سواستفاده شکارجیان جنسی از برنامههای دوستیابی
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شکارچیان جنسی از برنامههای نرم‌افزاری دوستیابی به مثابه «محل شکار» و هدف قرار دادن قربانیان آسیب‌پذیر استفاده می‌کنند.
به گزارش رادیونشاط، تحقیقات نشان می‌دهد که ۱۴ درصد تجاوز جنسی که افراد آشنا با قربانیان مرتکب شده‌اند، پس از ملاقاتی که از طریق یک برنامه دوستیابی ترتیب داده شده بود، رخ داده است.
محققان دانشگاه بریگام یانگ، سوابق قربانیان تجاوز جنسی در ایالت یوتا را بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ تجزیه‌و‌تحلیل کردند. دکتر جولی ولنتاین، استاد پرستاری دراین دانشگاه، گفت که یافته‌های آن‌ها «بسیار نگران‌کننده» است.
همچنین، مشخص شد که این حملات خشن‌تر بوده است. عاملان تجاوزهایی که با استفاده از برنامههای دوستیابی انجام می‌شود، به طرزی نامعمول خشونت‌ورزی کرده‌اند و به قربانیان آسیب بیشتری رسید‌ه است. یک‌چهارم قربانیان صدمه به پستان، و حدود ۳۳ درصد از قربانیان نیز خفگی (فشار روی گردن تا حد نزدیک به خفه شدن) را گزارش کرده‌اند، در حالیکه تنها ۲۲ درصد کسانی که از طریقی غیر از برنامههای دوستیابی مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، خفگی را گزارش کرده‌اند.
دکتر ولنتاین گفت: «شاهد افزایش قربانیانی بودیم که پس از ملاقات با شخصی در یک برنامه دوستیابی، تجاوز جنسی را گزارش کردند. می‌خواستیم بدانیم که آیا تجاوزهایی که از طریق برنامههای دوستیابی رخ داده است، با سایر تجاوزهای جنسی از طریق آشنایان، متفاوت است یا خیر.» دکتر ولنتاین افزود که نتایج نشان می‌دهد که این تجاوزها واقعا بسیار تفاوت د‌ارند.
در این مطالعه که در مجله «خشونت بین‌فردی» (Journal of Interpersonal Violence) منتشر شد، نشان داده شده است که ۴۷ درصد قربانیان تجاوز جنسی نامرتبط با برنامههای دوستیابی، از بیماری روانی سخن گفته‌اند. اما این درصد در میان افرادی که از طریق برنامههای دوستیابی با آن‌ها آشنا، و سپس مرتکب تجاوز شده‌اند، به ۶۰ درصد افزایش می‌یابد.
دانشجویان کالج‌ها بیشتر قربانی حملات از طریق برنامه دوستیابی می‌شوند و قربانیان مرد تقریبا دو برابر بیشتر از سایر تعرض‌های جنسی آشنایان، در میان تجاوزهای مربوط به این‌گونه برنامه‌ها دیده می‌شوند.
این تحقیقات می‌گوید که قبلا افراد از طریق دوستان مشترک یا در محل کار یا مدرسه با هم ملاقات می‌کردند و قبل از قرار ملاقات، تا حدی بررسی و کسب اطلاعات درباره شخص ممکن می‌شد، اما برنامههای دوستیابی همه جوانب این روند را کاملا از بین برده‌اند.
به گزارش ایندیپندنت، این تحقیق نشان می‌دهد که اقدامات ایمنی فعلی در برنامههای دوستیابی که مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های مکتوب برای قرار ایمن است، کافی نیستند، زیرا بار کسب اطمینان از ایمنی را بر دوش قربانیان احتمالی می‌گذارد. قربانیان ممکن است خود را به دلیل شکار‌شدن سرزنش کنند، زیرا دستورالعمل‌ها را کامل رعایت نکرده‌اند، و این خودسرزنش‌گری می‌تواند آنان را از گزارش حمله منصرف کند.
نویسندگان این تحقیق به شرکت‌هایی که برنامههای دوستیابی می‌نویسند، توصیه می‌کنند که استانداردهای ایمنی خود را بهبود بخشند.
دکتر ولنتاین می‌گوید که برنامههای دوستیابی می‌توانند استفاده از هوش مصنوعی را برای شناسایی مجرمان افزایش دهند، الزامات شناسایی سختگیرانه‌تری برای کاربران داشته باشند، جست‌وجوهای سابقه جنایی را بدون پرداخت هزینه اضافی انجام دهند، و با شرکت‌های دیگر ارتباط برقرار کنند تا اطمینان حاصل کنند که مجرمان فقط از یک برنامه به برنامه دیگر نمی‌پرند.