تاریخ نظامی استرالیا

استرالیایی ها در جنگ - مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا / قسمت چهاردهم-آخر (14) - استراليا و همكاري در فعاليت هاي صلح باني سازمان ملل

توسط مدیر

تاریخ ارسال: Sunday, 21 July 2019

media.news.imagealternatetextformat.details

استرالیایی ها در جنگ - مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا / قسمت چهاردهم-آخر (14) - استراليا و همكاري در فعاليت هاي صلح باني سازمان ملل

تاریخ همیشه در میان مطالبی قرار دارد که خواندن و دانستن آن می‌تواند جذاب و شنیدنی باشد.

بر همین اساس همکاران مان در بخش تحریریه رادیو نشاط استرالیا ، اقدام به مرور کلی تاریخ نظامی ارتش استرالیا برای آشنای هر چه بیشتر شما علاقمندان به گذشته و حال این کشور پهناور نموده اند.

مترجم.. مهرداد سیفی

مقدمه-درسلسله مقالات زير به مطالعه و بررسي نبردهايي كه استراليا از ابتداي تشكيل در قرن هجدهم ميلادي (كه از سيدني كاو آغاز شد)، تا سالهاي اخير كه بعنوان نيروهاي پاسدار صلح تحت فرماندهي سازمان ملل متحد و همچنين جنگهاي اول و دوم خليج فارس مشاركت داشت پرداخته مي شود.
لازم به ذكر است كه بخش يادبود تاريخ نظامي تهيه مطالب مورد نياز را بر عهده داشت.

قسمت چهاردهم-آخر (14) - استراليا و همكاري در فعاليت هاي صلح باني سازمان ملل

معناي چند اصطلاح خاص

حمايت و پشتيباني از صلح به عمليات مربوط به "حفظ صلح[1] " و" برقراري صلح[2] " و گاهي هم به ديگر دسته ها تقسيم بندي مي شود. در مورد نخست نيروهاي نظامي به سلاح هاي سبك و در مورد دوم به سلاح هاي سنگين مسلح مي شوند. در اين مقاله ، واژه هاي حفظ صلح و عمليات مربوط به حفظ صلح در برگيرنده كليه اقدامات و مداخلات نظامي بيطرفانه و بين المللي در مناطق بحران زده مي باشد.

پيشينه اي افتخارآميز

بيش از پنجاه سال است كه استراليا در زمينه حفظ صلح با سازمان ملل همكاري تنگاتنگي دارد. در جريان بحران اندونزي كه در سال 1947 به وقوع پيوست ، استراليايي ها نخستين گروه از ناظران سازمان ملل بودند كه بلافاصله خود را به محل ماموريت رساندند.

شش عمليات بين المللي كه فرماندهان استراليايي هدايت آنها را بر عهده داشتند

سپهبد رابرت نيمو[3] از سال 1950 تا 1956 فرماندهي گروه ناظران نظامي سازمان ملل در جريان درگيري هند و پاكستان در مطقه كشمير را برعهده داشت.
سپهبد جان ساندرسن[4] فرمانده نظامي نهاد انتقال قدرت در كامبوج در فاصله سالهاي 1992 تا 1993 بود.
سرلشگر ديويد فرگوسن [5] فرمانده نظامي يگان نيروها و ناظران بين المللي مستقر در صحراي سينا[6] در فاصله سالهاي 1994 تا 1997 بود.
ريچارد باتلر[7] رياست هيئت وي‍ژه سازمان ملل در عراق را در فاصله سالهاي 1997 تا 1999 بر عهده داشت.
سرلشگر تيموتي فورد [8] رياست سازمان نظارت بر انتقال قدرت سازمان ملل [9] را در فاصله سالهاي 1998 تا 2000 بر عهده داشت.
سرلشگر پيتر كاسگروو [10] 1999 تا 2000 فرمانده نيروهاي بين المللي در تيمور شرقي[11] بود.

