روز جهانی بوسه؛بوسه های عشق، بوسه‌های غم‌انگیز، بوسه‌های مرگ‌

ردپای بوسه را می‌توان فراوان در ادبیات فارسی یافت. از نظامی که از زبان خسرو، از شیرین مراد می‌طلبد که:
"بده یک بوسه تا ده واستانی
ازین به چون بود بازارگانی"
تا گلایه حافظ از یار که:
"سه بوسه کز دو لبت کرده‌ای وظیفه من
اگر ادا نکنی قرض دار من باشی"
یا سعدی که وعده می‌دهد:
"مرا تا نقره باشد می‌فشانم
تو را تا بوسه باشد، می‌ستانم".
اما بوسه‌ها همیشه پایان شیرینی ندارند و به گفته حافظ گاهی:
"در بهای بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دل‌ستانان، الغیاث".

 براساس گزارش دویچه وله 6 ژوئیه  روز جهانی بوسه نام گرفته است. به همین مناسبت نگاهی می اندازیم به بوسه‌هایی در افسانه‌ها و ادبیات جهان که گرچه مشهور و الهام بخش شده‌اند اما در حقیقت عاشق و معشوق در این داستان‌ها و افسانه‌ها پایان غم‌انگیزی داشته‌اند. همچنین نگاهی می‌کنیم به بوسه‌هایی که در حکم مرگ بوده‌اند یا منجر به محکومیت شده‌اند.

تندیس بوسه از رودین مجسمه‌ساز مشهور فرانسوی

افسانه عاشقانه بوسه در کوچه تنگ

در گواناخواتو در مکزیک کوچه‌ای هست مشهور به کوچه بوسه که افسانه عاشقانه‌ای در مورد آن بر سر زبان‌هاست. افسانه‌ای که عشاق را از سراسر جهان به این کوچه می‌کشاند تا در یک کوچه تنگ، یار را ببوسند. بوسه‌ای که گفته می‌شود خوشبختی آنها را برای هفت سال تضمین می‌کند.

این افسانه اما برای قهرمانان آن، زوج عاشقی به نام آنا و کارلوس، پایان خوشی نداشت. آنا از خانواده‌ای ثروتمند، عاشق کارلوس فقیر شده بود. عشقی که پدر آنا آن را برنتافت. به همین دلیل دو عاشق هر شب مخفیانه روی دو بالکن که در دوسوی کوچه باریک روبروی هم قرار گرفته بود، با هم دیدار می‌کردند و همدیگر را می‌بوسیدند.

اما آنچه نباید اتفاق بیفتد، روی داد و پدر آنا مچ دخترش را گرفت و با چاقو به او حمله کرد. یک نسخه از این افسانه می‌گوید که کارلوس در حال تلاش برای محافظت از آنا در برابر پدر، کشته شده و روایت دیگر حکایت از خودکشی کارلوس عاشق دارد.

بوسه‌های خارج از رابطه زناشویی با پایانی غم‌انگیز در هنر و ادبیات

افی در آغوش سرگرد کرامپاس غرق در بوسه‌های او تقریبا از حال می‌رود. اما سرگرد همسر افی نیست. افی شخصیت اصلی رمان "افی بریست" نوشته تئودور فونتانه نویسنده و شاعر آلمانی است. دختر نوجوانی که مجبور به ازدواج با مردی میانسال و جاه‌طلب به نام گرت بارون فن اینشتِتن شده که وقتی برای همسر جوان خود ندارد. افی وارد رابطه با مردی به نام سرگرد کرامپاس می‌شود. رابطه‌ای که سال‌ها بعد، سال‌ها پس از فراموشی ماجرا، پایانی غم‌انگیز برای کرامپاس و افی رقم می‌زند. همسر افی با پی بردن به این رابطه خود را مجبور به دوئل با کرامپاس می‌بیند. دوئلی که با مرگ سرگرد همراه است. بارون از افی جوان جدا می‌شود و افی که از نظر اجتماعی طرد شده، جوان و تنها می‌میرد.

ردپای این بوسه‌ها را در قرن چهاردهم و در کمدی الهی دانته هم می‌توان یافت. پائولو برادر شوهر فرانچسکا او را می‌بوسد و شوهر فرانچسکا که این صحنه را دیده هر دو را با شمشیر می‌کشد.

عشق و بوسه ممنوعه فرانچسکا دا ریمینی، شخصیت دوزخی کمدی الهی، الهام‌بخش اگوست رودین، مجسمه‌ساز مشهور فرانسوی در خلق تندیس مرمرین "بوسه" نیز بوده است.

بوسه‌ای به قیمت بینی

نه، یعنی نه! "اگر مردی زنی را برخلاف خواسته او ببوسد، زن کاملا حق دارد که اگر خواست دماغ او را گاز بگیرد"، این جمله بخشی از حکم قاضی دادگاهی در بریتانیا در سال ۱۸۳۷ است. ماجرا از این قرار بود که مردی به نام توماس سیورلند تلاش کرده بود زنی به نام کارولین نیوتن را برخلاف خواسته او ببوسد. تلاش و بوسه‌ای که باعث شد، نیوتن تکه‌ای از بینی مرد را با گاز گرفتن بکند. سیورلند از نیوتن شکایت کرد. نتیجه دادگاه: قاضی روز ۳۰ آوریل ۱۸۳۷ حق را به زن داد.

بوسه مرگ 

از بوسه‌های مشهور این دسته می‌توان به بوسه یهودا بر گونه مسیح اشاره کرد؛ بوسه‌ای خائنانه که طبق برخی روایات منجر به شناسایی و دستگیری عیسی مسیح شد.

بوسه مرگ الهام‌بخش هنرمندان در خلق برخی آثار هنری هم شده است. برای نمونه می‌توان به بوسه مایکل (با بازی آل پاچینو) در فیلم پدرخوانده بر چهره برادرش فردو اشاره کرد. مایکل به خیانت فردو پی برده و با این بوسه حکم مرگ او را صادر می‌کند، هرچند فردو بلافاصله پس از این صحنه نمی‌میرد اما چندی بعد مایکل دستور قتل او را صادر می‌کند.