گردشگری استرالیا/ سازهStick Shed در ایالت ویکتوریا ثبت شده درفهرست میراث ملی استرالیا
این سازه، نماد آشکار نبوغ و استعداد استرالیایی‌ها و آیینه تمام نمای پیشرفت و توان این کشور در تولید گندم به شمار می رود.
فاطمه غفوری..رادیو نشاط
گردشگری استرالیا/ سازهStick Shed در ایالت ویکتوریا ثبت شده درفهرست میراث ملی استرالیا
سازه چوبی استیک شد که دراصل از آن به عنوان سیلو برای انبار کردن و ذخیره گندم استفاده می شد، پیشتر به انبار شماره یک غلات در مورتوآ( Murtoa No.1 Grain Store)معروف بود. استیک شد، تنها یادگار به جای مانده از مکان‌هایی است که از آنها در طول جنگ جهانی دوم در مواقع اضطراری برای ذخیره گندم استفاده می شد.
این سازه، نماد آشکار نبوغ و استعداد استرالیایی‌ها و آیینه تمام نمای پیشرفت و توان این کشور در تولید گندم به شمار می رود.
سوله چوبی استیک شد، در ردیف 121 فهرست میراث استرالیا(National Heritage List) به ثبت رسیده است. کار ساخت این سازه عظیم و منحصر به فرد در سال 1942 به پایان رسید.
فضای داخلی آرام و خاطره انگیز این مکان، صحن کلیسای جامع را تداعی کرده و نظر هر بازدید کننده را به طرف خود جلب می کند. به همین دلیل در میان گروهی از مردم این بنا کلیسای جامع ویمرا(Cathedral of the Wimmera ) نام گرفته است.
هنگام حضور در فضای داخلی سوله ،بلندی تیرهای چوبی در راهروی اصلی، ناخوداگاه چشم‌ها را به سمت سقف بنا و تماشای پرتو خورشید که با عبور از پنجره های سقف به داخل نفوذ می کند، سوق می دهد.
کار ساخت سیلوی استیک شد، به عنوان نخستین سیلوی اضطراری نگهداری گندم به صورت فله در ویکتوریا و در حال حاضر تنها یادگاراز بناهای مشابه خود در استرالیا،از سپتامبر 1941 تا ژانویه 1942 توسط پیمانکاران Green Bros اهل Bendigo ویکتوریا انجام شده و پس از 4 ماه آماده بهره برداری شد. 6 ماه طول کشید تا این سیلو پراز گندم شود.
این سازه با 256 متر طول ، 60 متر عرض و 20 متر ارتفاع، از راس ، و 16000 مترمربع وسعت گنجایش ذخیره سازی 92500 تن گندم را داشت. علت انتخاب موتورآ برای ساخت این سیلو مجاورت آن به راه آهن مسیرملبورن - آدلاید و وجود کشتزارهای وسیع گندم بود.
در سال 1941 برای دسترسی آسانتر به استیک شد، یک راه آهن فرعی، معروف به مارمالیک، احداث شد. در سال 1950 راه آهن بین مورتوآ و مارمالاک(Marmalake) راه اندازی شد تا قطارهای خط اصلی بدون نیاز به توقف، از این مسیر عبور کنند.
از اواخر دهه 1930 استرالیا با مازاد تولید گندم مواجه بود. بازارهای اصلی صادرات گندم استرالیا، یعنی بریتانیا و اروپای غربی به دلیل تغییر در شرکای تجاری و محدودیت کشتیرانی ناشی از شروع جنگ جهانی دوم در سال 1939، دیگر تمایلی به خرید گندم از استرالیا نداشتند. در نتیجه این کشور مجبور شد ،در راستای اجرای بخشی از طرح کلمبو(Colombo Plan )، به بازارهای جدید درآسیا روی بیاورد. با این حال محدود شدن فعالیت‌های تجاری به دلیل جنگ، استرالیایی‌ها را مجبور کرد تا گندم مازاد را ذخیره کنند. بدین ترتیب به تدریج سیلوها و انبارها انباشته از گندم شدند.