ناظران نظامي

صلح بانان استراليايي در سالهاي نخست ، در واقع ناظران نظامي غير مسلحي بودند كه به طور غير مستقيم بر حاكميت صلح در مناطق بحران زده و درگير جنگ و همچنين عدم نقض آتش بس وجلوگيري از اعمال خشونت بدون اطلاع سازمان ملل و جامعه جهاني، نظارت مي كردند. در حال حاضر اين رسانه ها انجام اينگونه ماموريت ها را برعهده دارند. اين در حاليست كه ناظران نظامي با تكيه بر دوره ها و آموزش هايي كه در اين زمينه سپري كرده اند، قادر هستند با حفظ اصل بي طرفي وضعيت موجود را دقيق تر و بهتر رصد كنند.

به عنوان نمونه اطلاعات ارائه شده از طرف ناظران نظامي در نهايت به استقلال اندونزي از هلند منجر شد. از طرف ديگر ،در سال 1950 سازمان ملل با استناد به گزارش ناظران استراليايي عضو هيئت ويژه اين سازمان ، قطعنامه خود مبني بر تجاوز كره شمالي به كره جنوبي را به تصويب رساند.

Vehicle passing an ox cart in Korea — Korea, June 1950. Members of the United Nations Commission on Korea (UNCOK) passing native ox carts on the road while on tour of the 38th Parallel just prior to war breaking out. C43453

اين ناظران وظيفه ايجاد ثبات را برعهده دارند، نه پايان دادن به بحران . مثلا ،ناظران نظامي استراليا به عنوان بخشي از نيروهاي سازمان ملل، از سال 1950 تا سال 1985 درمنطقه آشوب زده كشمير مشغول خدمت بودند. اما درگيري در كشمير همچنان ادامه دارد. همچنين ناظران استراليايي از سال 1956 در عمليات هاي سازمان ملل در خاورميانه حضور داشته اند.

در تازه ترين مورد، ناظران استراليايي پس از پايان جنگ بين ايران و عراق در سال 1988 براي نظارت بر برقراري آتش بس، با نيروهاي سازمان ملل كه در مرز بين دو كشور مستقر بودند، همكاري مي كردند.

نيروهاي پليس وعمليات حفظ صلح

در اوايل فقط نيروهاي وزارت دفاع استراليا در ماموريت هاي حفظ صلح سازمان ملل مشاركت داشتند، اما از سال 1964 گروهي از نيروهاي پليس نيز براي نظارت بر برقراري آرامش در قسمت يوناني نشين و ترك نشين جزيره قبرس به اين منطقه اعزام شده اند. در اينجا نيز وظيفه اين افراد كمك به پايداري صلح و ايجاد رابطه مسالمت آميز بين اين دو جامعه بود تا پايان دادن به اختلاف و جنگ. به علاوه ، طي سالهاي اخير نفراتي از نيروهاي پليس در كامبوج، هائيتي، موزامبيك ، بوگين وايل[12] و تيمور نيزحضور داشته اند.

Three police officers leaning on a vehicle — Three police officers serving with the United Nations Transitional Authority in Cambodia (UNTAC). Their role was to help maintain order before and during the national elections. The men are all wearing blue United Nations (UN) caps. C267232

سايرعمليات ها

از دهه 1970 مشاركت استراليا در عمليات هاي سازمان ملل از نظر وسعت و اندازه افزايش يافت. طي دهه هاي 1970 و1980 به ويژه پس از پايان سه دهه جنگ بين اسرائيل و مصر، هليكوپترهاي نيروي هوايي سلطنتي استراليا[13] به صحراي سينا فرستاده شدند. در اواخر دهه 1970 ، به دنبال استقلال زيمباوه ، يكصد و پنجاه نفر از سربازان نيروي زميني استراليا در عمليات كشورهاي همسود بريتانيا [14] مشاركت داشتند. يك دهه بعد، گروه بزرگتري از نيرو هاي استراليايي كه بيشتر آنها مهندس بودند ، در عمليات سازمان ملل در نامبيا نيز چنين ماموريتي را بر عهده داشتند.

