رویدادهای استرالیا...ملبورن / نمایشگاه استخر های استرالیا ( The Pool ) 18 AUG 17 – 18 FEB 18
رویدادهای استرالیا...ملبورن / نمایشگاه استخر های استرالیا ( The Pool )
.نمایشگاهی با عنوان The Pool یا استخر در محل گالری ملی ویکتوریا در جریان است. این نمایشگاه قرار است که بو، صداها، احساس و ظاهر یک استخر را از جنبه ای فرهنگی به نمایش در آورد.
رادیو نشاط استرالیا
در نگاه اول استخرها تنها حفره ای در زمین به نظر می آیند که با آب پر شده اند. اما در واقع بسیاری از آنها جنبه هایی از تجربه ما از حرکت، آب، نور و نیز تجربه هایی با سبک مدرن را به نمایش می گذارند. آنها مثل هر ساختمان دیگری، برای تطابق با نیازها و محیط زیست، پیچیدگی های خاص خود را دارند. این استخرها اطلاعات زیادی درباره فرهنگ استرالیایی نیز عرضه می کنند. چیزهایی مثل آزادی تدریجی پوشش و دیدگاه ها درباره حضور زنان و گروه های قومی.
NGV AUSTRALIA, FEDERATION SQUARE
GROUND LEVEL, NGV DESIGN STUDIO
18 AUG 17 – 18 FEB 18
OPEN 10AM–5PM DAILY
تاریخ ساخت استخرهای عمومی تا حد زیادی محصول نوگرایی و روشن فکری در غرب است. مزایای وان آب دریا در سال های دهه 1750 میلادی توسط ارتش فرانسه کشف شد و استفاده از وان های آب برای استحمام، سلامتی و نظافت به سرعت رواج پیدا کرد.
از اواخر قرن هجدهم، نقش آب در مصارف خانگی بیش از پیش اهمیت یافت و یکی از دلایل اصلی این امر، شروع لوله کشی آب در منازل و استفاده زیاد از آب برای آبیاری باغچه های زیبا بود.
استخرهای شنای مدرن را هم از این منظر می توان جزیی از فرآیند خلاقانه برای استفاده تفریحی از آب در منازل دانست. استخرها، آب را که یک پدیده طبیعی است به محیطی مصنوعی، کنترل شده و مهندسی شده برای استفاده انسان منتقل می کنند. این نوآوری در دهه های ابتدایی قرن بیستم به سرعت بهتر و کامل تر شد. در دهه 1920، لباس های شنای عصر ویکتوریایی کم کم از دور خارج شدند و لباس ها رفته رفته سبک تر و راحتر شدند. رنگ لباس های شنا هم روشن تر، براق تر و زیباتر شد.
استخرها عمومی شدند
مثال های زیادی وجود دارد که تاریخ غنی طراحی استخرهای شنا را در استرالیا نشان می دهد. از استخرهای ساده ای که با چمن و بتن در اطراف احاطه شده اند تا مکان های چشمگیری مثل استخر North Sydney که در سال 1936 به بهره برداری رسید.
استخرهای دیگری هم هستند که از نظر معماری قابل توجه اند. استخر Beaurepaire در خوابگاه دانشگاه ملبورن یکی از مثال های برجسته از تلفیق معماری مدرن و هنر برای خلق یک بنا منحصر به فرد است که نقاشی های دیواری و موزاییک کاری های آن توسط هنرمندی به نام Leonard French انجام شده است. استخر Centenary در بریزبن هم که در سال 1959 توسط James Birrell طراحی شد در نقشه و فرم اصالت دارد و یک رستوران منحنی بر استخرهای آن مشرف است.
بعضی از استخرهای استرالیا هم به طور خاص برای رخدادهای ورزشی ملی ساخته شده اند، مثل استخر Beatty Park در پرت که برای بازی های Commonwealth سال 1962 ساخته شد. برخی از استخرها هم برای یادبود ساخته شده اند، مثل استخر Harold Holt در ملبورن که توسط Kevin Borland و Daryl Jackson در سال 1969 طراحی شد و برای احترام به نخست وزیر Holt که در سال 1966 در ویکتوریا غرق شد، نام خود را از او گرفت. این کار، یعنی گرفتن نام یک استخر از مردی غرق شده، جنبه ای نمادین هم دارد. اینکه استخرهایی مصنوعی می توانند ما را از شرایط غیر قابل اعتماد شنا در اقیانوس دور نگه دارند.
