سرنخ تازه محققان درباره علت کاهش حافظه در آلزایمر
در مراحل ابتدایی بیماری آلزایمر، بیماران معمولاً با افت تدریجی حافظه کوتاه‌مدت، نوسان‌های خلقی، سردرگمی و دشواری در تمرکز مواجه می‌شوند. با پیشرفت بیماری، این علائم شدت بیشتری پیدا می‌کنند و فشار روانی قابل‌توجهی بر بیمار و اطرافیان وارد می‌شود.
به گزارش رادیونشاط، یکی از نشانه‌هایی که معمولاً خانواده و دوستان زودتر متوجه آن می‌شوند، از دست رفتن «حافظه اجتماعی» است؛ حالتی که بیمار توانایی تشخیص افراد آشنا را از دست می‌دهد و این موضوع ضربه عاطفی مهمی برای اطرافیان به همراه دارد.
براساس گزارشی از ScienceAlert، پژوهش تازه‌ای در دانشکده پزشکی دانشگاه ویرجینیا روی مدل‌های حیوانی آلزایمر نشان می‌دهد که اختلال در ساختارهای ظریف و پشتیبان نورون‌ها می‌تواند نقش کلیدی در روند کاهش حافظه داشته باشد. این ساختارها، که به تقویت و تثبیت اتصالات میان نورون‌ها کمک می‌کنند، در مغز موش‌های مبتلا به آلزایمر دچار آسیب یا فروپاشی شده بودند. محققان توضیح می‌دهند که تنها از میان رفتن همین شبکه‌های حمایتی، بدون حضور عوامل دیگر، می‌تواند به کاهش شدید حافظه اجتماعی منجر شود.
این یافته‌ها زاویه جدیدی به پژوهش‌های آلزایمر اضافه می‌کند. طی دهه‌های گذشته تمرکز اصلی دانشمندان بر انباشت پروتئین‌های سمی مانند آمیلوئید بتا بوده است، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شاید مشکل تنها تجمع این پروتئین‌ها نباشد؛ بلکه ضعف در ساختارهای محافظ نورونی نیز می‌تواند به‌طور مستقیم در از دست رفتن حافظه نقش داشته باشد. پژوهشگران اکنون به دنبال بررسی این موضوع‌اند که آیا می‌توان با تقویت یا بازسازی این ساختارها، روند کاهش حافظه را کند کرد یا حتی از آن جلوگیری کرد.
اگر این نتایج در مطالعات انسانی هم تأیید شود، راه برای نسل تازه‌ای از درمان‌های آلزایمر باز خواهد شد؛ درمان‌هایی که علاوه بر مقابله با پروتئین‌های سمی، بر تقویت سیستم پشتیبان مغز و حفظ توانایی شناخت افراد آشنا تمرکز خواهند داشت—توانایی‌ای که بخش مهمی از کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌هایشان را تعیین می‌کند.