استفاده از "ویروس‌ها" برای معالجه مبتلایان به "سرطان" توسط محققان استرالیا
اگر داروها در جنگ با سرطان مثل ویروس‌ها عمل کرده و مداوم تغییر قیافه دهند می‌توانند با صحت و کارایی بیشتری عمل کنند و نسبت به شیمی درمانی اثرات جانبی کمتری داشته باشند.
به گزارش رادیو نشاط به نقل از تارنمای فیز، محققان موسسه مهندسی زیستی و نانوتکنولوژی دانشگاه کوئینزلند استرالیا (AIBN) نانوذرات ویروس مانندی (NVP)طراحی کرده‌اند که دارو را مستقیما به سلول‌های مورد نظر می‌رسانند.
دکتر فرانک سنتزبوری، سرپرست این تیم تحقیقاتی می‌گوید: VNP از همان پروتئین‌های ساختاری تشکیل شده که پوسته محافظتی ویروس‌ها را تشکیل می‌دهد.
او ادامه می‌دهد: ویروس‌ها حاوی مولکول‌های زیست-فعال هستند و در طول تکامل راه‌های بسیار هوشمندانه‌ای برای ورود به سلول و انتقال این مولکول‌های زیست-فعال به داخل سلول پیدا کرده‌اند.
وی می‌افزاید: VNP شبیه یک ویروس است، اما عفونت‌زا نیست. به همین دلیل می‌تواند به عنوان سیستمی برای انتقال دارو به داخل سلول‌ها عمل کند بدون این که اثرات جانبی خاصی در پی داشته باشد.
وقتی عوامل عفونت‌زای ویروس از آن خارج می‌شود، ویروس می‌تواند با مولکول‌های کوچک یا پروتئین‌های کوچک پر شده و به یک بسته درمانی محافظت شده تبدیل شود. سطح خارجی این بسته تعیین می‌کند که بسته درمانی باید به کدام بخش از بدن برود.
قابلیت ارسال مستقیم مواد دارویی به سلول‌های بیمار، یکی از اصلی‌ترین اهداف درمانی است و اثربخشی و ایمنی درمان‌ها را افزایش می‌دهد.
در حال حاضر در بسیاری از روش‌های درمانی از جمله روش‌های شیمی‌درمانی برای مبارزه با سرطان، از دوز بسیار بالای مواد دارویی استفاده می‌شود تا درمان‌ها اثربخش باشد. این کار منجر به تشدید اثرات جانبی داروها می‌شود زیرا داروها به سلول‌های سالم نیز آسیب می‌رسانند.
این گروه تحقیقاتی با استفاده از ویروس زبان آبی که معمولا گاوها، گوسفندان و نشخوارکنندگان دیگر را مبتلا می‌کند این VNP را ساخته‌اند. این ویروس پوسته باثباتی دارد، از صدها پروتئین تشکیل شده که نسبت به مولکول‌هایی که به تعداد زیاد در اطراف سلول‌های سرطانی یافت می‌شوند، نابینا هستند و بر روی آن‌ها اثر نمی‌کنند.
هرچند که ساخت VNPs بسیار سخت ودشوار است اما محققان بر این باورند که می‌توانند به سادگی این ویروس‌ها را بر روی برگ‌های Nicotiana benthamiana که یکی از خویشاوندان وحشی تنباکوست، پرورش داده و در مقادیر زیاد تولید کنند. به این ترتیب می‌توان امیدوار بود که در آینده گلخانه‌ها بتوانند روزانه مقادیر زیادی از این نانوذرات تولید کنند.