دانستنیها در خصوص حزب کارگر استرالیا
حزب کارگر استرالیا یا همان ALP که قدیمی ترین حزب سیاسی فعال در استرالیاست، در این دوره از مبارزات انتخاباتی، با رهبری یکی از اعضای سابق اتحادیه به عنوان رهبر حزب، با وضعیتی ضعیف تر و با احتمال پیروزی کمی آغاز به کار کرده است.
حزبی که از زمان برگزاری انتخابات ایالتی در سال 1891 و همچنین انتخابات فدرال از سال 1901 اعتراضات خود را به سیاست های مختلف ابراز داشته و در طول تاریخ، به مبارزه اش برای حقوق کارگران احساس غرور می کند.
به نوشته تارنمای رادیو 'اس.بی.اس' ، حزب کارگر استرالیا یا همان ALP که قدیمی ترین حزب سیاسی فعال در استرالیاست، در این دوره از مبارزات انتخاباتی، با رهبری یکی از اعضای سابق اتحادیه به عنوان رهبر حزب، با وضعیتی ضعیف تر و با احتمال پیروزی کمی آغاز به کار کرده است. حزبی که از زمان برگزاری انتخابات ایالتی در سال 1891 و همچنین انتخابات فدرال از سال ،1901 اعتراضات خود را به سیاست های مختلف ابراز داشته و در طول تاریخ، به مبارزه اش برای حقوق کارگران احساس غرور می کند.
حزب کارگر استرالیا با قدمتی بیش از یکصد و بیست سال، در اصل توسط اتحادیه های تجاری،صنفی شکل گرفت. حزبی که هنوز هم از جنبش گسترده کارگری که متشکل از اتحادیه های ثبت شده در ساختار رسمی آن می باشد تاثیر می پذیرد. زیربنای حزب کارگر، براساس سیستم احزاب، با تکیه بر اعتقادات آزادانه، از طیف سیاسی و طبقه بندی شده چپ و راست شکل گرفته است.
نیک اکو نو موو تحلیلگر سیاسی از دانشگاه موناش با اشاره به اینکه نحوه عملکرد حزب برای جناح ها بسیار مهم و ضروری است می گوید: در حزب کارگر، هیچ اتفاقی بدون اجازه و دستور رهبران جناحی و مقامات اتحادیه های صنفی رخ نمی دهد. فرهنگی مبتی بر رویکرد جمعی در تصمیم گیری ها، که در رده های مختلف جناحی صورت می پذیرد. افراد وابسته به یک جناح دور هم جمع می شوند و درخصوص موضوعی خاص، برمبنای رویکرد جمعی اقدام به تصمیم گیری می کنند و سپس برای اجرایی شدن تصمیم شان نیز بسیار تلاش می کنند. سیستمی بسیار بسیار منظم.
به طور کلی، آرمان این گروه از افراد که به عنوان سوسیالیست های چپ گرا شناخته می شوند ارتقای رفاه اجتماعی است. در مقابل، راست گراها بیشتر به دنبال اقتصاد آزاد هستند و کمتر بر موضوعات اجتماعی تمرکز می کنند. به طور سنتی، طرفداران و رای دهندگان به حزب کارگر، یقه آبی ها یا نیروی کار مردسالار هستند که در مشاغل مربوط به کارهای دستی فعالند. اما درخواست های متعدد، حزب کارگر را تحت فشار قرار داده که فعالیت اش را از حوزه جنبش اتحادیه ای فراتر برد.
باوجود این، پروفسور جان وونا از دانشگاه ملی استرالیا ANU می گوید که عضویت مردم عادی در اتحادیه ها، طی سالیان گذشته کاهش یافته و تاثیرشان در میان نمایندگان فدرال حزب کارگر در مجلس افزایش پیدا کرده است. وی می گوید: من فکر می کنم که در مجلس گذشته، تنها یک زوج وجود داشتند که پیش زمینه و سابقه ای را در اتحادیه یا حزب، که از شرایط عضویت در پارلمان است دارا نبودند. بنابراین من فکر می کنم که تاثیر اتحادیه بر حزب و جلسه حزبی بسیار قوی شده است، از قضا، برعکس تاثیر اتحادیه بر جامعه در حال کاهش است.
