فرایند آن آگاه شوند و در صورتی که بخواهند تا از حق رای دادن خود استفاده کنند، حداقل بدانند که چگونه باید این کار را انجام دهند، به کجا بروند و چگونه با آن روبرو شوند".