دانشمندان آکسفورد: تاریخ اولین بوسه به حدود ۲۱ میلیون سال قبل بازمی‌گردد
(Matilda Brindle)، زیست‌شناس تکاملی دانشگاه آکسفورد، توضیح می‌دهد که شامپانزه‌ها، بونوبوها و انسان‌ها همگی یکدیگر را می‌بوسند.
به گزارش رادیونشاط، این شباهت رفتاری نشان می‌دهد که آخرین جد مشترک این گونه‌ها نیز قطعاً این کار را انجام می‌داده است. بنابراین، بوسیدن یک رفتار مدرن نیست، بلکه میراثی کهن از دوران پیشاتاریخ است.
نگاهی به تاریخ طولانی بوسه
تحقیقات نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها نیز اهل بوسیدن بودند و حتی احتمالاً میان انسان‌های خردمند (ما) و نئاندرتال‌ها نیز بوسه ردو‌بدل شده است. شواهد این ادعا از بررسی DNA و میکروب‌های دهانی به دست آمده است. وجود باکتری‌های مشترک در بزاق انسان‌های مدرن و نئاندرتال‌ها ثابت می‌کند که این دو گونه برای صدها هزار سال پس از جدایی تکاملی، همچنان با هم تبادل بزاق داشته‌اند. این یعنی رابطه میان اجداد ما و نئاندرتال‌ها صمیمانه‌تر از چیزی بوده که قبلاً تصور می‌شد.
اولین بوسه
در این مطالعه دانشمندان تعریفی دقیق (و شاید غیررمانتیک) برای بوسه ارائه کرده‌اند: «تماس دهان‌به‌دهان غیرتهاجمی که با حرکت لب‌ها همراه است و هدف آن انتقال غذا نیست.» با این تعریف، حیوانات زیادی در دایره موجوداتی قرار می‌گیرند که این رفتار را انجام می‌دهند: برای مثال می‌توان به شامپانزه‌ها، بونوبوها، خرس‌هاس قطبی، گرگ‌ها، سگ‌های دشتی و حتی مرغ‌های دریایی آلباتروس اشاره کرد.
اما چرا موجودات زنده یکدیگر را می‌بوسند؟ این سؤال هنوز یک معمای تکاملی بزرگ است. بوسیدن برخلاف بسیاری از رفتارها، مزیت آشکاری برای بقا ندارد (مثل غذاخوردن) و حتی می‌تواند خطر انتقال بیماری را افزایش دهد. بااین‌حال، دانشمندان چند نظریه اصلی دارند: ممکن است بوسه از رفتار تمیزکردن یکدیگر در میان اجداد ما نشأت گرفته باشد. همچنین بوسیدن روشی صمیمی برای بررسی وضعیت سلامتی و سازگاری ژنتیکی جفت احتمالی است (از طریق بو و طعم بزاق).
دکتر بریندل تأکید می‌کند که نباید این رفتار را صرفاً به دلیل جنبه‌های عاشقانه آن در انسان، نادیده گرفت. درک اینکه بوسیدن رفتاری مشترک با سایر گونه‌هاست، به ما کمک می‌کند تا جایگاه خود را در طبیعت بهتر بشناسیم.