دانستنی های فضا / از فرا زمینی ها چه می دانید؟
دانشمندان تخمین می‌زنند که تنها در کهکشان راه شیزی حدود ۴۰ میلیارد سیاره شبیه زمین وجود داشته باشد.
به گزارش رادیو نشاط ، آیا ما در این جهان تنها هستیم؟ این سوالی است که انسان از مدت ها قبل گرفتار آن شده و هنوز جوابی قطعی برای آن کشف نشده است. تاکنون مشاهدات زیادی از UFO یا موجودات فضایی به ثبت رسیده اما هنوز انسان ها به وجود قطعی موجودات فضایی نرسیده اند.
حدود ۶۰ سال پیش یک فیزیک دانی از خود پرسید بقیه کجا هستند؟ امروزه علم ثابت کرده است که میلیون‌ها سیاره در دنیا وجود دارند که قابلیت حیات دارند، با این حال چرا با یکی از این موجودات برخوردی صورت نگرفته؟ در این بسته خبری قصد داریم شما را با نظریه‌های مختلف با خبرکنیم.
اول باید پرسید دانشمندان چطور دنبال موجودات فرازمینی می‌گردند؟
پاسخ این است که دنبال مناطق گلدی‌لاکس می‌گردند، یا کمربندهای حیات. یعنی جاهایی اطراف ستار‌ه‌ها که اگر سیاره‌ای باشد، فشار اتمسفرش به اندازه‌ای خواهد بود که آب در سطح سیاره مایع بماند.
اما اینکه موجوداتی در سیاره‌های دیگر هستند یا نه، کسی نمی‌داند. قرن‌هاست بشر با این پرسش درگیر است و هنوز پاسخی نیافته. در عوض، در مسیر رسیدن به پاسخ، کشف‌های مهم داشته و فرضیه‌های باورنکردنی داده و ردی به جا گذاشته که مرورش خالی از لطف نیست.
اوایل قرن هفده میلادی که گالیله تلسکوپ جدیدش را ساخت، سودای یافتن موجودات فرازمینی بالا گرفت.
با تلسکوپ گالیله می‌شد ماه را درشت‌تر و دقیق‌تر دید. لکه‌های تاریک روی سطح ماه شبیه اقیانوس‌های کره زمین بود. اسم‌شان را گذاشتند "ماریا"، به زبان لاتین یعنی "دریاها". دریاهایی که ممکن بود مثل دریاهای ما سرشار از حیات باشند.
که نبودند.
امروزه می‌دانیم لکه‌های تاریک روی سطح ماه صخره‌هایی از جنس بازالت‌اند که در نتیجه فواران‌های آتشفشانی ایجاد شده‌اند.
دانشمندان دنبال ردپای زیستی یا زیست‌نشان می‌گردند، یعنی عنصر یا پدیده‌ای که از وجود موجود زنده خبر می‌دهد.
مثلا موجودات زنده، از موریانه گرفته تا گاو، گاز متان تولید می‌کنند. ولی آتشفشان‌ها هم این گاز را تولید می‌کنند. بنابراین باید دنبال ترکیبی از متان با گازهایی مثل اکسیژن یا ازون گشت گازی که در جو زمین به طور طبیعی و به خاطر نور خورشید تولید می‌شود.
پنهان شدن موجودات فضایی در اعماق اقیانوس‌ها
اگر انسان می‌خواهد با چند آدم فضایی صحبت کند بهتر است همراه خود یخ شکن دستی داشته باشد. زیرا احتمال دارد که موجودات فضایی در اعماق اقیانوس‌ها در سیارات یخ زده زندگی کنند. چرا که اختر شناسان بر این باورند که اقیانوس‌های زیر سطحی از آب‌های غلیظ قابل مصرف در منظومه شمسی ما در سراسر کهکشان راه شیری مشترک هستند. همچنین فیزیکدان ناسا، معتقد هستند که دنیا‌هایی با آب‌های مخفی می‌توانند یک محیط عالی برای رشد و زندگی باشند.
یکی از پرسش‌های همیشگی علاقمندان به فضا این است که موجودات فضایی چه شکلی‌اند.
ویلیام هرشل، اخترشناس آلمانی-بریتانیایی، در سال‌های دهه ۱۸۷۰ میلادی مدعی شد که ساکنان مریخ به طور میانگین از آدم‌های زمینی بزرگ‌ترند.
او به کمک تلسکوپ‌های پیشرفته آن دوران اندازه مریخ و طول روزها و فصل‌های این سیاره را حساب کرده بود.
هرشل می‌گفت چون مریخ از زمین کوچکتر است، گرانش در آن ضعیف‌تر است. در نتیجه مریخی‌ها به مراتب بیش از زمینی‌ها قد می‌کشند.
امانوئل کانت، فیلسوف شهیر آلمانی (۱۷۲۴-۱۸۰۴) معتقد بود هوش موجودات فضایی با فاصله‌شان از خورشید متناسب است. بنابراین ساکنان تیر (یا عطارد) که نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است، ابله‌اند، و ساکنان کیوان (یا زحل) نابغه.
زندانی شدن موجودات فضایی در زیر زمین‌ها
فرا زمین به سیاراتی می‌گویند که جرم آنها ده برابر زمین است. بررسی کهکشان نشان داده است که احتمالا آب قابل مصرف در بیشتر این سیارات وجود دارد و این بدان معنا است که موجودات فضایی ممکن است در فرا زمین‌ها زندگی کنند.
دانشمندان معتقدند احتمال وجود حیات در قمرهای دور به زمین بیشتر است تا سیاره‌های نزدیک مثل مریخ.
