ورزشی

ماجرای شروع لیگ فوتبال استرالیا از زبان محمد شهرابی کارشناس و خبرنگار ورزشی

media.news.imagealternatetextformat.details


محمد شهرابی

برای اولین بار یک بازی فوتبال رو در استادیومی با سقف کاملا بسته دیدیم و حداقل من برای اولین بار دیدم که گلر یک تیم با شماره صفر بازی می کرد.

 

رادیو نشاط استرالیا- لیگ فوتبال استرالیا از این هفته شروع شد و دربی ملبورن هم دقیقه هفته اول بود که امروز به خاطرش با نیوشا به استادیوم رفتیم.


-بلیتی که ما گرفتیم برای قسمت مربوط به هواداران ملبورن سیتی بود که فقط ده درصد ورزشگاه رو در اختیار داشتند. از قضا وسط تیفوسی ها بودیم و باید ایستاده بازی رو تماشا می کردیم. تجربه جالبی بود و بعد از مدتها کمی هیجان رو تجربه کردیم ولی هنوز قلب و خون مون، ضربان و فشارش جابجا نمیشه. معلومه که زمان بیشتری نیازه تا همون حس و حال دوران نوجوانی در ورزشگاه آزادی رو پیدا کنم. نیوشا هم انقدر که برای بازیهای پرسپولیس استرس داره برای بازیهای ملبورن سیتی نداره. ایشالله یه روز ببرمش استادیوم آزادی تا خونش به جوش بیاد.

 خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام رادیو نشاط دنبال کنید 
- در قسمت تیفوسی ها مثل ایران، فحش های زیادی شنیده میشه. فقط دو تا تفاوت داره؛ تو ایران خیلی اوقات اگه بازیکن خودی هم توپ رو خراب کنه در لابلای سکوها بهش فحش های ناجور میدن اما اینجا اینطور نیست. و دیگری اینکه فحش هایی که اینجا داده میشه اگرچه رکیک و بی ادبانه است ولی ناموسی و خیلی هنجار شکنانه نیست و خیلی هاشون رو توی فیلمها، در محاورات عادی و حتی کوچه و خیابون هم زیاد می شنویم.


- در اینجا اگه کمتر از نیم ساعت مونده به بازی به استادیوم برسی، به خاطر بازرسی های امنیتی و صفهای طولانی، قطعا ده پونزده دقیقه بعد از شروع بازی به صندلیت میرسی. به همین دلیل حداقل در استرالیا خیلی مواقع مثل امروز بازیها با پنج تا ده دقیقه تاخیر شروع میشه تا خیلی ها به شروع بازی برسند.


-تیم ملی استرالیا الان درگیر بازیهای مقدماتی جام جهانی است ولی چون فقط سه چهار بازیکن از لیگ این کشور در اردو هستند، مثل هر سال و همیشه بازیهای لیگ بدون وقفه و در غیبت اون چند بازیکن برگزار میشه.

رادیو نشاط استرالیا را در اینستاگرام دنبال کنید
- در لابلای سکوها مثل سایر ورزشهای دیگه خانواده هایی رو می‌بینیم که دو سه تا بچه با خودشون به ورزشگاه آوردن که بعضی هاشون چهار پنج ساله هستن و اغلب دقایق، بازی رو تماشا نمی کنن و برای خودشون سرگرم هستند. طبیعت ورزش همینه و خانواده ها میان تو استادیوم که سرشون گرم باشه و در کنار هم لذت ببرند. شاید یکی دو عضو خانواده هم خیلی ورزشی نباشن اما چون با هم هستند، لذت می برن. تصمیمات عجیبی که خانواده ها رو مجبور میکنه در جایی مثل استادیوم کنار هم نباشن و یا از رفتن به استادیوم محروم بشن، هم به ضرر خانواده هاست، هم به ضرر جامعه و هم از هر نظر به ضرر ورزش است.


-برای اولین بار یک بازی فوتبال رو در استادیومی با سقف کاملا بسته دیدیم و حداقل من برای اولین بار دیدم که گلر یک تیم با شماره صفر بازی می کرد.

نظر خود را ارسال نمایید