نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - هفتمین نخست وزیر استرالیا - بیلی (ویلیام) هیوز (Billy Hughes)
هفتمین نخست وزیر استرالیا - بیلی (ویلیام) هیوز (Billy Hughes) - متولد 1862، وفات 1952، دوره تصدی نخست‌وزیری : 27 اکتبر 1915 – 9 فوریه 1923
تاریخ همیشه در میان مطالبی قرار دارد که خواندن و دانستن آن می‌تواند جذاب و شنیدنی باشد. بر همین اساس همکاران مان در بخش تحریریه رادیو نشاط ، اقدام به معرفی و آشنایی همراه با بیوگرافی نخست وزیران استرالیا از ابتدا تا کنون نموده اند.
استرالیا از سال 1901 تاکنون 29 نخست وزیر را به خود دیده است. که "ادموند بارتون" نخستین و "مالکوم ترنبول" آخرین آنها تاکنون (2018) بوده است.
نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - هفتمین نخست وزیر استرالیا - بیلی (ویلیام) هیوز
Billy Hughes
متولد 1862، وفات 1952
دوره تصدی نخست‌وزیری :
27 اکتبر 1915 – 9 فوریه 1923
رادیو نشاط استرالیا - تهیه‌ی خبر و ترجمه: آروین خادم‌صمیمی
بیلی هیوز رکورددار طولانی‌ترین دوران خدمات پیوسته در پارلمان است. او پنجاه‌وهشت سال متوالی به خدمت در عرصه‌ی سیاست ایالتی و پارلمانی مشغول بوده و از ابتدای تشکیل دولت فدرال در سال 1901 تا سال 1952 در پارلمان و پیش از آن هفت سال در پارلمان نیوساوت‌ولز حضور داشته است. او به مدت هفت سال و چهار ماه نخست‌وزیر بود. در این مدت طولانی خدمت، او چندین بار حزب سیاسی‌اش را تغییر داد و از سه حزب اخراج شد.
ویلیام موریس هیوز که به نام بیلی مشهور است در بیست‌وپنجم سپتامبر 1862 در لندن متولد شد. او تنها فرزند خانواده‌ی مهاجری بود که از ولز به لندن آمده بودند. پدرش در مجلس لردها نجار و خادم کلیسای باپتیست ولش لندن بود. مادرش خدمت‌کار خانه بود و وقتی بیلی هفت‌ساله بود درگذشت. هیوز جوان پس از مرگ مادرش با خانواده‌ی مادری‌اش در ولز زندگی کرد و تا چهارده‌سالگی در مدرسه‌ی گرامر همان محل تحصیل کرد و پس از آن به مدت پنج سال در مدرسه‌ی آنجلیکایی سنت استفان در وست‌مینستر به‌عنوان معلم دانش‌آموز مشغول به‌کار شد. وی بعدها گفت متیو آرنولد، بازرس آن مدرسه که شاعر و منتقد هم بود او را تشویق کرده تا بیش‌تر و گسترده‌تر به مطالعه بپردازد.
هیوز در سال 1884 به بریزبین مهاجرت کرد. پس از این‌که نتوانست در شغل معلمی کار پیدا کند به کارهای مختلف بسیاری از جمله کارمند حساب‌داری راه‌آهن، سنگ‌شکن، محافظ سواره‌ی مرزی، کارگر آهن‌گری، چاه کن، کارگر مزرعه، خانه‌به‌دوش و آش‌پز در یک کشتی ساحلی مشغول شد. احتمالا همین شغل آخر باعث شد او در سال 1886 به سیدنی بیاید.
او در 1886 با الیزابت کاتز ازدواج کرد و از او صاحب هفت فرزند شد. او و الیزابت مشترکا در سال 1891 تجارت کوچکی را در بالمین سیدنی راه‌اندازی کردند و در کنار محصولات دیگر، کتاب‌ها و نشریات سیاسی نیز می‌فروختند. وی هم‌چنین برای امرا معاش به‌عنوان تعمیرکار چتر، خانه‌به‌خانه کار می‌کرد.
به‌دلیل جذابیت سیاست‌های رادیکال برای هیوز، او به لیگ سوسیالیت پیوست و به یک سخن‌ران پرشور خیابانی تبدیل شد. در سال 1893 موسس اتحادیه‌ی کارگران استرالیا شد، به سرتاسر نیوساوت‌ولز غربی سفر کرد و برای اتحادیه عضوگیری کرد و لیگ‌های انتخابات کارگری (پیش‌گامان شعبه‌ی حزب کارگر) را راه‌اندازی کرد.
