دانستنیها در خصوص حزب لیبرال استرالیا
حزب لیبرال استرالیا بیش از 70 سال پیش توسط مردی، که نامش را در تاریخ استرالیا با عنوان صاحب طولانی ترین دوره نخست وزیری ثبت کرد، بنا نهاده شد.
سر رابرت منزیس (Sir Robert Menzies) چهره مورد احترام در جمع سیاسیون لیبرال است. و در حالی که این حزب در این دهه ها تغییرات بسیاری را به خود دیده است، از بسیاری جهات همچنان به سنت محافظه کار خود وفادار مانده است.
به نوشته تارنمای رادیو 'اس.بی.اس' ، سال 1944 بعد از یک جلسه سه روزه، در سالنی در فاصله نه چندان دور از جایی که حالا ساختمان پارلمان در کنبراست، حزب لیبرال استرالیا متولد شد. جمعی 80 نفره از نمایندگان مختلفی که از احزاب غیر کارگر بودند، با این باور که مردم استرالیا به جایگزین قدرتمندی به جای دولت کارگر زمان جنگ دارند، گِرد رابرت منزیس، که بعدتر رهبر اوپوزیسیون شد، جمع شدند.
این نیروهای محافظه کار تازه متحد شده، بر این اعتقاد اشتراک داشتند که استرالیایی ها باید آزادی و انتخاب شخصی بیشتری از آن چه تحت برنامه های سوسیالیست-گرایانه حزب کارگر در کشورِ بعد از جنگ دارا بودند، داشته باشند.
و با این که از آن تاریخ تا کنون عالم سیاست حوادث بسیاری را از سرگذارنده است، دکتر نیک اِکانومو، تحلیلگر سیاسی، می گوید که لیبرال ها همچنان به ریشه های مِنزی خود وفاردار مانده است.
دکتر اِکانومو می گوید: "این حزب همیشه به دلیل همنشینی محافظه کاران اجتماعی و لیبرال های میانه رو کمی پرتنش بوده است. هریک از این دو تلاش می کنند تا مانع تسلط گرایشِ دیگری بر رهیافت سیاسی حزب باشند، ولی در عین حال هر دو درک سالمی دارند از این که در نهایت باید کاملا عملگرا باقی بمانند، چرا که باید تلاش کنند در میانه گردونه سیاسی استرالیا، برنده شوند. از این منظر، این حزب در بلند مدت حزبی بسیار موفق در عالم سیاست در مقیاس فدرال بوده است."
رابرت منزیس، که پیشتر نخست وزیری را بین سال های 1939 تا 1941 تجربه کرده بود، بعد از آن که در سال 1949 دوباره به این سمت انتخاب شد، به مدت 16 سال دیگر این پست بالای حاکمیت را در دست گرفت.
سر رابرت، خود تجلی آرمان های حزب بود: لیبرالیسم اقتصادی، با تاکید بر تشویق رقابت در بازار آزاد.
حالا، نیم قرن بعدتر از روزهای منزیس، وکیل و بازرگان سابق ملکوم ترنبل هم در همین قالب سنتی رهبری لیبرال ها می گنجد. ولی او در اوضاع پرهیاهوی حزب و بعد از آن که سال گذشته در اقدامی غیرمترقبه نخست وزیر تازه کار تونی ابوت را از قدرت خلع کردند، بر صدر نشست.
بنا به گفته پروفسور جان وانا از دانشگاه ملی استرالیا، آقای ترنبل نقش اعتدالی ظریفی ایفا می کند.
او می گوید: "او به وضوح یک کهنه-محافظه کار یا یک واپسگرا یا کسی که اوضاع را به گذشته برمی گرداند نیست، او اعتدالی بین منافع حزبش برقرار می سازد، حزبی که بسیاری از آن ها همچنان کاملا محافظه کارند و او باید آن ها را مدیریت کند، و نه این که فقط کارهای نخست وزیری را بکند یا امور کشوری و سیاست های کلان تر را مدیریت کند، بلکه باید حزب خودش را هم مدیریت کند.
دکتر نیک اکانومو معتقد است که لیبرال ها ساختار دسته بندی رسمی ای مثل مخالفانشان ندارند تا به کار مدیریت حزب بیاید.
او می گوید: "این حزب دسته بندی صلب و منضبطی را که کارگرها دارند، ندارد. حزبی ست که خیلی سیال تر است و خیلی تمایل دارد که حول معدود ایده هایش بگردد، بر خلاف کارگرها که افکار متعددی در درون حزبشان دارند، چرا که بیشتر اعضای حزب کارگر تمایلاتی گذرا درایدئولوژی و در هر چیز دیگری دارند.
چیزی که بیشتر در حزب لیبرال می بینیم، گروه هایی هستند که خوشه وار حول رهبری حزب جمع شده اند، و فردی که رهبر است و فردی که می خواهد رهبر فرد یا افراد شود، کسی که می خواهد رهبر کسانی شود که از رهبری فعلی راضی نیستند. رهبری و سیاست شخصیتی یک عامل پیشبرنده مهم در آن چیزی که در درون حزب لیبرال رخ می دهد، به شمار می آید.
با این نیروهای موثر در درون حزب، ملکوم ترنبل به خوبی می داند که آینده او به شدت بسته به نتایج انتخابات دوم جولای است.
یک پیروزی قاطع می تواند برکناری تونی ابوت و تصمیم به قمار در انتخابات انحلال دوگانه او را، توجیه کند و شکست لیبرال ها می تواند به احتمال قوی، پایانی بر دوران سیاستمداری او باشد. حتا یک پیروزی ضعیف هم می تواند به غلیان تنش ها در حزب منجر شود. همچنین او باید رابطه با حزب نشنال، حزبی که کوآلیشن را در 44 سال از 64 سال گذشته با آن ها اداره کرده اند، تضمین کند.