وضعيت صلح باني در دهه 1990

همراه با پايان جنگ سرد ،فعاليت صلح بانان بين المللي در دهه 1990چندين برابر افزايش يافت. همچنين براي نخستين بار از رزم ناوهاي نيروي دريايي سلطنتي استراليا [15] - قبل و بعد از جنگ خليج فارس - در عمليات نظارت بر تحريم هاي عراق كه از طرف سازمان ملل صورت گرفته بود ، مورد استفاده قرار گرفت.

استراليا به طور گسترده اي با صلح بانان سازمان ملل همكاري داشت. به نحوي كه حتي در يك بازه زماني در سال 1993 حدود 2000 نظامي اين كشور در قالب چندين گروه در منطقه درگيري بين سومالي و كامبوج مستقر بودند. در كامبوج اين نيروها بيشتر تلاش مي كردند تا در ميان احزاب درگيري ميانجيگري نموده و آرامش را به اين كشور بحران زده كه هنوز هم خاطرات نسل كشي رژيم پال پات [16] در طول دهه 1970 را ياد نبرده، بازگرداند. در اين عمليات ،استراليا با ارسال فرمانده نظامي و يگان مخابرات با سازمان ملل همكاري مي كرد. اما در سومالي ، با اينكه فعاليت نهادهاي بين المللي نتيجه اي جز شكست نداشت، استراليايي ها موفق شدند حداقل كمك هاي بشردوستانه را در منطقه بايدوآ[17] توزيع نمايند.

يك سال بعد ، چند تيم پزشكي استراليا براي ارائه خدمات بهداشتي به مردم و همچنين نيروهاي سازمان ملل، به كشور روآندا [18] كه درگير جنگ داخلي و زد و خوردهاي خونين بود، اعزام شدند.

پس از اين سلسله عمليات، صلح بانان استراليايي فقط در خاورميانه، قبرس و عراق – براي بازرسي از كارخانه هاي توليد سلاح و مهمات و همچنين نظارت بر روند اجراي تحريم ها – حضور داشتند.

با اين حال ،صلح بانان استراليايي از سال 1997در بوگين وايل مستقر بوده اند. اين نيروها موفق شدند به درگيري طولاني مدت بين دولت پاپوآ گينه نو[19] و ارتش انقلابي و جدايي طلب بوگين وايل پايان داده و هر دو طرف متخاصم را پاي ميز مذاكره بنشانند.

تيمور شرقي

در سال 1975 ، نيروهاي نظامي اندونزي، تيمور شرقي – يكي از مستعمرات سابق پرتغال – را به اشغال خود درآورده و با سركوب هرگونه اعتراض و كشتن مخالفان تا ربع قرن در آنجا ماندند. سرانجام يوسف حبيبي رئيس جمهور منتخب اندونزي ،با اجراي همه پرسي به منظور تعيين سرنوشت اين منطقه موافقت كرد. درراستاي تحقق اين فرمان، هيئت ويژه اي از طرف سازمان ملل [20] براي سازماندهي و برگزاري انتخابات وارد تيمور شرقي شدند. اين انتخابات در اواخر آگوست برگزار و مردم تيمور شرقي به اتفاق اكثريت آرا به استقلال اين منطقه راي مثبت دادند.

انتشاراين خبرموجب شد تا گروهي از شبه نظاميان طرفدار اندونزي با بهره گيري از حمايت و پشتيباني نيروهاي امنيتي اين كشور، اقدام به آزار و كشتار اهالي تيمور شرقي وغارت اموال و دارايي ها آنها كنند. درنتيجه، شمار زيادي از مردم در تيمور شرقي كشته و حدود پانصد هزار نفر نيز از ترس خشونت و جنگ ،خانه و كاشانه خود رها كرده و به مناطق ديگر پناهنده شدند.