او درپی فعالیت‌های غیررسمی‌اش به‌عنوان مشاور اتحادیه‌ی کارگران اسکله، در جریان اعتصاب دریایی سال 1890، دبیر اتحادیه شد و بعدها اتحادیه‌ی ترولی، دریمن و کارترز را تاسیس کرد و رئیس آن شد. او توانست در هر دو اتحادیه امتیازاتی ازجمله پرداخت حداقل حقوق و هشت ساعت کاری را به‌دست آورد.
هیوز در هفده ژوئیه 1894 در مجلس قانونی نیوسات‌ولز به‌عنوان نامزد حزب همبستگی کارگر برای کرسی لَنگ، سیدنی انتخاب شد. در شش سال آینده، او به‌عنوان یک استراتژیست سیاسی حاذق و مناظره‌گری ترغیب‌کننده که سخنان ظریف و صریحش به‌سرعت می‌توانست فضای خانه را پر کند شهرت یافت.
هیوز در نخستین انتخابات فدرال استرالیا در بیست‌ونهم مارس 1901 به‌عنوان نماینده‌ی سیدنی غربی شرکت کرد و این کرسی را به‌دست آورد و تا پنج انتخابات عمومی بعدی آن را حفظ کرد. هیوز در سال 1902 فدراسون کارگران واترساید را در استرالیا تشکیل داد و راه‌بری کرد. او هم‌زمان با کار در مجلس، به تحصیل در رشته‌ی حقوق پرداخت و در سال 1903 وکیل‌مدافع شد.
او در سالیان خدمت سمت‌های متعددی را به‌عهده گرفت. وزیر امور خارجه در دولت کوتاه‌مدت واتسون از حزب کارگر، دادستان عمومی در هر سه دولت اندرو فیشر از حزب کارگر و معاون نخست‌وزیر در دو مورد آخر. الیزابت همسر اول هیوز در سال 1906 درگذشت و او در 1911 با مری کمپبل ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک فرزند بود.
هیوز از سال 1907 جانشین رهبر پارلمانی حزب کارگر بود و توانست هم‌زمان با بازنشستگی اندرو فیشر در بیست‌وهفتم اکتبر 1915 بر نخست‌وزیر پیروز شود. او توانست تعهدش را به‌عنوان یک سیاست‌مدار قدرت‌مند با هدف "برد در جنگ" و نخست‌وزیر جنگی خستگی‌ناپذیر به اثبات برساند.
هیوز در اوایل سال 1916 به‌عنوان نماینده‌ی استرالیا برای شرکت در جلسه‌ی جنگ کابینه بریتانیا به لندن سفر کرد و به هر جا که وارد می‌شد با شورواشتیاق مورد استقبال قرار می‌گرفت. به‌دلیل دفاع موثرش در تمام جنگ، به او عضویت در کابینه پیش‌نهاد شد.
در سی‌ویکم ژوئیه 1916 به استرالیا بازگشت و از خدمت اجباری سربازی حمایت کرد تا بتواند افراد بیش‌تری را برای خدمت در ارتش جذب کند. او سی اوت اعلام کرد برای این موضوع رفراندوم برگزار خواهد کرد. در چهارم سپتامبر شعبه‌ی نیوساوت‌ولز حزب کارگر، وی را به‌خاطر اعلام برگزاری رفراندوم خدمت اجباری سربازی از حزب اخراج کرد. هیوز چهاردهم سپتامبر لایحه‌ی برگزاری رفراندوم خدمت سربازی اجباری را به مجلس برد که با حمایت اپوزیسون به تصویب رسید. درپی این تصویب، شش وزیر کابینه ازجمله جانشینش فرانک تودور، استعفا دادند.
رفراندوم در بیست‌وهشتم اکتبر 1916 برگزار شد. کمپین‌های مختلفی در رد و قبول خدمت اجباری سربازی برگزار شد اما درنهایت پیش‌نهاد خدمت اجباری با اکثریت منفی آرا، رد شد.
در چهاردهم نوامبر 1916، هیئت پارلمانی حزب کارگر فدرال جلسهای درخصوص رهبری هیوز بر حزب کارگر برگزار کرد. هیوز و بیست‌وسه نفر هوادارش از این جلسه و از حزب خارج شدند. پس از هیوز حزب کارگر فرانک تودور را برای رهبری حزب انتخاب کرد. درپی ازدست دادن رهبری حزب کارگر، هیوز از مقام نخست‌وزیری‌اش استعفا داد اما فرمان‌دار کل مونرو فرگوسن دوباره او را به دولت دعوت کرد و از او خواست تا با باقی‌مانده‌ی طرف‌دارانش دولتی جدید تشکیل دهد.