قمر اروپا (که حول سیاره مشتری می‌گردد) و قمر انسلادوس (که حول زحل می‌گردد)، هر دو زیر سطح یخ‌بسته‌شان اقیانوس آب مایع دارند.
یک فرضیه این است که یه منبع حرارتی در مرکز این قمرها وجود دارد از طریق چاه‌های گرمابی (یا مجراهای گرمابی) در کف اقیانوس‌ها آب را گرم می‌کند و نمی‌گذارد یخ بزند.
مجراهای گرمابی در بستر اقیانوس‌های زمین، منشاء واکنش‌های شیمیایی هستند که پایه زنجیره غذایی اقیانوس را می‌سازد.
دانشمندان تخمین می‌زنند که تنها در کهکشان راه شیزی حدود ۴۰ میلیارد سیاره شبیه زمین وجود داشته باشد.
این عدد را بر مبنای تعداد سیاره‌هایی که در مجاورت منظومه خورشیدی پیدا شده، حساب کرده‌اند.
حدود ۳۸۰۰ سیاره مشابه زمین بیرون منظومه خورشیدی دیده شده که اگر به کل کهکشان تعمیم بدهیم به عدد ۴۰ میلیارد می‌رسیم.
با آنها دیدار داشتیم، اما متوجه نشدیم
طبق نظر کارشناسان، شما موجودات فضایی را به شکل شبح انسان‌ها با سر‌های بزرگ تصور می‌کنید. این از نظر هالیوود مشکلی ندارد، اما به گفته یک تیم روانشناسی اسپانیایی این تصور از پیش ساخته امکان دارد باعث خراب شدن جست و جوی ما برای موجودات فضایی شود.
موجودات فضایی چه شکلی هستند؟
در حقیقت شاید موجودات فضایی شبیه میمون‌ها نباشند؛ شاید آنها با استفاده از امواج تصویری و صوتی قابل پیدا شدن نباشند. در واقع تصورات و انتظارات ما از موجودات فضایی باعث محدود کردن جست و جو‌های ما شده‌است. ما باید یاد بگیریم که دید خود را وسیع کنیم.
بر اساس گفته یکی از فیزیکدانان هرچقدر به پیدا کردن موجودات فضایی نزدیک‌تر شویم به نابودی آنها نیز نزدیک‌تر می‌شویم، چرا که هر تمدنی که قابلیت رشد در منظومه خود را دارد باید در مسیر نامحدود پیشرفت و رشد قرار بگیرد. از آنجایی که پیشرفت همواره با قربانی شدن کوچک تر‌ها همراه می‌شود تلاش ما برای رشد و گسترش قلمرو خود ممکن است.
خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام رادیو نشاط دنبال کنید
دنیا از سیارات قابل زیستنی تشکیل شده است، اما هیچ دلیلی وجود ندارد که آنها در طول زمان به همان شکل باقی بمانند. بر اساس یک مطالعه در دانشگاه ملی استرالیا، سیاره مرطوب و خاکی مثل زمین از ابتدا خلقت خود کماکان ناپایدار بوده است؛ اگر یک موجود فضایی زنده، می‌خواهد در چنین دنیایی شانس زنده بودن داشته باشد، فرصت کمی برای تکامل یافتن و عادت کردن به محیط اطراف خود را دارد.
رادیو نشاط استرالیا را در اینستاگرام دنبال کنید
سال ۲۰۱۶، یک پروژه بلندپروازانه برای سفر به پروکسیما سنتائوری بی آغاز شد.
یوری میلنر، فیزیکدان و سرمایه‌دار روس، بودجه‌ای تخصیص داد که سفینه‌ای طراحی شود که با باد خورشیدی حرکت کند. این سفینه در تئوری می‌تواند با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور حرکت کند.
به فرض موفقیت این طرح، تعدادی از این سفینه‌های کوچک ساخته می‌شود که در سفری بیست ساله به پروکسیما سنتائوری بی برسند. بعد از آن چهار سال طول می‌کشد تا اولین داده‌های تحقیق‌شان به زمین برسد.
شاید خود ما آدم فضایی هستیم
برخی ستاره‌شناسان معتقدند در سیاه‌چاله‌ها یا ستاره‌های بسیار بزرگ احتمالا موجوداتی زندگی می‌کنند حتی در سیاه‌چاله عظیم وسط کهکشان راه شیری.
اگر چنین موجوداتی باشند و تمدنی به مراتب کهن‌تر از ما داشته باشند، قاعدتا هوش مصنوعی هم ساخته‌اند.
و این موجودات هوشمند ممکن است مثل ما نرم و لطیف نباشند و لازم نباشد در کمربند حیات که آب و اکسیژن هست زندگی کنند.
برخی ستاره‌شناسان می‌گویند چنین موجوداتی احتمالا ترجیح می‌دهند در جاهایی مثل سیاه‌چاله‌ها یا ابرستاره‌ها زندگی کنند که سطح انرژی به مراتب بالاتر است.
تئوری وجود دارد که به ما می‌گوید زندگی کنونی در زمین در اینجا شکل نگرفته، بلکه باکتری‌هایی که توسط شهاب سنگ‌ها به اینجا انتقال داده شده‌اند آن را پدید آورده‌اند. طرفداران این تئوری بر این باورند که انسان‌ها و جانوران از کهکشان‌های دیگر به اینجا انتقال یافته‌اند، اما در حقیقت هیچ مدرکی برای اثبات این فرضیه وجود ندارد.
برداشت از
Radio Neshat،Space،bbc،Wikipedia