استاد ناصر غریبی؛ روایت زندگی و موسیقی از آبادان تا سیدنی

از ریاست ارکستر تلویزیون آبادان تا آموزش موسیقی در سیدنی، ناصر غریبی نمادی از پایداری پیشکسوتان موسیقی ایرانی است.
مسعود ظهوری (Masoud Zoohori)
رادیو نشاط، استاد ناصر غریبی، ویولونیست و آهنگساز ایرانی مقیم سیدنی استرالیا، از جمله هنرمندانی است که سالها عمر خود را صرف موسیقی اصیل ایرانی کرده و در عرصه نوازندگی و آموزش ویولن جایگاهی ویژه یافته است. او نه تنها بهعنوان نوازندهای توانا شناخته میشود، بلکه همواره کوشیده است با انتقال تجربههای ارزشمند خود، نسل جوان را با میراث گرانبهای موسیقی ایرانی آشنا سازد.
زندگی و فعالیت هنری
ناصر غریبی در ایران سالها بهعنوان معلم و مدیر مدرسه در خوزستان، شهر آبادان مشغول به کار بود. همزمان، ریاست ارکستر تلویزیون آبادان را بر عهده داشت و با اجرای آثار ارزشمند جایگاه ویژهای در موسیقی محلی و ملی پیدا کرده بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی و تعطیلی ارکسترها به دلیل مخالفت با موسیقی، مسیر کاری او تغییر کرد. چون جز موسیقی حرفه دیگری نمیشناخت، ناگزیر به مهاجرت شد. ابتدا به امارات رفت و در تلویزیون ابوظبی استخدام شد. او در آنجا به مدت ۱۶ سال در بخش موسیقی فعالیت داشت. خودش آن دوران را با رضایت و خاطرهای خوش به یاد میآورد: «در ابوظبی به موسیقی احترام میگذاشتند، اهمیت زیادی قائل بودند و شرایط کاری بسیار خوب بود.»
پس از آن، ناصر غریبی به استرالیا مهاجرت کرد و در سیدنی اقامت گزید. او تا امروز همچنان در حوزه آموزش ویولن و اجرای موسیقی فعال است و تلاش میکند میراث خود را در اختیار علاقهمندان قرار دهد.
آثار و همکاریها
غریبی در اجرای آثاری چون غزل دشتی با ترکیب: خواننده: استاد نعمتالله آغاسی / ویولن: ناصر غریبی / ضرب: علی غریبی نقش داشته است؛ اجرایی که همچنان در ذهن علاقهمندان موسیقی ایرانی زنده است.
از دیگر آثار شاخص او میتوان به قطعهی «به یاد آبادان» با آهنگسازی ناصر غریبی و خوانندگی امیر گلنوازان اشاره کرد. همچنین او همکاریهای ارزشمندی با بزرگان موسیقی ایران از جمله دلکش – خواننده نامآشنای موسیقی ایران – و حسین خواجهامیری (ایرج) داشته است که بخشی از تاریخ زنده موسیقی معاصر ایران را شکل دادهاند.
اهمیت پیشکسوتان موسیقی
پیشکسوتان موسیقی، همچون ناصر غریبی، حلقههای پیوند میان گذشته و آینده هستند. آنان با تلاش بیوقفه خود نه تنها آثار ماندگاری آفریدهاند، بلکه پلی ساختهاند برای انتقال فرهنگ و هنر اصیل ایرانی به نسلهای بعدی. ارزش کار این بزرگان در حفظ هویت فرهنگی، بازگو کردن خاطره جمعی جامعه و معرفی هنرمندان بزرگ به نسل امروز نهفته است.
حضور و فعالیت ناصر غریبی در خارج از ایران، بهویژه در سیدنی استرالیا، نمونهای روشن از این نقش مهم است. او نه تنها میراث موسیقی ایرانی را زنده نگه داشته، بلکه با آموزش و اجراهای خود آن را به علاقهمندان در جامعه مهاجر نیز منتقل کرده است. چنین تلاشهایی باعث میشود موسیقی ایرانی در سطح بینالمللی جایگاه خود را حفظ کند و همچنان الهامبخش باقی بماند.