سپس او به خدمت در مقام نخست‌وزیری با دولت حداقلی از حامیانش ادامه داد و حزبش را حزب کارگر ملی نامید که با حمایت اپوزیسیون لیبرال قبلی شکل گرفت. حزب کارگر ملی هیوز و حزب لیبرال ادغام شدند و حزب ملی‌گرایان را تشکیل دادند. این حزب جدید در انتخابات عمومی پنجم مه 1917 پیروز شد و در این انتخابات هیوز به کرسی بندیگو منتقل شد.
هیوز هم‌چنان بر اجباری کردن خدمت سربازی اصرار داشت و رفراندوم دیگری در دسامبر 1917 برگزار کرد و این بار با آرای منفی بیش‌تری مواجه شد. در آوریل 1918، هیوز به همراه خوزف کوک، نخست‌وزیر پیشین، که حالا رئیس نیروی دریایی بود، برای شرکت در کنفرانس سلطنتی لندن، استرالیا را ترک کردند. هیوز شانزده ماه از استرالیا دور ماند تا بتواند در کنفرانس صلح ورسای پس از جنگ، معاهده را از طرف استرالیا در بیست‌وهشت ژوئیه 1919 امضا کند.
پس از بازگشت از ورسای، هیوز به‌تدریج کنترلش را بر دولت از دست داد و به این ترتیب حزب ملی‌گرایان نتوانست در انتخابات عمومی دسامبر 1919 اکثریت کرسی‌ها را به‌دست آورد و مجبور شد بر حمایت حزب کانتری که به‌تازگی با ملی‌گرایان ادغام شده بود برخوردار شود، این حزب با هیوز مخالف بودند. با افزایش اختلاف عقیده‌های داخلی که اغلب ناشی از نارضایتی از رهبری هیوز بود، ملی‌گرایان به‌طور پیوسته از حزب جدا می‌شدند.
هیوز در انتخابات شانزدهم دسامبر 1922 از نیوساوت‌ولز و کرسی سیدنی شمالی به کارزار انتخاباتی آمد (او این کرسی را تا ده انتخابات عمومی بعد از آن حفظ کرد). در این انتخابات پنج ملی‌گرای از ویکتوریا و استرالیای جنوبی کمپین "هیوز باید برود" را به‌راه انداختند. دو ماه بعد تفاهم‌نامه‌ای میان ملی‌گرایان و کانتری به امضا رسید که طی آن حزب کانتری به‌طور شفاف اعلام کرد این ائتلاف درصورتی پایدار می‌ماند که هیوز هبری ملی‌گرایان را ترک کند.
هیوز در نهم فوریه 1923 از نخست‌وزیری استعفا و استنلی ملبورن بروس را به‌عنوان جای‌گزین به فرمان‌دار کل پیش‌نهاد داد. وی تا زمان مرگش به‌طور پیوسته پنجاه‌وهشت سال عضو پارلمان و پنجاه‌ویک سال آن عضو پارلمان فدرال بود. از جمع سیاست‌مدارانی که در سال 1901 به پارلمان فدرال وارد شدند، هیوز آخرین نفری بود که پارلمان را ترک کرد. دوران عضویت پارلمانی او، در تاریخ استرالیا یک رکورد محسوب می‌شود. او تنها کسی است که نخست‌وزیر دو حزب کارگر و غیر کارگر بوده است.
وی پس از نخست‌وزیری هم‌چنان به فعالیت‌های سیاسی‌اش ادامه داد، یک حزب دیگر تاسیس کرد و در به سامان رساندن چند حزب نقش اساسی داشت. او توانست در نیم قرن از سال 1901 تا 1951 در هر بیست‌ویک انتخابات عمومی برگزار شده انتخاب شود و به مجلس راه یابد.
هیوز در بیست‌وهشتم اکتبر 1952 در لیندفیلد نیوساوت‌ولز درگذشت. مراسم خاک‌سپاری‌اش بزرگ‌ترین در تاریخ استرالیا بوده و جمعیتی حدود چهارصدوپنجاه هزار نفر تابوت او را که با پرچم پوشانده شده بود و با صفی به‌طول سه کیلومتر از عزاداران مشایعت می‌شد، تماشا می‌کردند.
آرشیو...نخست وزیران استرالیا از ابتدا تا کنون
نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - چهارمین نخست وزیر استرالیا - جورج رِید ( George Reid )
نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - پنجمین نخست وزیر استرالیا - اندرو فیشر ( Andrew Fisher )
نخست وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - ششمین نخست وزیر استرالیا - جوزف کوک (Jozef Cook)
برداشت از
http://www.nma.gov.au/primeministers/william_hughes