با اینکه شنا برای سلامتی و به عنوان یک مهارت برای زنده ماندن به طور گسترده در دهه های آغازین قرن بیستم مورد تشویق قرار می گرفت، استخرها کاملا برای همه مردم در دسترس نبودند. آزادی زنان برای لذت بردن از شنا در استخرهای عمومی توسط سنت های تبعیض آمیز و آنچه که به اصطلاح ادب و حیا نامیده می شد، محدود می شد. لباس ها و رفتارها در استخر نسبت به دریا مقررات سفت و سخت تری داشت. آبتنی در استخرها برای زنان و دختران به شدت محدود بود و آنها تنها در وقتهای خاصی اجازه استفاده از استخرها را داشتند و لباس ها شنا هم هنوز بلند، گشاد و سنگین بود. استفاده از این لباس ها تا سال 1912 که لباس های شنای چسبان محبوبیت پیدا کردند، ادامه داشت.
در دهه 1920، لباس های شنا به گونه ای تغییر کردند که آزادی حرکت بیشتری به شخص استفاده کننده می دادند، اما برخی محدودیت ها برای زنان و گروه های نژادی مثل بومیان استرالیا تا نیمه قرن ادامه داشت. به عنوان Mooree Artesian Baths در نیوساوت ولز یکی از کانون های اعتراض های Freedom Rides در سال 1965 بود که عامل آن ممنوعیت شنای کودکان بومی استرالیا در استخرهای عمومی بود.
ساختمان استخرها هم موضوع کشمکش های سیاسی-اجتماعی شد. استخرهایی که بعد از جنگ جهانی دوم ساخته شدند، در مقایسه با استخرها و فضاهای طبیعی شنا، برای شنا کردن امن تر به حساب می آمدند و محبوب تر بودند و فراهم کردن آنها توسط دولت حق مردم به حساب می آمد، نه نشانه ای از تجمل. دولت ها هم با سرمایه گذاری بیشتر به این نیاز پاسخ دادند.
سرمایه گذاری های بیشتر اغلب روی نقاطی متمرکز شد که از منابع آبی طبیعی دور بودند. به عنوان مثال، در دهه 1960 در پروژه ای که Ribbon of Blue نامیده می شد، دولت وسترن استرالیا به مقامات محلی کمک کرد تا در فاصله حدود پنجاه کیلومتری ساحل، استخرهای عمومی برای استفاده مردم بسازند.
در سال 1967، معمار و کارشناس هنری، Robin Boyd استخر المپیک ملبورن را نقطه برجسته معماری پس از جنگ جهانی دوم نامید. او استخرها را جزیی از هویت کشور می دانست که آن را «استرالیای مصنوعی» می خواند. از نظر او استرالیای مصنوعی جزیی از استرالیاست که درختان اکالیپتوس، کانگوروها و انسانهای آن نیستند. استرالیای مصنوعی، پس زمینه زندگی روزمره استرالیای مدرن است و از این دیدگاه، همه ساخته های انسان و طراحی آنها، از جمله استخرها، بر این پس زمینه تاثیر می گذارند.
در تارنمای اس بی اس آمده است که گالری اخیری که در NGV بر پا شده است و مجموعه هایی که به همراه آن عرضه می شود، به خوبی پیوند استرالیا را با استخرها نشان می دهد. این استخرها تنها مکان های تاریخی با طراحی هنری نیستند، بلکه مکان های عمومی اند که روابط اجتماعی در آنها گسترش می یابد و افراد خاطرات بسیاری از آنها دارند.
اگر فرصت داشتید، سری به National Gallery of Victoria بزنید و از دیدن آثار هنری مجموعه The Pool لذت ببرید.
اظلاعات بیشتر
http://thedesignfiles.net/2017/08/the-pool-arrives-at-ngv/