طوطی های استرالیایی... سازنده ساز و نوازنده موسیقی!
طوطی های نر از گونه palm cockatoo در استرالیا برای جذب ماده ها با چوب هایی که خود می سازند، طبل می زنند و موسیقی می نوازند.
به گزارش رادیو نشاط ، یک گروه پژوهشی توانسته فیلم هایی از این پرندگان تهیه کند که در آنها مشخص شده که آنها در جنگل های بارانی شمال استرالیا چوب های طبل می سازند و بعد با آن با ریتمی مشخص، می نوازند. طبل زدن آهنگین اولین بار در سال 1984 گزارش شد اما این نخستین مطالعه روی جزییات این مساله است.
در تارنمای اس بی اس آمده...نتایج مطالعه ای که در ژورنال Science Advances منتشر شده نشان می دهد که طوطی های نر از گونه palm cockatoo برای جذب ماده ها با چوب هایی که خود می سازند، طبل می زنند و موسیقی می نوازند. یک گروه پژوهشی توانسته فیلم هایی از این پرندگان تهیه کند که در آنها مشخص شده که آنها در جنگل های بارانی شمال استرالیا چوب های طبل می سازند و بعد با آن با ریتمی مشخص، می نوازند. طبل زدن آهنگین اولین بار در سال 1984 گزارش شد اما این نخستین مطالعه روی جزییات این مساله است.
به گفته پروفسور Robert Heinsohn از دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا، این پرندگان تنها گونه های جانوری شناخته شده غیر از انسان هستند که ابزار موسیقی می سازند و با آن می نوازند و از الگوی مشخص موسیقیایی در طول نواختن استفاده می کنند و آن را تکرار می کنند.
در طول یک دوره هفت ساله، Heinsohn و همکارانشان بیش از 60 رخداد در حیات وحش را ثبت ویدئویی کردند و طی آن کوکاتو ها در پارک ملی Kutini-Payamu به نواختن موسیقی می پرداختند.
یکی از اعضای گروه، Christina Zdenek از دانشگاه کویینزلند بود. به گفته او این پژوهش کار بسیار دشواری بود و برای ثبت هر ویدئو، به طور متوسط صد ساعت جستجو و کار انجام شد.
طبل زدن یکی از اجزاء نمایش پیچیده ای است که هر کوکاتوی نر برای ماده های تماشاگر برگزار می کند. گاهی نر ها با یک غلاف بزرگ گیاهی طبل می زنند. بعضی وقت ها هم یک شاخه کوچک را می برند، آن را تر و تمیز می کنند و به اندازه حدود 20 سانتیمتری می تراشند. بعد آن را به آشیانه خود که سوراخی در درخت است می برند.
برای نواختن، چوب را با پای چپشان می گیرند و در حالی که صداهای پیچیده ای از خود در می آورند، آن را به درخت می کوبند، بال هایشان را به هم می زنند و پر های تاجشان را صاف می کنند.
هر کدام از هجده پرنده ای که مورد مطالعه قرار گرفتند، سبک نواختن خاص خود را داشتند. بعضی ها ضربه های آرام و یکنواخت می زدند و بعضی دیگر سریعتر می زدند و ریتم را تغییر می دادند.
Heinsohn می گوید که پرندگان ماده از نزدیک این رقص و موسیقی را تماشا می کردند تا بتوانند مهارت های نرها را ارزیابی کنند؛ اما برخلاف انسانها، در ظاهر هیچ پاسخ قابل مشاهده ای به این نمایش نشان نمی دهند.
بسیاری از حیوانات مثل پرندگان و قورباغه ها به روش های بسیار متنوع آواز می خوانند یا از خود صداهایی در می آورند. اما برای این صدا سازی از ابزاری استفاده نمی کنند. حیواناتی هم که از ابزار استفاده می کنند، از آن برای به دست آوردن غذا استفاده می کنند. به عنوان مثال شامپانزه ها برای شکار از نوعی نیزه استفاده می کنند یا از چوب های نازک برای گرفتن موریانه ها بهره می برند.
به گفته Heinsohn، palm cockatoo ها از این نظر خاص و منحصر به فرد هستند که برای تقویت صدا ابزار می سازند و بعد از آن برای تولید صدای آهنگین ضربی استفاده می کنند.
به اعتقاد این پژوهشگر، از آنجایی که palm cockatooهای نر، لانه خود را با استفاده از چوب های کوچک در سوراخ های درختان می سازند، شاید اولین بار از کوبیدن این چوب ها با ورودی سوراخ درخت این روش صداسازی را کشف کرده باشند.
شامپانزه های وحشی، گوریل ها و برخی دیگر از میمون ها گاهی با دستها و پاهایشان روی درختان می کوبند و صدای طبل مانندی می سازند، اما ریتم یکنواختی به وجود نمی آورند. البته استثنائاتی هم وجود دارد. مثلا در سال 2005 یک شامپانزه اسیر که Barney نامیده می شد، ناگهان روی یک سطل ضرب گرفت و پنج دقیقه بی وقفه و با ریتم مشخص نواخت.
کوکاتوهای ماده واکنش فیزیکی مثل رقصیدن به موسیقی نرهای نوازنده نشان نمی دهند، اما مطالعه روی برخی حیوانات اسیر از جمله شیرهای دریایی و میمون های capuchin نشان می دهد که بعضی از گونه های جانوری قابلیت واکنش به ریتم های موسیقی را دارند. یک شامپانزه که Ai نامیده می شود یاد گرفته است در نقطه خاصی از یک ریتم، دکمه روی کیبورد را بفشارد.
یک کوکاتوی دست آموز به نام Snowball هم می تواند با موسیقی برقصد. مطالعه روی این پرنده مشخص کرده است که او سرعت رقصیدن خود را با ریتم موسیقی تنظیم می کند.
Heinsohn امیدوار است که گروه آنها به یافته های بیشتری درباره عادت طبل زدن کوکاتو ها دست یابد. به عنوان مثال آنها قصد دارند که صداهای ضبط شده از این پرندگان را برای آنها پخش کنند تا واکنش آنها به ضربات آهنگین و غیر آهنگین را با هم مقایسه کنند.
palm cockatoo های نیوگینی با روشی متفاوت از پسرعموهای اوزی خود می نوازند، آنها فقط با پاهایشان بر چوب می کوبند و از ابزاری استفاده نمی کنند. آیا این یک عادت فرهنگی است؟
مطالعات آینده به دنبال پاسخی برای این پرسش ها هستند.
فیلم ...کلیک کنید
https://www.youtube.com/watch?v=fyX8DuBKPZc