نخستین اتوبوسی که به ایران وارد شد
این تصویر در اینترنت بعنوان (تصویر یک اتوبوس از دوران قاجار) منتشر شده است.
اگر درست توجه کنید، می‌بینید که کلمهٌ (هِتلر) که تلفظ قدیمی نام (هیتلر) است روی توری رادیاتور اتومبیل نوشته شده؛ این نام، با رنگ سفید و با دست نوشته شده و گواه بر آن است که هیتلر در میان ایرانیان نیز طرفدارانی داشته؛ اما موضوعی که ما قصد طرح آن را داریم ربطی به هیتلر و طرفدانَش ندارد بلکه به تاریخ ثبت این عکس مربوط است:
اگر ما دچار اشتباه نشده باشیم و آنچه بر رادیاتور اتوبوس نوشته شده، کلمهٌ (هِتلر) باشد، تاریخ ثبت این تصویر، بین سالهای ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۴ است زیرا ظهور هیتلر و جنگ دوم جهانی در این سالها روی داد.
با این وصف، در اینکه این اتوبوس از نخستین اتوبوسهای تولید شده در جهان است شکی نیست و بعید هم نیست که اتوبوس مذکور، در دوران قاجار به ایران وارد شده و سالها مشغول به کار بوده باشد؛ اما اینکه این تصویر متعلق به دوران قاجار باشد، مورد تردید است
اولین اتوبوس در ایران توسط یک تاجر بلژیکی در شهر رشت به کار گرفته شد، اما به مرور زمان و با توجه به میزان کرایه، سودآوری و زیر ساخت های حمل و نقل توجیه اقتصادی آن رد شد و به همین دلیل اتوبوس به کار گرفته شده به یکی از تجار ایرانی به نام (معین التجار) فروخته شد.
او نیز پس از انقلاب مشروطه اتوبوس خود را به تهران آورد و با کرایه هر نفر ۳ شاهی مشغول به فعالیت شد که به مرور زمان تقاضا برای استفاده از این خودرو بیشتر از قبل شد و پس از چند سال با ورود چند اتوبوس توسط تجار مختلف به شهر رونق زیادی در جابه جایی مسافر شکل گرفت.
اما اغلب اتوبوس های شاغل با توجه به مسافت طی شده از اروپا تا مقصد به کارگیری در ایران، بعد مسافت و زمان حمل، مستهلک بودند و هزینه حمل و نقل بالایی را طلب می کردند که در نهایت باعث پایه گذاری صنعت اتومبیل سازی در ایران شد.
براین اساس اولین اتوبوس های مونتاژ شده در سال ۱۲۹۰ شمسی وارد تهران شدند که حدود ۵ درصد جابه جایی مسافران آن زمان توسط ۵۰۰ دستگاه اتوبوس انجام می‌گرفت.
در زمان صدارت وثوق الدوله در سال ۱۲۹۸ با توجه به افزایش نارضایتی مردم از نحوه جابه جایی مسافر، دولتمردان بر آن شدند تا با ایجاد یک اداره به سازماندهی و نظم بخشیدن به حمل و نقل شهری بپردازند که پس از مدتی بحث و تفحص این اداره در بلدیه (شهرداری) پایه گذاری شد. شهرداری موظف شد قوانینی وضع کند تا تسهیلات لازم را برای مسافران ایجاد کند که این قوانین شامل میزان کرایه، زمان کار ناوگان، تثبیت خطوط و آیین نامه انضباطی بود.
در اولین گام شهرداری تمام اتوبوس ها را موظف به دریافت پلاک شناسایی خودرو نمود و در زمان کریم آقا بوذرجمهری، جهت کنترل خطوط هر خط دارای ناظری شد تا بر رعایت ناوگان خطوط نظارت کند. در شهریور سال ۱۳۲۰ نیز تعداد ۱۰۰ دستگاه اتوبوس در تهران کار می کردند که حدود ۹۰ دستگاه آن بنز بود.
در همین سال اتوبوس های «زایس» روسی وارد ایران شدند و در سال ۱۳۳۱ دولت آقای سهیلی اجازه فعالیت شرکت های خصوصی حمل و نقل را صادر کرد.
منبع...بیست