حزب کارگر، بعد از شکست در رای گیری 3 سال قبل، متحمل یک تغییر کلیدی در جایگاه حزب و رهبری آن توسط بیل شورتن شد. با وجود از دست دادن آرای عمومی انتونی آلبانیس از ایالت نیو سات ولز، آقای شورتن در رای گیری درون حزبی برای کسب عنوان ریاست حزب کارگر پیروز شد و از همکارانش در مجلس برای حمایت و پشتیبانی شان تشکر کرد.
پروفسور جان وونا با اشاره به اینکه 3 سال گذشته، سال هایی سخت برای نماینده ایالت ویکتوریا و عضو سابق اتحادیه به لحاظ کسب عنوان ریاست حزب کارگر در سال 2013 میلادی و رویارویی با حزب لیبرال بودند گفت زمانی که بیل شورتن کارش را آغاز کرد، شرایط واقعا سختی در درون حزب داشت. حزب کارگر علاوه بر جایگاهش، تعدادی از اعضای خود را که ناامید و دلسرد شده بودند نیر از دست داده بود و باید با لیبرال هایی مثل تونی ابوت و مالکوم ترنبل روبرو می شد. اما در شش ماه گذشته، بیل شورتن احتمالا بازی دقیق تری انجام داده است.
زمانی که بیل شورتن کارش را آغاز کرد، چیزهای بدی را از حزب به ارث برد، حزبی که درگیر یک سری از چالش های رهبری در درون خود بود. کوین راد، رهبر پیشین حزب کارگر در حالی صحنه را ترک کرد که بعد از گذشت سه سال، دوباره پست نخست وزیری را از جولیا گیلارد بازپس گرفته بود. در انتخابات پیشین، این احزاب لیبرال – ملی گرای استرالیا بودند که توانستد با یک ائتلاف، امنیت لازم را برای پیروزی جامع خود تامین کنند. در حال حاضر امیدهای بیل شورتن، برای نخست وزیر شدن در سه سال آینده افزایش یافته است. ترکیبی از عدم محبوبیت تونی ابوت، شکست مالکوم ترنبل در برآورده کردن انتظارات و نترسیدن حزب مخالف از خطر کردن،امید جدیدی به حزب کارگر استرالیا بخشیده است.
جان وونا می گوید آقای شورتن، در مقایسه با آسیب هایی که در سال 2013 میلادی، در برابر حزب کارگر قرار داشتند، در این دوره از انتخابات مزایای بیشتری دارد که باید بر روی آنها کار کند. پیروزی در انتخابات فدرال کار سختی است و حزب کارگر برای بازگشت به قدرت نیاز دارد تا 4 درصد از آراء رای دهندگانی که هنوز تصمیم شان را برای رای دادن به کاندیدای به خصوصی نگرفته اند از آن خود کند.
نیک اکو نو موو تحلیلگر سیاسی از دانشگاه موناش، با پیش بینی درباره عدم موفقیت تیم بیل شورتن می گوید: اگرچه حزب کارگر در این دوره از انتخابات سعی در جمع کردن آراء رای دهندگانی که هنوز تصمیم شان را برای رای دادن به کاندیدای به خصوصی نگرفته اند دارد و به دنبال کسب کرسی های لازم در مجلس است، اما من شک دارم که این حزب بتواند برای تشکیل یک دولت، صندلی های لازم در مجلس را به نفع خود تصاحب کند. حزب کارگر تمایل دارد که در ویکتوریا، بسیار بسیار قوی ظاهر شود، اما چند کرسی حاشیه ای نیز در ویکتوریا وجود دارد. نبرد در ایالت کوئینزلند و ایالت نیو سات ولز است، و براساس شواهدی که تاکنون وجود دارند حزب کارگر در تلاش و تقلا برای فراهم کردن شرایط به نفع خودش، در ایالت های یاد شده می باشد.