A destroyed building in East Timor — Dili, East Timor, 13 November 1999. A destroyed building in the International Force East Timor (Interfet) compound. Note the blood stains on the footpath in front of the building. C391492

دولت اندونزي پس از كسب اطمينان از عادي شدن اوضاع ، با اعزام نيروهاي پاسدار صلح چند مليتي به منطقه ناآرام تيمور شرقي موافقت كرد. در اين ميان استراليا كه نيروهاي پليس خود را براي همكاري با اونمات[21] فرستاده بود؛ مسئوليت سازماندهي و هدايت نيروهاي بين الملل (اينترفت[22]( در تيمور شرقي ( با فرماندهي سرلشكر پيتركاسگروو) را برعهده گرفت.در واقع اين نيروها،وابسته به سازمان ملل نبودند، بلكه با هدف تثبيت صلح وامنيت با اونمات همكاري مي كردند تا زمينه لازم را براي رساندن كمك هاي بشردوستانه به مردم مهيا نمايند. عمليات اين نيروها كه پانصد و پنجاه نفر آنها استراليايي بودند، ا ز12 سپتامبر 1999 آغاز شد.

Soldiers patrolling in East Timor — Suai, East Timor, 16 November 1999. Gunner (Gnr) Alan Paul (left) of the 108th Battery, Field Regiment, part of the International Force East Timor (Interfet), talking to a fellow soldier as they begin a patrol of an area between Suai and Matai. C391675

پس از خروج نظاميان اندونزي از تيمور شرقي، مراكز پليس و اداري اين مستعمره در 28 سپتامبر دوباره بازگشايي شدند. در 19 اكتبر سال 1999 ، اندونزي نتيجه انتخابات استقلال در تيمور شرقي را به رسميت شناخت. پس از مدتي نه چندان طولاني، دولت موقت سازمان ملل در تميور شرقي[23](UNTAET) با هدف اداره اين مستعمره، تامين امنيت براي ساكنان و فراهم نمودن مقدمات لازم براي استقلال آن تشكيل گرديد. همچنين در 28 فوريه سال 2000، اينترفت فرماندهي عمليات نظامي را به يو-ان-ام-اي-تي[24] واگذار كرد. با اينحال حدود 1500 تا 2000 پرسنل استراليايي به همراه ناوچه جنگي و هليكوپترهاي بلك هوك [25] براي مشاركت و پشتيباني از عمليات حفظ صلح سازمان ملل همچنان در تيمور شرقي باقي ماندند. به طور كلي مي توان گفت كه بيشترين تعداد افرادي كه در ماموريت هاي حفظ صلح با سازمان ملل همكاري مي كردند، استراليايي بودند.

آرشیو...

قسمت اول - خدمات نظامي بوميان استراليا در دوران جنگ و صلح

قسمت دوم - دوره استعمار(1788-1901)

قسمت سوم -نبرد در سودان /هنگ نيو سات ولز(NSW) مارس تا ‍‍ژوئن 1885

قسمت چهارم -نبرد بوئر (جنگ جنوب آفریقا) از 1899 تا 1902

قسمت پنجم -نبرد در چين/ قيام مشت زن ها ( 1900تا 1901 )

قسمت ششم(6) -استراليا و جنگ جهاني اول( 1914 تا 1918 )

قسمت هفتم(7) -استراليا و جنگ جهاني دوم( 1939 تا 1945 )

قسمت هشتم (8) -نیروی اشغالگر مشترک المنافع بریتانیا از 1945 تا 1952

قسمت نهم (9) -جنـــــــگ كـــــــــره از 1950 تا 1953

قسمت دهم (10) -شورش كمونيست هاي مالزي

قسمت یازدهم (11) -تقــــــــــابل انـــــــــــدونزی - از سال 1963 تا 1966