دوشنبه 13 مارچ روز کارگر در ایالت ویکتوریا و تاسمانی
روز کارگر در استرالیا یک تعطیلی عمومی و سالگرد پیروزی کارگران در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم است که موفق شدند سقف هشت ساعت کار مجاز را به تصویب برسانند.
تهیه و ترجمه..آروین خادم‌صمیمی
به گزارش رادیو نشاط، مبنای این مجادله، درنظر گرفتن نیازهای هر انسان برای هشت ساعت بازیابی توان و هشت ساعت استراحت، پس از هشت ساعت کار مداوم بوده است.
در اوایل قرن نوزدهم کارگرها اغلب شش روز در هفته و هر روز ده تا دوازده ساعت کار می‌کردند. از 1850 فشارها و اعتراضات کارگران برای بهبود شرایط کار افزایش یافت و عمده‌ی این فشارها در سال 1855 و در سیدنی رخ داد. در روز 21 آوریل سال 1856 در ملبورن، سنگ‌تراشان اعتراض یکپارچه و سامان‌یافته‌ی را آغاز کردند. همگی ابزارها را زمین گذاشتند و همراه با پیشه‌وران ساختمان به سوی ساختمان پارلمان حرکت کردند. خواسته‌شان هشت ساعت کار در روز، و در هفته چهل‌وهشت ساعت کار به‌جای شصت ساعت، بود. دولت لایحه‌ی هشت ساعت کاری مجاز را بدون کاهش دست‌مزد برای کارگران بخش عمومی تصویب کرد.
این نخستین پیروزی کارگران در دنیا بود اما همه‌ی مشکلات کارگران مرتفع نشد. شرایط کاری‌شان هم‌چنان سخت بود و زنان کارگر درآمدشان به‌مراتب پایین‌تر از مردان بود.
مس‌گران، کفاشان، خیاطان، کارگران بازار آهن و سنگ‌تراشان بخشی از گروه‌های کارگری بودند که اعتراض کردند و برای بهبود شرای زندگی‌شان در کشور مبارزه کردند. پس از آن کارگران سایر ایالت‌ها نیز دو دهه برای کاهش ساعت کار مبارزه کردند تا توانستند ساعت کار را به هشت ساعت کاهش دهند. اما تا سال 1948 هم‌چنان تعداد روزهای کاری در هفته شش روز بود که از آن سال به پنج روز کاهش یافت.
در بیش از هشتاد کشور دنیا اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگر جشن گرفته می‌شود و سابقه‌ی تاریخی آن مربوط به سال 1886 در شیکاگو، ایالات متحده آمریکاست.
در استرالیا هر ایالت تاریخ تصویب هشت ساعت کاری را جداگانه جشن می‌گیرد و وجه اشتراک همه این است که همیشه مناسب‌ترین دوشنبه برای جشن گرفتن این روز انتخاب می‌شود.