سرانجام، قوانین ضد مهاجرتی گسترده دولت آلبانیز به تصویب رسید
برخی از نهادهای حامی حقوق پناهندگان و مهاجران از جمله مرکز قانون حقوق بشر، تصویب برخی از بی‌رحمانه‌ترین قوانین مهاجرتی که استرالیا طی سال‌های اخیر شاهد آن بوده را به منزله موج گسترده حملات دولت آلبانیز به جوامع مهاجران و پناهندگان توصیف کرده و آن‌ها را به شدت مورد انتقاد قرار دادند.
به گزارش رادیونشاط، در پی توافق دولت آلبانیز با پیتر داتون، رهبر اپوزیسیون فدرال، لوایح سه گانه افزایش حدود اختیارات وزیر مهاجرت در آخرین نشست مجلس سنای استرالیا در سال جاری، به تصویب رسید.
بدین ترتیب دولت استرالیا از اختیارات بی‌سابقه زیر برخوردار خواهد شد:
- اعمال ممنوعیت سفر به همه کشورها؛
- زندانی کردن افرادی که سال‌ها در استرالیا زندگی کرده و در مقابل اخراج مقاومت می‌کنند؛
- تبعید دائمی افراد به کشورهای ثالث ؛
- ضبط تلفن‌های همراه افراد در بازداشتگاه‌های مهاجرتی و قطع ارتباط و تماس آن‌ها با خانواده‌هایشان .
این لوایح با بدون مخالفت گسترده از سوی گروه های اجتماعی، کارشناسان حقوقی و سازمان های حقوق بشری و همچنین صرف حداقل زمان برای بررسی، تصویب شدند. دولت آلبانیز همچنین از افشای نام کشورهای مشمول ممنوعیت سفرخودداری کرده و ویزای تنبیهی علیه افرادی که با حکم دادگاه عالی از بازداشتگاه‌های مهاجرتی آزاد شده‌اند را دوباره اعمال خواهد کرد.
سانماتی ورما، مدیر حقوقی مرکز قانون حقوق بشر گفت:"این قوانین ضد مهاجرتی ده‌ها هزار نفر از کسانی را تحت تاثیر قرار خواهد داد که بخشی از جامعه ما ، دوستان، اعضای خانواده، همسایگان و همکاران ما هستند."
راتی بارتلوت، سخنگوی اقدام زنان پناهنده برای برابری ویزا گفت:"ما بیش از ده سال است که با خانواده‌هایمان در استرالیا زندگی می‌کنیم. ما بخشی از این جامعه هستیم. بچه‌های ما اینجا به دنیا آمده‌اند. ما پرستار، مراقب و نظافتچی هستیم. این قوانین به این معنا است که ممکن است همه خانواده‌های ما زندانی شوند."
رهاد بندش، هنرمند و نوازنده، با اشاره به تجربیات خود در جزیره مانوس گفت: "من به مدت شش سال در بازداشت و شکنجه بودم. اکنون دولت می‌خواهد مرا به یک کشور ثالث دور از همسرم و جامعه‌ام در استرالیا تبعید کند."
ند کلی امرالدز، مهندس سابق و پناهنده از ایران نیز گفت:" در دورانی که به دنبال پناهندگی بودم، نزدیک به یازده سال زندانی شدم. در بازداشتگاه کتک خوردم و به‌طور وحشیانه‌ای با من رفتار شد. تلفن همراه من تنها ناجی من بود. زیرا دیدن چهره خانواده و دوستان از طریق آن به من قوت قلب می‌داد.. تلفن من به من کمک کرد تا دولت را در مورد رفتارهایی که مجبور به تحمل آن‌ها هستم، مجبور به پاسخگویی کنم. تلفن همراهم من کمک کرد تا ثابت کنم که بازداشت من غیرقانونی است. بدون آن، امروز من هرگز نمی‌توانستم اینجا باشم."