در طول سالهای 1939- 1940 تولید گندم فراوان و کاهش صادرات به دلیل جنگ جهانی دوم موجب شد تا کشاورزان با کمبود مکان برای ذخیره سازی گندم مازاد مواجه شوند.
برای حل این مشکل ، نخستین سیلوهای ذخیره گندم به صورت فله در استرالیای غربی احداث شدند.
اما در ویکتوریا نیزهمه انبارها و سیلوهای بتونی که در دهه 1930 ساخته شده بودند نیز از گندم پرشدند. در سال 1941، کشاورزان گندم کار ویکتوریا برداشت خوبی داشتند، بنابراین یافتن یک راه حل فوری برای ذخیره سازی محصول ، برای آنها جنبه حیاتی داشت. اینجا بود که احداث سیلو برای انبار کردن فله‌ای گندم در مورتوآ در کنار شبکه راه آهن، با الگوبرداری از طراحی سیلوهای فله‌ای در استرالیای غربی، مطرح شد و همه مقدمات برای احداث سیلوی چوبی استیک شد، مهیا گردید.
یک سال پس از ساخت انبار ذخیره شماره 1 ، انبار ذخیره گندم شماره 2 هم ساخته شد.
سیلوی استیک شد به یک سیستم پر کردن و تخلیه مجهز بوده و نیروی مورد نیاز آن با یک موتور بخار اختصاصی تامین می شد.
اما پس از چند سال و تغییر تدریجی نوع سفارش خریداران، که بیشتر مایل به تهیه گونه‌های گندم با کیفیت متفاوت بودند، دیگر ذخیره سازی این محصول به شکل سنتی و برروی کف زمین منسوخ شده و زنگ دوره افول این نوع انبارها به صدا درآمد.
در سال 1975، سیلوی ذخیره شماره 2 تخریب شد. در سال 1989 ، انبار شماره 1 نیز از لیست سیلوهای ذخیره سازی گندم استرالیا خارج شده و در سال 1990 با تخلیه 30.000 تن از گندم موجود در آن ، به مکانی متروک و بلااستفاده تبدیل گردید.
از سوی دیگرنیاز روزافزون به زمین برای اجرای پروژه‌های اقتصادی، بحث پیرامون حفظ و نگهداری استیک شد به عنوان یک بنای تاریخی یا تخریب آن را قوت بخشید.
با تلاش های فراوان یک گروه محلی و با اینکه این بنا مانع پیشرفت و توسعه اقتصادی منطقه به شمار می رفت، سیلوی چوبی استیک شد از تخریب شدن نجات یافت و در سال 1990 به عنوان میراث ویکتوریا(Victorian Heritage Register ) به ثبت رسید.
از آن سال به بعد شورای ساختمان های تاریخی(The Historic Buildings Council ) مسئولیت حفاظت از این بنا را برعهده گرفته و هزینه لازم برای بازسازی آن از طریق صندوق شورای میراث(Heritage Council) تامین شد. مرمت سازه تاریخی استیک شد از سال2009 آغازو در سال 2011 به پایان رسید.
اما سرانجام با گذشت زمان و ایجاد توازن بین پیشرفت های اقتصادی و حفظ میراث باستانی ملموس ،گروه های محلی توانستند بودجه مورد نیاز برای تعمیرات فوری استیک شد را جمع آوری کنند.
در سال 2014 ، این بنای چوبی که اکنون بطور کامل از آن محافظت می شود، به عنوان یکصدو یکمین میراث استرالیا به ثبت رسید. استیک شد زبان گویای بخش مهمی از تاریخ استرالیا درارتباط با صنعت تولید گندم و تاثیر جنگ جهانی دوم برآن است.
در حال حاضر استیک شد، یکی از جاذبه های گردشگری در ویمرا( Wimmera) محسوب می شود.
شما می توانید با بازدید از سیلوی چوبی استیک شد، به حفاظت از این بخش از میراث استرالیا برای نسل های آینده کمک کنید.
ساعات بازدید:
7 روز هفته، از 10 صبح تا 2 بعدازظهر
https://www.thestickshed.com.au/