محیط زندگی، سن روحی انسان را تغییر می دهد
بر اساس تحقیقی که به تازگی توسط محققان دانشگاه پیتسبرگ انجام شده، افرادی که در محله های با جرم و جنایت بالا، سر و صدای زیاد و ویرانگری زندگی می کنند بر خلاف سن تقویمی خود از نظر بیولوژیکی یک دهه مسن تر از کسانی هستند که ساکن چنین مناطقی نیستند.
میجونگ پارک،راهبر این تحقیق توضیح می دهد که شواهد محکمی وجود دارد که نشان دهنده این است که زندگی در محله های محروم تاثیرات نامطلوبی بر سلامت روحی و روانی فرد دارد.او می گوید:تیم ما به بررسی این نکته پرداخت که آیا این محیط ها بر روی سلامت سلولی فرد تاثیر مستقیمی دارد یا خیر.در نهایت دریافتیم که در واقع فرایندهای بیولوژیکی پیری می تواند متاثر از شرایط اقتصادی و اجتماعی باشد.
تمرکز این تیم تحقیقاتی بر روی تلومر ها بود.تلومرها امتداد DNA در انتهای کروموزوم ها هستند و از DNAدربرابر تخریب محافظت می کنند. تلومر ها در هر تقسیم سلولی بریده و حذف می شوند زیرا آن ها به طور کامل توسط مکانیسم های انزیمی کپی نمی شوند.تصور بر این است که زمانی که تلومر ها برای همانند سازی DNA و پروسه طبیعی تقسیم سلولی بسیار کوتاه می شوند پیری رخ می دهد. کوتاه شدن تلومر ها می تواند با قرار گرفتن در معرض تنش های بیولوژیکی مانند استرس، سرطان و اضطراب و افسردگی شتاب گیرد.
این تیم تحقیقاتی با همکاری محققانی از آمستردام به اندازه گیری طول تلومر در گلبول های سفید خون 2902 فرد هلندی و نیز میزان رفاه و جرم و جنایت محل زندگی آن ها پرداختند. آن ها دریافتند که تلومر افرادی که در محله های با کیفیت پایین زندگی می کردند به میزان قابل توجی کوتاه تر از افراد دیگر بود.
تفاوت طول تلومر ها در این دو گروه در واقع دوازده سال تقویمی بود.این احتمال وجود دارد که سلول های بدن این افراد به صورت مزمن و شدیدی به پاسخ به استرس های فیزیکی و روانی که ناشی از محرومیت های اجتماعی-اقتصادی، سیاسی و شرایط روحی است بپردازند.
سیناپرس